Microsoft Word qisasi rabguziy ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
13
Пайғамбаримиз Муҳаммад мустафо келганда қурбонликни ўтда куйдирмаклик ҳаром 
қ
илинди, емаклик эса ҳалол бўлди. 
Фойда: Бу дунёда мўминларнинг куйдирмаклик ҳаром қилинди, зеро Оллоҳ 
охиратда мўминларнинг танини дўзах ўтига ҳаром қилса не ажаб?! 
Дедиларки, Одам қўш қўшиб, буқдой янчаётган чоғда сигирни бир урди. Шунда у 
юзини Одамга буриб: "Эй Одам, мени нега урасан?Ким гуноҳ қилса ўшани ургин-
да!" деди. Одам сигирни Ким сўзлатганини билди: "Во дариғо, илгарилари 
фаришталаринг сажда қилур эдилар, энди эса бу сигир мен билан сўз талашур", 
деди-да кўп йиғлади. 
Одам Сафий алайҳиссалом қиссаси шу ерда ниҳоясига етди. 
ҚОБИЛ ВА ҲОБИЛ ҚИССАСИ 
Бу қисса шундай бошланар. Одамнинг сўнгги туғилган фарзанларидан бири 
бўлган ўғли Абдулмуғис деб аталди, қизи эса Амат -ул Муғиса деб. Бу икковлари 
анчагина фарзанд кўрдиларки, Одамнинг уруғини қирқ минг банд (луғатда банд 
сўзи ўн минг киши демакдир)га етди.
Қачонки, Қобил туғилганида у билан бирга таваллуд топган қиз чиройли эди, 
Иқлимо деб аталди. Икки йил кейин Ҳобил туқилди. У Билан бирга туғилган қиз эса 
ғ
оятда ҳунук эди, уни Абудо дердилар.
Одам ўз шариатига кўра Қобилнинг эгизагини Ҳобилган бермоқчи бўлди, Ҳобил 
Билан эгиздош қизни эса Қобилга. Бу ният Қобилга ҳуш келмади. 
- Ўзим билан туғилган қизни оламан, - деди Қобил. 
- Шариъатда бундай бўлмайди, - деди Одам. 
- Агар бу қиз менга қариндош бўлса, униси ҳам қариндош эмасми? - дея талашди 
Қ
обил. 
- Ундай бўлса иккалангизлар қурбонлик қилинг, қайсингизни қурбонлигингиз 
қ
абул бўлса, Иқлимони ўша олсин, - деди Одам. 
Ҳобил қўй боқар эди, катта семиз қўйни келтириб оёқларини боғлади-да, 
қ
урбонлик қўядиган жойга қўйди. Осмондан ўт тушиб, Ҳобилнинг 0қурбонлигини 
куйдирди, Қобилникига эса тегмади. Шунда Иблис келди-да, Қобилга гезлай 
бошлади:
- Ҳобилнинг қурбонлиги шул боис қабул бўлдики, унинг Оллоҳ таоло ҳузурида 
иззат ва яқинлиги бор. Отанг Одам ҳам уни яхши кўрар. Яна отангни бир тилаги 
борки, ернинг ҳалифалигини Ҳобилга бермоқчидир. 
- Мен Ҳобилни ўлдирайин. Қиз ҳам, ҳалифалик ҳам менга қолсин, - деди Қобил 
ғ
азабга келиб. 
Қобил Ҳобилни ўлдирмоқликка аҳд қилди-ю, аммо уни қандай қилиб 
ўлдиришликни билмас эди. Бир куни биёбонда ўтирганида Иблисни кўрди. У одам 
қ
иёфасида келганди, қўлида бир қуш бор эди. Иблис қушни тош устига қўйиб, бошқа 
бир тош Билан уни мажағлади. Қобил буни кўриб, ўрганиб олди. Сўнгра Қобил 
Ҳ
обилнинг олдига келди.
- Мен сени ўлдирарман, - деди Қобил. 
- Мен сен Билан олишмасман, Оллоҳ таолодан қўрқаман, - деди Ҳобил. 
Бу пайтда Ҳобил қум устида ётиб, ухламоқда эди. Қобил бир тош билан уриб 
ўлдирди. Қиёматга қадар одам ўлдирмоқ, қон тўкмоқ Қобилнинг қилмишидан мерос 
қ
олди. Ҳабарда келишича, пайғамбаримиз Муҳаммад Мустафо алайҳиссалом 
дедиларки: "Кимки бир яхша одатни чиқарса, унга ўша одатнинг савоби бўлур ва то 
қ
иёмат кунигача шу одатга амал қилганларнинг ҳам савоби унга бўлур. Кимки бир 

---

Қиссаси Рабғузий. Носируддин Рабғузий