Microsoft Word omen1 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
57
bilishimiz mumkin. 
U lomni oldi va yerga qattiq urdi. Lom yerga kirib ketdi. 
- Bu unchalik qiyin emas. Bor-yo’g’i ikki qarich tuproqni olsak bo’ldi. 
U yerni lom bilan o’ya boshladi. Keyin esa qo’llari bilan tuproqni kavlay boshladi.
- Yordamlashvor, - dedi u Tornga va Torn ham sovuqdan qotib qolgan qo’llari bilan 
tuproqni kavlashga kirishdi. 
Yarim soatdan so’ng ular terga va loyga botganicha, beton plita yuzasidan so’nggi 
tuproqni tortib oldilar. 
- Hidini sezyapsizmi? - so’radi Jennings. 
- Ha. 
- Chamasi, judayam shoshilishgan. 
Torn azobdan qiynalayotgani uchun unga javob bermadi. 
- Avval qaysi birini ochamiz? - dedi Jennings. 
- Balki buning keragi yo’qdir? 
- Kerak. 
- Lekin bu odamgarchilikdan emas. 
- Agar xo’p desangiz, haydovchini yordamga chaqiraman. 
Torn tishlarini g’ijirlatdi va bosh chayqadi. 
- Unda boshladik, - dedi Jennings. - Avval kattasini. 
Jennings plita ostiga lomni tiqdi. Keyin uni pastga bosdi.
- Qani, bo’l, jin urgur! - qichqirdi u va Torn yordamga shoshildi. Uning qo’llari qaltirardi. 
- Kamida bir tonna keladi... - ming’irladi Jennings. Ular plitani ko’tarib surishga 
erishishdi va qabr ichiga nazar tashlashdi. 
- E Xudoyim! 
Chuqur ichida shoqolning jasadi yotardi. Turli hasharotlar qandaydir tarzda shu 
paytgacha saqlanib qolgan teri va tananing qoldiqlarini har tarafdan kemirishardi. Torn 
titrab ketdi va o’zini orqaga tashladi. Beton plita gursillab chuqur og’ziga tushdi. Minglab 
pashshalar osmonga ko’tarildi. Jennings dahshat bilan Tornga tashlandi va uni bu yerdan 
olib ketishga urindi. 
- Yo’q!!! - o’kirdi Torn. 
- Ketdik! 
- Yo’q! - o’kirishda davom etdi Torn. - IKKINChISINI! 
- Nima uchun? Biz o’zimiz uchun kerakli barcha narsani ko’rdik. 
- Yo’q, bunisini ham, - dedi Torn. - Balki, bu yerga ham hayvon ko’milgandir! 
- Xo’sh, nima bo’pti? 
- Unda, mening farzandim tirik bo’lib chiqadi! 
Jennings Tornning telbalarcha nigohiga ko’zlarini qadadi va lom yordamida kichkina 
beton plitani ko’tarishga urindi. Torn uning yoniga kelib, plita orasiga qo’lini tiqdi. Plitani 
surishdi va Tornning ko’zi yoshga to’ldi. Kichkinagina qabrda chaqaloqning suyaklari 
yotar, uning bosh suyagi majaqlangandi. 
- Boshi... - ho’ngradi Torn. 
- ... E Xudo... 
- Ular uni o’ldirishgan ekan! 
- Ketdik. 
- Ular mening o’yolimni o’ldirishgan ekan! - qichqirdi Torn ovozining boricha. - Ular uni 
o’ldirishgan ekan! Mening o’yolimni o’ldirishgan ekan! 
Jennings Tornni o’rnidan turg’izdi va uni kuch bilan sudray boshladi. Ammo u 
kutilmaganda qo’rquvdan titrab ketib, joyida qotib qoldi. 
- Torn, bu yoqqa qara. 

---

Omen (Iblis Hamlasi). Birinchi kitob. Devid Zeltser