Microsoft Word shaytanat2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
103
— Yaxshi qilibdi. Kelishdik, a? 
— Nimaga? 
— Siz bundan buyog‘iga ashulangizni aytib, tinchgina yurasiz. 
Elchin zaharli jilmaydi. 
— Men siz bilan sulh tuzgani kelmagan edim. 
— To‘g‘ri, siz iltimos bilan keldingiz. Lekin eski paxtani chuvaganingiz uchun men omadi 
gapni aytdim. 
— Men eski paxtani chuviganim yo‘q. Jamshidning o‘limi sababini bilmoqchi edim. 
— Buni Xudo biladi. 
Shu gaplardan so‘ng ko‘zlar to‘qnashdi. Ayni nafasda ikkalasining ko‘ngliga bir 
mazmundagi gap kelgan, ammo tilga ko‘chirishga andisha qilishayotgan edi. Andisha 
qarshisida til ojiz qolgan mahalda ko‘zlar bevafolik qilib, fikrni oshkor etishi mumkin. 
Hozir shu hol yuz berdi. 
— Jamshid Zaynabga... suykalgan edimi? — deb so‘radi Elchinning ko‘zlari. 
— Suykalganini ko‘rganim yo‘q, ammo uyingga borganini aniq bilaman, — dedi 
Chuvrindining ko‘zlari. 
— Asadbek... qaynotam buni qayoqdan bilib qoldi? 
— O‘z ko‘zlari bilan guvoh bo‘ldi... 
— Zaynab... shilta qizlardan emas edi? 
— Bu dunyo hayotidan har narsani kutish mumkin... 
So‘nggi savolga javobni Chuvrindining ko‘zlari emas, Elchinning ko‘ngli aytdi. O‘z 
savoliga o‘zi javob berdi-yu, yuragida sanchiq turib, beixtiyor chap ko‘kragini ushladi. 
— Maza qochdimi, Hofiz, — dedi Chuvrindi. Elchin javob bermagach, xuddi o‘ziga-o‘zi 
gapirganday past ovozda dedi: — motorni ehtiyot qilish kerak. 
Elchin o‘rnidan turdi. Eshik tomon bir qadam tashlab, Chuvrindiga o‘girildi: 
— Motor, Xudo xohlasa, yelkadagi yukni manzilga olib borishga chidaydi.