www.ziyouz.com kutubxonasi
36
- Xotinimning hayoti xavf ostida ekanligini aytganingiz uchun bu yerga keldim, - dedi
Torn.
- Mening ko’zimga ko’rindi, janob Torn.
- Siz aytuvdingizki...
- U homilador!
Torn jim bo’lib qoldi.
- Adashyapsiz.
- Yo’q. U rostdan ham homilador.
- Bunday bo’lishi mumkin emas.
- U bolaning tug’ilishiga yo’l qo’ymaydi. Bola onasining qornida ekanligidayoq uni
o’ldiradi.
Ruhoniy oyoriqdan ingrab yubordi.
- Nimalar deyapsiz? - dedi Torn. Uning nafas olishi qiyinlashib ketgandi.
- Sizning o’yolingiz, janob Torn! U ShAYTONNING BOLASI! U tug’ilajak go’dakni o’ldiradi,
keyin esa xotiningizni ham o’ldiradi! Butun boyligingiz unga o’tishiga ishonchi komil
bo’lgach, janob Torn, u SIZni ham o’ldiradi!
- Bo’ldi qiling!
- Sizning boyligingiz va hokimiyatga ega bo’lgach, u Shaytonning buyrug’i bilan yer
yuzida o’zining dahshatli saltanatiga asos soladi.
- Siz telba ekansiz, - xirilladi Torn.
- U o’lishi ShART, janob Torn!
- Besh daqiqaga degan edingiz...
- Megiddo shahriga boring, - o’tindi Tassone. - Kech bo’lmasdan turib Bugengagenni
toping!
Torn bosh chayqadi va qo’lini bigiz qildi.
- Gaplaringizga quloq solib turdim, - dedi u tahdid bilan, - endi meni eshiting. Agar sizni
yana bir marta ko’rsam, sizni qamataman.
Torn keskin o’girilib jo’nab qoldi. Tassone unga yig’i aralash qichqirdi:
- Do’zaxda uchrashamiz, janob Torn! Ikkalamiz ham u yerda jazomizni olamiz!
Torn ketdi, Tassone esa yolg’iz o’zi qoldi. Hammasi tugadi, u yutqazdi. Ruhoniy asta
o’rnidan turdi va kimsasiz parkka nazar tashladi. Atrofni dahshatli sukunat qoplagandi.
Shu payt Tassonening qulog’iga qandaydir tovush chalindi. Tovush uzoqdan kelardi. Bir
zumda bu tovush butun atrofni tutib ketdi. Uning qulog’i batangga keldi. Tassone xochni
mahkam ushlaganicha, parkni xavotir bilan kuzata boshladi. Osmonda bulutlar
quyuqlashib borar, shamol tobora kuchayib daraxtlarni silkitardi.
Tassone xochni ikki qo’llab ushlaganicha xavfsizroq joy izlab ko’chaga chiqdi. Ammo
kutilmaganda shamol kuchaydi, yerda yotgan qog’oz va boshqa mayda-chuyda narsalar
uchib ketdi. Ruhoniyning yuziga kuchli shamol epkini urildi. Ko’chaning narigi tarafida
cherkov ko’rindi. Tassone oldinga intildi. Chang-to’zon uning ko’ziga urilib, yo’lni
yaxshiroq ko’rishga imkon bermasdi. U o’zidan bir necha qadam nariga yuk mashinasi
kelib to’xtaganini sezmadi. Mashina yo’l chetiga urildi. Oynaning singani eshitildi. Birdan
shamol to’xtadi va odamlar qichqirganicha Tassonening yonidan o’tishib, yuk mashinasi
tomon chopishdi. Haydovchining tanasi rulga suyanib turar, mashinaning old oynasi
qonga belangandi. Tassone ko’cha o’rtasida turganicha qo’rqqanidan yiyolardi. Osmonda
momaqaldiroq gumburlab, chaqmoq chaqdi. Tassone yana parkka qarab qochdi.
Dahshatdan ho’ngrar ekan, u toyib yiqildi. Tassone o’rnidan turayotganida, yashin uning
narirog’idagi o’rindiqqa urilib, uni bir zumda kulga aylantirdi. Ruhoniy butalarni yorib
o’tib, ko’chaga chiqdi. U osmonga tikilganicha, qadam tashlardi. Yomg’ir tobora kuchayib
borardi. Butun Londondagilar pana joy izlab u yoqdan-bu yoqqa yugurishar, derazalarni
Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser
Do'stlaringiz bilan baham: |