Microsoft Word paygambarlar tarixi 1 ziyouz com doc

 
ِﻪِﺘَﻌﻴِﺷ
 
ْﻦِﻣ
 
اَﺬَه
 
ِنﻼِﺘَﺘْﻘَﻳ
 
ِﻦْﻴَﻠُﺟَر
 
ﺎَﻬﻴِﻓ
 
َﺪَﺟَﻮَﻓ
 
ﺎَﻬِﻠْهَأ
 
ْﻦِﻣ
 
ٍﺔَﻠْﻔَﻏ
 
ِﻦﻴِﺣ
 
ﻰَﻠَﻋ
 
َﺔَﻨﻳِﺪَﻤْﻟا
 
َﻞَﺧَدَو
 
ﻰَﻀَﻘَﻓ
 
ﻰَﺳﻮُﻣ
 
ُﻩَﺰَآَﻮَﻓ
 
ِﻩِّوُﺪَﻋ
 
ْﻦِﻣ
 
يِﺬﱠﻟا
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ِﻪِﺘَﻌﻴِﺷ
 
ْﻦِﻣ
 
يِﺬﱠﻟا
 
ُﻪَﺛﺎَﻐَﺘْﺳﺎَﻓ
 
ِﻩِّوُﺪَﻋ
 
ْﻦِﻣ
 
اَﺬَهَو
 
اَﺬَه
 
َلﺎَﻗ
 
ِﻪْﻴَﻠَﻋ
 
ٌﻦﻴِﺒُﻣ
 
ﱞﻞِﻀُﻣ
 
ﱞوُﺪَﻋ
 
ُﻪﱠﻧِإ
 
ِنﺎَﻄْﻴﱠﺸﻟا
 
ِﻞَﻤَﻋ
 
ْﻦِﻣ
)
١٥
(
 
ﻲِﺴْﻔَﻧ
 
ُﺖْﻤَﻠَﻇ
 
ﻲِّﻧِإ
 
ِّبَر
 
َلﺎَﻗ
 
ُﻢﻴِﺣﱠﺮﻟا
 
ُرﻮُﻔَﻐْﻟا
 
َﻮُه
 
ُﻪﱠﻧِإ
 
ُﻪَﻟ
 
َﺮَﻔَﻐَﻓ
 
ﻲِﻟ
 
ْﺮِﻔْﻏﺎَﻓ
)
١٦
(
 
 
«
(Kunlarning birida Muso)
 shaharga uning aholisi g‘aflatda bo‘lgan 
(peshin)
 paytida kirgan edi, unda 
ikki kishini urushayotgan holatda topdi. Bunisi o‘z guruhidan 
(Isroil avlodi qavmidan)
 va unisi 
dushmanidan 
(qibtiylardan)
 edi. Bas, 
(Musoning)
 guruhidan bo‘lgan kishi undan dushmaniga qarshi 
yordam so‘radi. Shunda Muso bir musht urib, uni o‘ldirib qo‘ydi. 
(So‘ng pushaymon bo‘lib)
 dedi: «Bu 
shaytonning ishidandir. Albatta, u aniq adashtiruvchi dushmandir. Keyin Allohga iltijo qilib, dedi: «Ey, 
Robbim, darhaqiqat men o‘zimga zulm qilib qo‘ydim. Bas, meni mag‘firat et». Alloh uni mag‘firat etdi. 
Albatta, Uning o‘zigina mag‘firatli va rahmli zotdir». 
(Qosos, 15-16.)
 
       
Muso (a.s.) ertasi kuni Fir’avn va uning ayonlaridan kechagi gunohlari uchun jazolanishlarini o‘ylab qo‘rqa-
pisa ko‘chada ketayotsalar, kechagi isroiliy bugun yana bir qibtiy bilan janjallashib yordamga chaqiryapti. Muso 
(a.s.) tanbeh uchun isroiliyga yaqinlashib: 
«Darhaqiqat, sen o‘zing aniq gumroh ekansan», -
 deyishlari bilan u baland ovozda:
  
 
َﺖْﻠَﺘَﻗ
 
ﺎَﻤَآ
 
ﻲِﻨَﻠُﺘْﻘَﺗ
 
ْنَأ
 
ُﺪﻳِﺮُﺗَأ
 
ﻰَﺳﻮُﻣ
 
ﺎَﻳ
 
َلﺎَﻗ
 
ﺎَﻤُﻬَﻟ
 
ﱞوُﺪَﻋ
 
َﻮُه
 
يِﺬﱠﻟﺎِﺑ
 
َﺶِﻄْﺒَﻳ
 
ْنَأ
 
َداَرَأ
 
ْنَأ
 
ﺎﱠﻤَﻠَﻓ
 
َﻦﻴِﺤِﻠْﺼُﻤْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َنﻮُﻜَﺗ
 
ْنَأ
 
ُﺪﻳِﺮُﺗ
 
ﺎَﻣَو
 
ِضْرﻷا
 
ﻲِﻓ
 
اًرﺎﱠﺒَﺟ
 
َنﻮُﻜَﺗ
 
ْنَأ
 
ﻻِإ
 
ُﺪﻳِﺮُﺗ
 
ْنِإ
 
ِﺲْﻣﻷﺎِﺑ
 
ﺎًﺴْﻔَﻧ
)
١٩
(
 
«Ey Muso, kechagi odamni o‘ldirganingdek, bugun meni o‘ldirmoqchimisan. Sen urushganlarni yarashtiruvchi 
emas, buzg‘unchi qotil ekansan!», 
(O’sha sura, 19.)
  
- 
deb baqirdi.
 
Ba’zi mufassirlarning fikrlaricha, Musoga tanbeh berib, muttahamlik qilgan odam isroiliy emas, balki kechagi voqeadan 
xabardor bo‘lgan yana bir qibtiy bo‘lib, u o‘zini ham o‘ldirgani kelyapti deb o‘ylagan va «buzg‘unchi qotil ekansan» - deb, 
Musoning kechagi gunohidan ham xabardor ekanligiga ishora qilgan. Keyin Fir’avnning huzuriga borib, uni Musoning 
ishidan xabardor qilgan va Fir’avnni Musodan o‘ch olishga tezlagan. 
(Ibn Kasir. Qisasul-anbiyo. Qohira. 228-bet.)
 
 
Fir’avn kecha o‘ldirilgan qibtiyning qotili Muso ekanligidan xabar topgach, uni tutib kelishga odam yubordi. 

---

Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob) 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
93
ْﻗَأ
 
ْﻦِﻣ
 
ٌﻞُﺟَر
 
َءﺎَﺟَو
 
َكﻮُﻠُﺘْﻘَﻴِﻟ
 
َﻚِﺑ
 
َنوُﺮِﻤَﺗْﺄَﻳ
 
ﻸَﻤْﻟا
 
ﱠنِإ
 
ﻰَﺳﻮُﻣ
 
ﺎَﻳ
 
َلﺎَﻗ
 
ﻰَﻌْﺴَﻳ
 
ِﺔَﻨﻳِﺪَﻤْﻟا
 
ﻰَﺼ
 
َﻦﻴِﺤِﺻﺎﱠﻨﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َﻚَﻟ
 
ﻲِّﻧِإ
 
ْجُﺮْﺧﺎَﻓ
)
٢٠
(
 
ِمْﻮَﻘْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ﻲِﻨِّﺠَﻧ
 
ِّبَر
 
َلﺎَﻗ
 
ُﺐﱠﻗَﺮَﺘَﻳ
 
ﺎًﻔِﺋﺎَﺧ
 
ﺎَﻬْﻨِﻣ
 
َجَﺮَﺨَﻓ
 
َﻦﻴِﻤِﻟﺎﱠﻈﻟا
)
٢١
(
 
«Shaharning ichkarisidan bir kishi shoshganicha kelib: «Ey, Muso, zodagonlar seni o‘ldirish uchun 
til biriktirmoqdalar. Bas, sen 
(bu shahardan)
 chiqib ketgin. Albatta, men senga nasihatgo‘y 
kishilardandirman» - dedi. Bas, u qo‘rquvga tushib, 
(atrofni) 
kuzatgan holda u yerdan chiqib, dedi: «Ey 
Rabbim, O’zing menga bu zolimlar qavmidan najot bergin!». 
(Qosos, 20-21.)
 
  
Muso (a.s.) bu voqeadan keyin Misrdan qochib, Madyan shahriga keldilar. 
 
ِﻦْﻴَﺗأَﺮْﻣا
 
ُﻢِﻬِﻧوُد
 
ْﻦِﻣ
 
َﺪَﺟَوَو
 
َنﻮُﻘْﺴَﻳ
 
ِسﺎﱠﻨﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ًﺔﱠﻣُأ
 
ِﻪْﻴَﻠَﻋ
 
َﺪَﺟَو
 
َﻦَﻳْﺪَﻣ
 
َءﺎَﻣ
 
َدَرَو
 
ﺎﱠﻤَﻟَو
 
ٌﺮﻴِﺒَآ
 
ٌﺦْﻴَﺷ
 
ﺎَﻧﻮُﺑَأَو
 
ُءﺎَﻋِّﺮﻟا
 
َرِﺪْﺼُﻳ
 
ﻰﱠﺘَﺣ
 
ﻲِﻘْﺴَﻧ
 
ﻻ
 
ﺎَﺘَﻟﺎَﻗ
 
ﺎَﻤُﻜُﺒْﻄَﺧ
 
ﺎَﻣ
 
َلﺎَﻗ
 
ِناَدوُﺬَﺗ
)
٢٣
(
 
«Qachonki, Madyanning suvi (qudug‘i)ga yetib kelgach, u joyda bir to‘p odamlar 
(chorvalarini)
 
sug‘orayotganlarini ko‘rdi va ulardan beriroqda ikki ayol 
(o‘z qo‘ylarini)
 qo‘riqlab turganlarini ko‘rib: «Sizlarga ne 
bo‘ldi?» - dedi. Ular: «Biz, to podachilar 
(mollarini)
 qaytarmaguncha, sug‘ora olmaymiz. Otamiz esa qari chol» - 
dedilar».
 
(O’sha sura, 23.)
 
 
Mufassirlarning aytishlaricha, quduqda suv oz bo‘lganligidan cho‘ponlar o‘z mollarini suvga qondirib olganlaridan 
so‘ng, uning ustini og‘ir tosh qopqoq bilan yopib qo‘yardilar. Qizlar esa og‘ir toshni ko‘tarolmasdilar va quduq atrofidagi 
qolgan-qutgan suv bilan qo‘ylarini sug‘orishga majbur bo‘lardilar. 
(Ibn Kasir. Qisasul-anbiyo. Qohira. 229-bet.)
 
  
Buning ustiga bu qizlar Shu’ayb (a.s.)ning qizlari edi. Madyan aholisi ularga payg‘ambar etib yuborilgan 
Shu’aybni mensimas edilar (bu haqda Shu’ayb payg‘ambar haqlaridagi faslda batafsil aytib o‘tilgan). Shuning 
uchun ular Shu’aybning qo‘ylarini sug‘orishga ataylab to‘sqinlik qilardilar.
 
 
ٌﺮﻴِﻘَﻓ
 
ٍﺮْﻴَﺧ
 
ْﻦِﻣ
 
ﱠﻲَﻟِإ
 
َﺖْﻟَﺰْﻧَأ
 
ﺎَﻤِﻟ
 
ﻲِّﻧِإ
 
ِّبَر
 
َلﺎَﻘَﻓ
 
ِّﻞِّﻈﻟا
 
ﻰَﻟِإ
 
ﻰﱠﻟَﻮَﺗ
 
ﱠﻢُﺛ
 
ﺎَﻤُﻬَﻟ
 
ﻰَﻘَﺴَﻓ
)
٢٤
(
 
«Shunda 
(Muso)
 ularga qo‘ylarini sug‘orib berdi. So‘ngra 
(bir chetga)
 soyaga borib o‘tirib dedi: «Ey, Robbim, 
men uchun nima yaxshilik 
(rizq)
 tushirsang, o‘shanga muhtojdirman».
 
(O’sha sura, 24.)
 
 
Muso (a.s.) Misrdan Madyanga kelar ekanlar, yo‘lda ko‘katlar va daraxt bargidan boshqa narsa tanovul 
qilmagan edilar. Yo‘lda oyoq kiyimlari ham tushib qolgan edi. Hech bo‘lmasa bir dona xurmo bo‘lsa ham, 
og‘izlariga solib, ochlik dardini o‘zlaridan quvishni istar edilar.
 
Muso (a.s.)ning g‘ariblik va bechorahollik bilan daraxt soyasiga o‘zlarini olib, Allohga qilgan iltijolari 
payg‘ambarning ziyrak qizlari e’tiboridan chetda qolmadi. Ular otalari huzuriga borganlarida, otalari qizlarining 
quduq boshidan juda tez qaytganlaridan ajablanib, buning sababini so‘radi. Qizlar Musoning xabarini 
aytganlaridan so‘ng, qizlardan biriga Musoni tez chaqirib kelishni tayinladi. 
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ﻲِﺸْﻤَﺗ
 
ﺎَﻤُهاَﺪْﺣِإ
 
ُﻪْﺗَءﺎَﺠَﻓ
 
ﺎَﻨَﻟ
 
َﺖْﻴَﻘَﺳ
 
ﺎَﻣ
 
َﺮْﺟَأ
 
َﻚَﻳِﺰْﺠَﻴِﻟ
 
َكﻮُﻋْﺪَﻳ
 
ﻲِﺑَأ
 
ﱠنِإ
 
ْﺖَﻟﺎَﻗ
 
ٍءﺎَﻴْﺤِﺘْﺳا
 
َﻦﻴِﻤِﻟﺎﱠﻈﻟا
 
ِمْﻮَﻘْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َتْﻮَﺠَﻧ
 
ْﻒَﺨَﺗ
 
ﻻ
 
َلﺎَﻗ
 
َﺺَﺼَﻘْﻟا
 
ِﻪْﻴَﻠَﻋ
 
ﱠﺺَﻗَو
 
ُﻩَءﺎَﺟ
 
ﺎﱠﻤَﻠَﻓ
)
٢٥
(
 
ْﺖَﻟﺎَﻗ
َﺟْﺄَﺘْﺳا
 
ِﻦَﻣ
 
َﺮْﻴَﺧ
 
ﱠنِإ
 
ُﻩْﺮِﺟْﺄَﺘْﺳا
 
ِﺖَﺑَأ
 
ﺎَﻳ
 
ﺎَﻤُهاَﺪْﺣِإ
 
ُﻦﻴِﻣﻷا
 
ﱡيِﻮَﻘْﻟا
 
َتْﺮ
)
٢٦
(
 
ْنَأ
 
ُﺪﻳِرُأ
 
ﻲِّﻧِإ
 
َلﺎَﻗ
 
َكِﺪْﻨِﻋ
 
ْﻦِﻤَﻓ
 
اًﺮْﺸَﻋ
 
َﺖْﻤَﻤْﺗَأ
 
ْنِﺈَﻓ
 
ٍﺞَﺠِﺣ
 
َﻲِﻧﺎَﻤَﺛ
 
ﻲِﻧَﺮُﺟْﺄَﺗ
 
ْنَأ
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ِﻦْﻴَﺗﺎَه
 
ﱠﻲَﺘَﻨْﺑا
 
ىَﺪْﺣِإ
 
َﻚَﺤِﻜْﻧُأ
ﺎﱠﺼﻟا
 
َﻦِﻣ
 
ُﻪﱠﻠﻟا
 
َءﺎَﺷ
 
ْنِإ
 
ﻲِﻧُﺪِﺠَﺘَﺳ