Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
153
тозаланган, қалблар тозаланган эди. Бундан кейин намозда «Кафирун» сураси янглиш 
ўқилмайди, Саъд ибн Абу Ваққоснинг бурни қонамайди, нохуш ҳодисалар содир бўлмайди. У 
кун ичкиликка мубтало бўлганларнинг «Ҳеч бўлмаса бир ютумгина ичишимга рухсат борми?!»
шаклидаги орзу-истакларига Жанобимизнинг: «Кўпи маст қилган нарсанинг ози ҳам харомдир», 
деган ҳукмлари барҳам берди. 
Зотан, озгина ичсам, маст қилмайди, дея тўлдирилган кичкина қадаҳчани кейин катта меш 
таъқиб этиши мумкин эдида. 
 
* * * 
Абу Талҳа (р.а.) Сарвари оламнинг (с.а.в.) ёнларига келди: 
— Эй Оллоҳнинг пайғамбари, қарамоғимдаги етимларга тегишли ичкилик бор. 
Оталаридан мерос қолган. Нима қилайин уларни? 
—Тўк! 
—Уни сиркага айлантирсам бўлмайдими?! 
—Бўлмайди. 
Абу Талҳа олган буйруғини бажо келтириш учун у ердан кетди. 
Сув ўрнига ҳам ароқ ичиш даражасида ичкиликка мубтало бўлган инсонлар, 
босқичмабосқич юргизилган бир режа билан ниҳоят ичишни буткул ташладилар. У жирканч 
нарсага қайта яқинлашмадилар. Ҳазрати Ойишанинг бу борадаги ушбу сўзлари аҳамиятлидир: 
«Инсонларга (олдинги огоҳлантиришлар бўлмай, дабдурустдан) илк дафъа, ҳамр ичишни 
ташланглар, дейилса, асло ташлаёлмаймиз, деб жавоб қилган бўлардилар...»
 
* * * 
Шаробни аввалдан ёқтирмайдиган, олдинроқ тақиқланишини хоҳлаганлар, айниқса, 
мамнун эдилар. Бироқ ичларида бир зирқираш туйганлар ҳам бўлди... Бутун ёмонликларнинг 
боиси ва тамали экани буюк Пайғамбар томонидан билдирилган, аммо инсон ҳаётига кўп 
жиҳатдан сингиб кетган ҳамрнинг батамом олдини олиш имконсиздек эди. Ана шу вазиятни 
англатиш мақсадида Жанобимиз: «Умматимнинг бир қисми ичкиликка ҳар хил номлар қўйиб 
ичадилар», дедилар. 
Бир куни Расулуллоҳ (с.а.в.) сочи тўзғиган, паришон қиёфадаги бир одам билан рўбарў 
бўлдилар. 
—Молмулкинг борми сенинг? 
—Ҳа, бор, эй Оллоҳнинг пайғамбари. 
—Ниманг бор? 
—Туя, қўй, от, қул... Оллоҳ таоло менга давлатнинг хар туридан берган! 
—Оллоҳ таоло сенга шунча неъматларни берибдими, бу неъматлар ва икромлар сенинг 
устингда кўринсин!
1
. 
Яна бир куни Пайғамбаримиз сочлари бетартиб бир одамни кўрганларида: «Бу одам 
сочини тартибга келтирадиган бир тароқ тополмайдими?» деганлари, шунингдек, Абу Кдтодага 
анча қалин бўлган сочларини яхши тарашни ва ҳар куни тарашни буюрганлари маълум. 
Бир куни мўминларнинг онаси Умму Салама Расулуллоҳни кўриш учун келган бир 
меҳмонга эшикни очди. У одам Жанобимиз билан бир муддат суҳбатлашди. Умму Салама уни 
Мадинага кўчиб келганидан бери тезтез кўриб турарди. Ўзи Калб қабиласидан, исми Диҳйа эди. 
Анча сухбатдан сўнг, меҳмон рухсат сўраб кетди. 
—Биласанми, бу одам ким, эй Умму Салама?! 
—Ҳа, танидим, Диҳйа у. 
Умму Салама бу борада янглишиши мумкин эмас. Диҳйани онадан туғилганидан бери 
танийдиганлар ҳам айни жавобни беришлари табиий эди! Аммо Набиййи акмал жаноблари 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий