Microsoft Word said ahmad tanlangan asarlar 1-jild ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
193
харажатдан қочиб, сурнайчига ҳам пулми деб, атайин ўзидан катта хотинга уйланган эмиш. 
Уларнинг тўйлари ҳам унчалик дабдабали тўй бўлмаган. Колхознинг годовой тўйи кунига тўғри 
келтирилган. Уларнинг ЗАГСдан ўтишларини биров эшитса, кулавериб ичаги узилади. 
Муҳаббатдан маст, карахт бўлган Отабой ЗАГС мудирининг саволларига пойинтар-
сойинтар жавоблар бериб эсанкирайверган. У шунчалик эсанкираганки, янглишиб, хотинининг 
фамилиясига ўтиб кетганини ўзи ҳам билмай колган. У ҳозир тўрт болали бўлди, ҳали ҳам 
хотинининг фамилиясида! 
Шодмон хола елиб-югуриб Кокилани тўрга ўтқазди. Отабой оёғини челакдан чиқазиб, нима 
гап дегандек, Кокилага қаради. Кокила ҳе йўқ, бе йўқ бирдан бидирлаб кетди. 
— Қани, шу тўй бузилсин-чи, қани бузилсин-чи, радиоузелдан гапириб шарманда қиларман, 
ёшларнинг бахтли турмуш йўлига ғов соляпти, деб овоза қиламан. Газетага ҳам ёзвораман. 
Отабой мунақа пўиисаларни эшитавериб эти ўлиб қолганидан писанд қилмади. Қайтага, 
жаҳли чиқиб кетди. 
Омонтой аралашмаса иш бузиладиган. У Отабойни енгидан кириб ёқасидан, ёқасидан кириб 
енгидан чиқди. Тўй янаги ҳафтага тайин қилинди. Отабой тўйбоши бўлди. У ўша куни 
орденларини тақиб, меҳмонларни кутиб, дастурхоннинг кам-кўстидан хабардор бўлиб турди. 
Тўй қизигандан қизиб кетди. То ярим кечагача умрида ўйин-кулги кўрмаган чўлда 
ҳофизларнинг хониши эшитилди. Чирманда қарсиллар, ноғора тараклар, йигит-қизларнинг 
қийқириғи, гуриллаб ёнаётган гулхан учқунлари чўл шамоллари қанотида олис-олисларга учиб 
кетарди. 
Отабой кайф қилиб қолди. Гандираклаб ўртага тушиб, Кокилани ўйиндан тўхтатди. У қўл 
кўтариб шовқинни босаман деди-ю, йиқилай деди. Одамлар бирдан жим бўлишди. 
— Ўртоооқларрр! Қанча тўйинг бўлса кўрсат! Оике, чўлингниям уйлантирвораман! Қанча 
керак? Пулнинг ҳаммаси Отабой акангда-да! 
Омонтой уни даст кўтариб, даврадан олиб чиқди-да, сўрига ётқизиб қўйди. Кокила гулхан 
атрофида йўрғалар, Омонтой матросчасига оёғини ерга уриб, қулоч ёзиб, унга ияк қоқиб 
борарди. Қийқириқ, кулги, чапак... Шу кеча чўл ҳам ухламади, одамлар ҳам... 
1961 йил. 

---

Саид Аҳмад. Танланган асарлар. I жилд. Ҳикоялар