Microsoft Word lisonut-tayr ziyouz com doc

www.ziyouz.com
 
кутубхонаси
 
60
tayyorlab, kasalga berdi. Xasta bu dorini ichdi. Ustod o'z mahramlariga, kasalning 
holidan voqif bo'hb, tog'ora ushlab, eshik tagida turinglar; u nimaiki qayt qilsa, to'kib 
yubormasdan, bir xumchada asranglar, deb buyurdi. U shu so'zlarni aytib, tashqariga 
chiqqani zamon dori o'z kuchini ko'rsatdi. Qiz ichidan kasallik keltirib chiqargan 
balg'amlarni surib chiqardi. Qiz uzluksiz qayt qila boshladi. Bu paytda ustoz tashqarida 
edi. Xastaning na bir madori, na jismida bir qatra qoni qoldi. Undagi balg'am, safro, 
savdo va qon daf bo'lgach, sumanbar majolsiz bir holga tushdi. 
Kechqurun yigit uyiga qaytdi. Donishmand unga: "Kirib, yoringga boq!"- dedi. 
Shogird uyga kirib, o'zining avvalgi sho'x va dilkash yorini ko'rmoq istadi. Ammo qarasa, 
mahbubasi o'rnida burishib ketgan bir noxush jism yotibdi. Yigit uni taniy olmay: 
"Mening yorim qani? Sarv bo'yli lolaruxsorim qani? - deb so'radi. Hamma narsani chuqur 
biluvchi donishmand olim buni eshitib: "Men bergan idishni keltiringlar, nozaninni 
oshiqiga yetkaringlar",- dedi. Bu so'zni eshitganlar idishni olib keldilar. Uning ichi turli 
axlat, makruh qusiqlar bilan to'la bo'lib, sassiq hid burqsib turardi. Shunda ustoz 
shogirdiga qarab: 
- Ma, ol, sening parizoding shudir! Gul yuzli sarviqomating ham shu! Sen mubtalo 
bo'lgan shundan bo'lak narsa emas, sen shunga oshiq va maftun bo'lgan eding,— dedi. 
Bu so'zlarni eshitgan yigit ustodi oldida hijolatda qoldi. Ustoz uni bu qiyin ahvolda 
ko'rib, shunday dedi: 
- Ey farzand, ehtiyoj tufayli unga emas, aslida senga iloj topdim. Sen yana oshiqsanu 
u mahbubangdir, u yana seni shaydo aylagan yoring bo'lib qoladi. Ammo bu xil oshiqlik, 
ey tushkunlikka uchragan kishi, pok ishq ahli oldida uyatlidir!