Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
151
ЯНА БИР ИЧКИЛИКЛИ ЙИҒИН 
Утбон ибн Молик бир кеча ўртоқларини уйига чакирди. Овқатдан сўнг ичкилик ичилди. 
Ичганларнинг феъли, ўзни тутишлари ўзгарди, чиройли ва дабдабали гапириш майллари 
ғалаёнга келди. Бу орада Саъд ибн Абу Ваққос бақириб бир шеър ўқиди. Шеърда муҳожирлар 
ҳаддан зиёд мақталар, мадиналик ансорлар эса ерга урилар эди. 
Бундай одобсизликка чидаб бўладими?! Кечагина ватанидан кувилган одам уни қучоқ 
очиб бағрига олган, уйжой берган, ҳеч бир ёрдамини аямаган инсонларга нисбатан бундай 
ҳақоратомуз гапларни айтишга қандай журъат қилади?! 
Ширакайф, фикр юритиш чегарасидан ошган даврадагилар бу шеърни эшитгач: «Унга 
эътибор берманглар, маст бўлган, нима гапираётганини ўзи ҳам билмайди,» дейишолмади. 
Аксинча: 
Ҳей, бу қандоқ гап?! Ўйлаб гапиряпсанми?! дея бақиришди. 
Даҳанаки жанг ана шундай бошланди! Куракда турмайдиган нарсалар тилга олинди. 
Кимнинг янада устун ва фазилатли эканлиги масаласи аёвсиз баҳсга йўл очди. Бу орада кўлга 
илинган туянинг чаноқ суяги билан Саъд ибн Абу Ваққоснинг бошига туширишди. Саъднинг 
оғзибурнида бу аччиқ хотирани унуттирмайдиган ярачақа изи қолди. 
Хайрият, бундан ҳам катта ҳодисалар юз бермасидан жанжалнинг олди олинди. 
Саъд фаҳмфаросатли одам эди. Ҳушёр бўлганида бошини кессалар ҳам, ансорларни 
ёмонлаган шеърни унга ўқита олишмасди. Чунончи, мадиналиклар ҳам, ўз навбатида, 
муҳожирларни, уларнинг оғзибурнини крнатиш учун қучоқ очиб бағирларига олишмаган ахир! 
Таассуфки, бутун ёмонликларнинг онаси ва ўзаги бўлган ичкилик хурмачани тўлдирган, сўнгра 
мияга урган, дуппадуруст, инсон каби ўйлаш йўлини тўсган эди. 
Эрталаб Фахри коинот жанобимиз воқеани маҳзун ҳолда тингладилар. Ёнларида ўтирган 
Умар ибн Хаттоб (р.а.) қўлларини кўтарди, олдин ҳам неча марталаб қилган дуосини яна бир 
бор илтижо билан такрорлади: 
— Оллоҳим, бизга шароб ҳақида очиқ бир ҳукм эҳсон айла... 
* * * 
Ўша куни Абу Талҳа бир неча дўсти билан уйида кўнгилхушлик қилиб ўтирарди. Убайй 
ибн Каъб, Абу Убайда ибн Жарроҳ, Абу Дужона, Суҳайл ибн Байдо, Муоз ибн Жабаллар бор 
эди зиёфатда. Уйда сақланаётган хурмо шаробидан қадаҳлар биринкетин тўлдириб бўшатилди. 
Анас соқийлик қиларди. Ҳали ўлардай маст эмаслар. Шу пайт уйга кириб келган ўртоқларидан 
бири уларни бу ҳолда кўриб: 
— Сизлар ҳали эшитмадиларингми? — деди. 
Нимани? — Ичкиликнинг ҳаром килинганини... У хали гапини тугатиб улгурмасидан 
ташкарида бир эълон эшиттирила бошланди. 
Чиқиб қарачи, эй Анас, дейишди уйдагилар. 
Анас чиқди. Расулуллоҳ вазифалантирган бир киши: 
Эй одамлар, эшитмадим деманглар, ичкилик ҳаром қилинди! — дея жар солар эди. Анас 
уйга кириб, эшитганларини дўстларига етказди. Абу Талҳа дарҳол: 
⎯ Тур, бу шаробни тўкиб ташла энди, — деди. 
Шароб тўкилди. Анас кўлидаги оғир болға билан, яна Абу Талҳанинг буйруғига биноан, 
шароб солинган катта идишни ҳам синдирди. 
Шу куни шароб тўккан фақат Абу Талҳа оиласи эмасди. Кўп эшиклар олдида уйдан 
чиқарилган хумлар синдирилди, мсшларда сақланаётган шароблар тўкиб ташланди. Кўчаларни 
бадбўй ҳид қоплаб олди. 
Абу Талҳанинг уйидаги меҳмонлар тарқалишди. Энди уйуйларига боришажак, ким ғусл 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий