Microsoft Word togaymurod otamdan qolgan dalalar lotin ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
135
— Senlarda-ya? Hali ko‘ramiz! Qani, ichkari boshla! 
Avtomatchilar yelkamdan turtib-turtib ichkari haydadi. 
To‘pponchalik to‘pponchasi bilan derazamizni zir-zir urdi. 
Ichkari chiroq yondi. 
Onamiz uy o‘rtasida serrayib turdi. 
Bolalar uyg‘onib qoldi. 
Bolalar onamiz oyoqlariga osildi. Bolalar uyqusirab-uyqusirab yig‘ladi. Bolalar ko‘zlarini nim 
ochim-nim ochib yig‘ladi. 
Onamiz bir menga olazarak boqdi, bir avtomatchilarga olazarak boqdi. 
Bir avtomatchi avtomati qo‘ndog‘i bilan onamizni turtib yubordi. 
Onamiz ketilab tisarildi-tisarildi — burchak suyanib qoldi. 
Bolalar onamiz girdida g‘uj-g‘uj bo‘lib oldi. 
Avtomatchilar avtomat qo‘ndog‘i bilan sandiq usti bo‘g‘jomalarni ag‘darib-ag‘darib tashladi. 
Avtomatchilar sandiq qulf-zulflaryni sug‘urib-sug‘urib tashladi. 
Bir sandiqda ayolimiz rahmatlikdan qolmish kiyim-kechak taxloqlik bo‘ldi. 
Avtomatchilar ayolimiz rahmatlikdan qolmish kiyim-kechaklarni avtomat uchi bilan ildirib-ildirib 
otdi. 
Avtomatchilar ayolimiz rahmatlikdan qolmish kiyim-kechaklarni avtomat uchi bilan silkib-silkib 
otdi. 
Avtomatchilar ayolimiz rahmatlikdan qolmish kiyim-kechaklarni avtomat uchi bilan qoqib-qoqib 
otdi. 
Avtomatchilar ayolimiz lozimini otmadi — meni bag‘rimni otdi! 
Bag‘rim bir o‘pirilib tushdi! 
Shunda... ayolimiz lozimi ulog‘idan chiroq ilashib qoldi. Ayolimiz lozimi ulog‘idan chiroq yopinib 
qoldi. 
Ana shunda uy-ich nimqorong‘i bo‘ldi. 
To‘pponchalik lozimni olib tashlamoq bo‘lib qo‘l uzatdi. Tag‘in, birdan qo‘l tortdi. 
— T-fu!.. — deya lozim tupurdi. 
To‘pponchalik ayolimiz lozimilab tupurmadi — meni betimlab tupurdi! Bag‘rim ikki o‘pirilib 
tushdi! 
To‘pponchalik ayolimiz lozimini to‘pponcha uchi bilan olar bo‘ldi. Bir to‘pponcha qaradi, bir 
lozim qaradi. 
To‘pponchasini lozim tekkizishdan hazarlandi! 
To‘pponcha bilan onamizga ishora berdi. 
— Manaviningni olib tashla! — dedi. 
Onamiz hadaha lozim oldi. Lozim qo‘ltiqlab burchakladi. 
— Iloyim, shu qilg‘ilig‘ing o‘zingga ursin, o‘zingga bo‘lmasa, bolangga ursin! — deya ming‘-
ming‘ qarg‘adi. 
Avtomatchilar sandiqlarni ag‘darib-ag‘darib qaradi. Gilam ostilarini bosib-bosib qaradi. Deraza 
tokchalarini taq-taq urib qaradi. Devorlarni chertib-chertib qaradi. 
Uy-ich itirqin-itirqin bo‘ldi! 
Avtomatchilar devor bosh-adog‘ qosovsimon apparat yugurtirib-yugurtirib ko‘rdi. 
Avtomatchilar oshxona titdi. Avtomatchilar omborxona titdi. 
Avtomatchilar molxona titdi. 
Uy-tash itirqin-itirqin bo‘ldi! 
— Oltinlaring qaerda? — dedi to‘pponchalik. 
— Oltin? Qanday oltin? 
— Apparatimiz yonib ko‘rsatmayapti. Yaxshilikcha, o‘zing ayt! Bo‘l-bo‘l! 

---

Tog‘ay Murod. Otamdan qolgan dalalar (roman)