Саодат асри қиссалари. 1-китоб. Аҳмад Лутфий
www.ziyouz.com кутубхонаси
128
ОЙДИНЛИКЛАР САРИ
Имон йўлининг илк йўловчилари
(Собиқуни аввалин)
Эндиликда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам учун ҳаётларидаги энг муҳим, яъни,
дунёга келишларидан кутилган мақсад ва ғоянинг амалга оширилиш даври бошланган эди.
Бошқа инсонлар Оллоҳ таолони таниш ва унга бандаликни (қулликни) бажо келтириш учун
яратилган бўлсалар, Расулуллоҳ (с. а. в.) яна бир буюк ғоя асосида яратилган эдилар. Бошқача
қилиб айтганда, фақат Оллоҳни таниш ва Унга сиғиниш учунгина эмас, балки Уни танитиш,
Унга қай тариқа сиғинишни ўргатиш учун яратилган эдилар. У зотга ҳидоят йўлииинг энг буюк
раҳбари бўлиш вазифаси юклатилган эди. Илк жўнатилган ваҳий орқалиёқ мазкур вазифага
даъват этилдилар:
«Эй (либосларига) бурканиб олган зот, турингда, (иснонларни охират азобидан)
огоҳлантиринг! Ёлғиз Парвардигорингизни улуғланг! Либосларингизни пок тутинг! Бутлардан
йироқ бўлинг!»
(Муддассир сураси 1-5-ояатлар) Энди Муҳаммад ибн Абдуллоҳнинг ҳаётидаги
тожирлик даври ниҳоясига етган, у зотнинг «Муҳаммадун Расулуллоҳ» бўлишдай буюк
даврлари бошланган эди.
Кунлардан бир кун Расулуллоҳ Макканинг юқори қисмида айланиб юрганларида
рўпараларидан Жаброил алайҳиссалом чиқиб қоладилар. Бу учрашув энди у зотни қўрқувга
солмайди. Аксинча, кўрган заҳотлариёқ Расули Акрам (с. а. в.) қувониб кетадилар. Жаброил
алайҳиссалом товонларини ерга бир урадилар ва ўша урилган жойдан сув отилиб чиқади. Бу сув
билан таҳорат қиладилар. Пайғамбаримизга (с. а. в) ҳам ўзлари кўрсатгандай равишда таҳорат
олмоқни буюрадилар Расулуллоҳ (с. а. в) худди Жаброил алайҳиссалом кўрсатганларидай
таҳорат олдилар: дастлаб қўлларини ювдилар, оғизбурунларини чайқадилар, сўнгра юзларини,
кейин эса, қўлларини тирсакларигача ювиб, бошларига масҳ тортдиларда, ниҳоят оёқларини
тўпиқларига қадар ювиб, покладилар. Шундан сўнг Жаброил алайхиссалом имомлик қилдилар
ва икковлон биргаликда намоз ўқишди.
Муҳаммад (с. а. в.) уйларига қайтгач, ваҳий фариштаси кўрсатган тарзда яна таҳорат
қилдилар. Бу таҳо ратдан мақсад — У зотни биринчи бўлиб Пайғамбар сифатида таниш
шарафига муяссар бўлган Хадича онамизга ўргатиш эди
1
. Ҳазрати Хадича онамиз Муҳаммад (с.
а. в.) уммматининг илк бор намоз ўқиган вакиласи бўлишдек улуғ бахтга ҳам шу йўсинда ноил
бўлди.
Ўша пайтда келган ваҳий ва ўқилган намоздан Макка аҳли бехабар эди.
* * *
Пайғамбаримизнинг (с. а. в.) тарбиялари остида болалик чоғларини ниҳоясига етказаётган
Али бир куни уй ичида ғаройиб хаттиҳаракатлар бўлаётганини кўриб қолди.
— Нима қилянсизлар? — деб қизиқиб сўради.
— Оллоҳга ибодат қилянмиз, намоз ўкияпмиз, —деган жавобни эшитди.
Шундан сўнг Али улардан шу кунга қадар номаълум бўлган бир ҳақиқатни эшитди. Оллоҳ
таоло юборган бир пайғамбар ва пайғамбарига даъват юки юкланган дин ҳақида дастлабки
маълумотга эга бўлди. Айни чоқда, Али ҳам мазкур динга даъват этилди.
— Бир оз ўйлаб кўрсам, — деб изн сўради.
— Яхшилаб ўйлаб кўр, Али. Бу динни қабул қилмайдиган бўлсанг ҳам, бу ҳақда ҳозирча
бировга гапирмай тур, — деган жавобни эшитиб:
— Фақатгина отам Абу Толиб билан маслаҳатлашсам— деди.
Ўша куни Али юрса ҳам, ўтирса ҳам, хаёли шу мавзу билан банд бўлди. Ҳатто тунда ҳам
шу ҳақда бош қотириб, тонгга қадар мижжа қоқмади. Тонг отиши ҳамоноқ Пайғамбаримиз (с. а.
в.) ҳузурларига ошиқди ва: