KO’RING ODAMZODNI, NE XAYOL ETAR!
Do‘stlar, bel bog‘lamang ko‘hna dunyoga,
Bu dunyo bozingar, biling, ol etar.
O’zingni tashlayur daryo tubiga,
Olar joning, so‘zlar tiling lol etar.
Xush so‘zlagil, bir musofir duch kelsa,
Xursand bo‘lar, g‘arib ko‘ngli bo‘sh kelsa,
Mard yigitga yomon xotin duch kelsa,
Yigit yoshda soch-sog‘olin chol etar.
Kamollik so‘zindan jon bo‘lar toza,
Beg‘amlarning shakli o‘xshar to‘ng‘izga,
Bu dunyo aylanmish bir chirik xasga,
Ko‘ring odamzodni, ne xayol etar!
Yigit bor – qarasang, cho‘lning hayvoni,
Yigit bor – qarasang, jonning darmoni,
Mardlardan dunyoga kelgan kayvoni,
O’zi yil-kun xizmatingda yo‘l etar.
Bir pisand ish chiqmas undan hech so‘zda,
Yaqinu yotini bilar bir ko‘zda,
Ikki xasm shayton solsa angizda,
Aro tushsa, zahar og‘zin bol etar.
Maxtumquli aytar: dunyoning ishi,
So‘zning ma’nosiga yetmas har kishi,
Har kishining o‘lsa tuqqan qardoshi,
Falak uning alif qaddin dol etar.
Do'stlaringiz bilan baham: |