59. Qachonki ularning hojatlarini ravon qilgach, (Yusuf) dedi: «O’sha ota bir
bo‘lgan inilaringizni mening huzurimga keltiringiz. Axir men sizlarga eng
yaxshi mezbon bo‘lib, (don-dunlarni) to‘la qilib o‘lchab berayotganimni
ko‘rmayapsizlarmi?
60. Endi agar uni mening huzurimga olib kelmasangizlar (ya’ni meni
aldasangizlar), u holda mening dargohimda — sizlar uchun bir qadoq ham
narsa yo‘qdir, mening oldimga yaqin kelmay qo‘ya qolinglar».
61. Ular: «Otasidan u(ni biz bilan qo‘shib yuborishi) haqida o‘tinib so‘raymiz.
Albatta, bizlar (shunday) qilguvchimiz», dedilar.
62. (Yusuf o‘zining tarozibon) yigitlariga buyurdi: «Ularning (donga
almashtirish uchun) keltirgan narsalarini yuklarining ichiga (qaytarib) solib
Do'stlaringiz bilan baham: |