www.ziyouz.com kutubxonasi
227
Muhammadga so‘z berib kelding», deb Abu Sufyonga tuhmat qildilar. Eng oxiri butlari
oldida ularga qasam ichib berib, arang qutuldi.
Abu Sufyon ketgach, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Madina atrofidagi butun
qabilalardan askarga chaqirdilar. Lekin qayerga borishlarini hech kimga aytmadilar, sir
tutdilar. Bul sirni uch-to‘rt kishidan boshqa hech kim bilmagan edi. Bundan maqsadlari
ersa, Haramda urush bo‘lib, qon to‘kilmasdan Makka xalqini itoatga keltirish edi,
mumkin qadar Haram hurmatini saqlashga chora ko‘rish edi. Shuning uchun Quraysh
xalqini g‘aflatda qo‘yib, to‘satdan bosib olishni loyiq topdilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyidagi so‘z bilan atrofga jarchilar yuborib,
chaqiriq qildilar: «Har kim Allohga, qiyomat kuniga iymon keltirgan bo‘lsa, shu Ramazon
oyida Madinaga hozir bo‘lsin». Bu buyruq o‘tgandan keyin Madina atrofidagi ushbu besh
qabila — Aslam, G‘ifor, Muzayna, Ashja’ va Juhaynadan askar yig‘ilib keldi. Butun askar
to‘planib bo‘lgach, Rasululloh shunday deb duo qildilar: «Ey bor Xudoyo, Quraysh
josuslarining ko‘zlarini bog‘la, ularga hech bir xabar yetkazma».
Bu duolari ijobat bo‘lib, xabarlar anglanmay, dushmanlarning ko‘zlari hech narsani
ko‘rmay turdilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam safar hozirligini ko‘rib yo‘lga
chiqish oldidan Hotib ibn Abu Balta’a degan bir sahoba bu voqeani bayon qilib,
Qurayshga xat yozdi. Bir xotun kishi topib anga topshirdi. Agar bu xotun xatni ularga
yetkazur ersa, biror narsa hadya qilmoqqa va’da berdi. Xotun xatni olgach, sochi orasiga
yashirib yo‘lga chiqdi. Biror manzil yurgandan keyin Rasululloh bu ishdan vahiy orqalik
xabar topdilar. Hazrati Ali bilan Hazrati Zubayrni chaqirib, ularga buyurdilarki:
— Shu hozirda Makka yo‘lidagi Xoh bo‘stoniga borgaysizlar. O‘sha joyda Makkaga
ketayotgan bir xotun kishiga yo‘liqarsiz. Shu xotunda Qurayshga yozilmish xat bor, uni
keltiringlar.
Bu ikkovlari chopganlaricha borib, Rasululloh aytgan joylaridan u xotunni topdilar. Xatni
so‘rab edilar, ul xatni ko‘rganim yo‘q, deb tongali turdi. Xurjunlarini ag‘darib ko‘rib
topolmadilar. Anda Hazrati Ali:
— Qasam qilurmanki, Rasululloh so‘zlari chindur, xat borligida hech gumonimiz yo‘qdur.
Agar o‘z ixtiyoring bilan chiqarib berur ersang, bizdan qutularsan, yo‘q desang, ul
chog‘da seni yalang‘och qilib, xatni topib olgaymiz.
Bu so‘zni anglagach, xotun qo‘rqqanidan sochi o‘ramlariga yashirgan xatni chiqarib
berdi. Xatni keltirib Rasulullohga topshirdilar. Qarasalar, bu xatda Rasulullohning askar
bilan Makkaga borishlarini Qurayshga yozilmishdur. Bu ish ersa sir tutilganlikdan uni
dushmanga yozmoq musulmon kishiga ulug‘ jinoyat edi. Xat yozguvchi Hotibni chaqirib
so‘radilar:
— Bu nima qilganing?
Anda ul:
— Yo, Rasulalloh, mening bu qilgan ishimda shoshmagaysiz. Men Allohga va uning
payg‘ambarlariga iymon keltirgan kishidurman, shu yo‘ldan chiqmadim, dinimdan
qaytmadim. Lekin o‘zim Quraysh urug‘idan emasman. Alar ichida oilalarim bordur, o‘zim
hijrat qilib Madinaga kelganimda ularni qoldirib chiqmish erdim. Quraysh ichida meni
oilamni himoya qilguvchi qarindosh-urug‘larim yo‘qdur. Mendan boshqa Makkadan
kelgan muhojirlarning ul joyda talon-bulondan saqlaguvchi qavmu qarindoshlari ko‘pdir.
Shuning uchun, Yo Rasululloh, Qurayshga shu xatni yozib, xizmat qilur bo‘lsam, buning
orqasida qolgan narsalarim saqlanib qolgaymu deb, shu ishni qildim.
Anda Hazrati Umar:
— Yo Rasulalloh, bu kishi Xudoga va uning Payg‘ambarlariga xiyonat qildi. Shu ish bilan
o‘zining munofiq ekanini bildirdi. Ruxsat qiling, buning bo‘ynini uzib, boshqalarga ibrat
qilay, — dedi.
Tarixi Muhammadiy. Alixonto’ra Sog’uniy
Do'stlaringiz bilan baham: |