Microsoft Word murdalar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
145
masalada turli gumonlarga bordi. Biroq, bu ishni Toshbolta ham qilgan bo‘lishi mumkin 
degan fikr unga xiyonat qil-di — gumonni oydinlashtirmadi. 
— Demak, siz kirganda bular o‘lib yotishgan ekan. Eslangchi, pichoqdagi qon iliqmidi 
yo qotib qolganmidi? 
— Iliq edi... seskanib ketdim, qo‘rqdim. 
— Barmoqlaridagi uzuklarni, quloqlaridagi ziraklarni nega olib qo‘ydingiz? 
— Nima deyapsiz? O‘likdan yechib olamanmi?! 
— Balki yechib olib seyfga qo‘ygandirsiz? 
— Siz... tuhmat qilyapsiz, meni kechiring... 
— Unda seyfni nima uchun ochdingiz? 
— Moskvaga olib boradigan hisob-kitob hujjatlarim bor edi. Shuni deb atay keluvdim. 
Bo‘lmasa to‘g‘ri uchaverar edim. 
— Seyfning kaliti xotiningizda ham bormidi? 
— Yo‘q. U yerda faqat mening qog‘ozlarim turadi. 
— Oching. 
Sarosima to‘ridagi Samandar cho‘ntaklarini paypaslab kalitni qidirdi. So‘ng diplomatini 
ochib yo‘g‘on kalitni olgach temir javonni ochdi-da, o‘zi ikki qadam chekindi. Omonullo 
temir javon ichida titilgan qog‘ozlarga diqqat bilan razm solib ayrim sahifalardagi qonli 
dog‘ni ko‘rdi. Javonda pul ham, qimmatbaho buyum ham yo‘q edi. 
— Qarangchi, hech nimangiz yo‘qolmaganmi? 
Samandar narsalarni ko‘zdan kechirib «hammasi joyida» degach, Omonullo 
ekspertlarni chaqirib qon tekkan qog‘ozlarni ajratib olib, ularga bermoqchi bo‘ldi. 
Samandar bunga e’tiroz bildirgach, qog‘ozning dog‘ qismini qaychida ehtiyotlik bilan 
qirqib olishdi. Shundan so‘ng Omonullo Samandarni dahlizga boshlab chiqdi. 
— Endi shoshilmay, bir boshdan aytib, ko‘rsatasiz. Aytadigan har bir so‘zingiz yo 
foyda beradi yoki aksincha, o‘zingizga zarar keltiradi. Olim odam ekansiz, mayli, 
suhbatimiz boshidagi dovdiraganingizni kechiray, ammo bundan buyog‘iga esingizni 
yig‘ib oling. Sizni «qotil» degim kelmayotgan bo‘lsa ham dalillar baribir sizga qarshi 
turibdi. Demak, siz zinadan ko‘tarilib chiqdingiz. Yo‘lda kimni ko‘rdingiz? Ro‘parangizdan 
notanish odam o‘tmadimi? 
— Yo‘q... to‘xtang... ha, qo‘shni xotinni ko‘rdim shekilli? 
— Eshigingiz qulf edimi, uni kalit bilan ochdingizmi? 
— Qulf... — Samandar shunday deb, xuddi qo‘lida kalit turganday kaftiga qarab oldi. 
— Ochiq edi shekilli... Ha, aniq... ochiq edi. Eshikdan kirishim bilan dimog‘imga gaz hidi 
urildi. Nafisaxonning g‘alati odatlari bor edi. Ikkita-uchta chovgumni eritib, o‘zlarini Xudo 
bir asragan. Qishloqda gazga o‘rganmaganlarda, chovgumni olovga qo‘yib esdan 
chiqarib ketaverganlar. Yana shunaqa bo‘ptimikin, deb o‘ylabman. Xayolim gazda bo‘lib, 
xavotirda oyog‘im ostiga qaramabman. Oshxonaga o‘taman, deb bu... o‘likka qoqildim... 
— Yiqildingizmi? 
— Yo‘-o‘q... yiqilmadimu... lekin Nafisaxonga ko‘zim tushdi. 
Samandar Omonulloning buyrug‘iga itoat etib, murdalarning qay holatda yotganini 
ko‘rsatib berayotganida suratchi chaqqonlik bilan suratga olib turdi. 
— Xo‘p, xotiningizni siz o‘ldirmabsiz, lekin pichoq sopini nega ushladingiz? 
— Sug‘urib olmoqchi bo‘lgandirman... Ha... lekin ushladimu tortib olishga qo‘rqdim. 
Keyin... gaz na-fasimni bo‘g‘ib qo‘ydi. Derazani ochib, gazni berkitdim. 
Omonullo ochiq derazaga qaradi. Dastlab bu oshxonaga kirganida ham deraza 
tabaqalarining ochiqligiga e’tibor bergan edi, ammo murdalarning hididan behalovat 
bo‘lgan hamkasblar xonani shamollatish uchun ochgandirlar, deb o‘ylagandi. Omonullo 

---

Murdalar gapirmaydilar (qissa). Tohir Malik