Microsoft Word kuk turklari asiri ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
106
boshqa samolyot noma'lum kuchlar tomonidan garovga olingan platformaga qarab 
uchamiz». Shunga qaramay, qanotlarimiz ostidagi shahar hanuz biz bilan edi, balki u 
tog‘ tomondaligi uchun shunday ko‘ringandir yo bu shunchaki dekoratsiyadir, harqalay, 
farqiga borolmadim. 
Baribir o‘sha aytilgan platformaga qo‘ndik va hamma uchoqdan tusha boshladi. Men 
tusholmay chetroqda turibman, chunki beysbol shapkam platformadagi sho‘x bolalar 
qo‘lida edi va ular «kim shapkasini unutdi» deya meni tashqaridan turib jahlimga 
tegishyapti. Nihoyat nuragan, vayron bo‘lgan cheksiz-chegarasiz bir yo‘lakka tushib 
oldim.
Unda qo‘rqinchli labirintlar mavjud, yorug‘likda g‘alati mahluqlar ko‘rinadi, noma'lum 
kuchning sharpasi yo qo‘rquv yurakni chertadi. Odamlar qayga yo‘qoldi? 
Birdan qo‘rquv ichra baqirgancha ikki o‘smir qiz men tarafga yugurib keladi, ularni 
labirintning yoritilgan tomonidan kelganini sezaman. Yon tomondagi xonaga kiramiz va 
qizlar baqira ketadi: «U bizni zo‘rlamoqchi. U momiqqina qizlarni kollektsiya qilaman, 
deb aytyapti!» Dahshat, men ularning ketlaridan qon oqayotganini ko‘raman. Shu mahal 
barmoqlaridan qon tomayotgan odam ichkariga kiradi. Men uning ikki oyoqlari orasiga 
tepaman, lekin u hech qanday og‘riq sezmaydi va ustimga yopiriladi...
149
Yarim tunda tog‘ qishlog‘imizdagi patruldan bo‘lak hamma uyqudaligida, yashirinib 
tashqiriga chiqdim. Agar patrul sezib qolsa, hayotimning tugashi aniqligini bilardim. 
Lekin juda ehtiyotkorlik bilan, bildirmay harakat qildim. 
Suchjou yaqinidagi xitoylarning Vunfigu degan qishlog‘ida ham shunday bo‘ldi. Yarim 
kechada buddistlarning g‘origa o‘tish uchun tashqariga otlandim. O'tgan hafta bu yerga 
uyg‘urlar ziyoratga kelganini bilardim, balki ularning ba'zilari hali ham shu yerdadir, 
xuddi keksa darvish singari. Lekin u buddist emasdi. Menda Kamol bergan sxema-reja 
bor edi. Unga ko‘ra, ikkinchi tepalikka tirmashib chiqishim va olti bo‘sh g‘orndan o‘tib, 
yettinchisiga kirishim lozim edi. Oy yoritib turardi. Qishloqning narigi tomonida itlar 
hurar, oyoqlarim ostidagi chirildoqlar o‘tlar ichiga yashirinar, men esa tez-tez yurib 
birinchi tepalikka chiqardim. Lekin ikkinchi tepalik tik qoyaga o‘xshardi. Oy uning 
orqasida ko‘rinmay qolgan, birinchi tepalikda hayot sasi o‘chgan va men hansiragan 
nafasim bilan birga qolgandim. 
Bir daqiqadan keyin o‘zimni o‘nglab oldim-da, yarim metrcha kenglikdagi so‘qmoq yo‘lni 
topib, oldinga qarab ketdim. Bu so‘qmoqdan foyda yo‘qqa o‘xshar, eng yomoni, 
miyamda «Bu yerlarda nima qilib yuribman?» degan savol aylanardi. Lekin baxtimga 
oldimda bir g‘orning og‘zi ko‘rindi. Bu birinchi g‘ormi-yo‘qmi, bilmasdim, harqalay 
taxminimga suyanaverdim.
Hayot g‘alati-ya. Nafaqat: «Bu yerda nega tentirab yuribman?» balki «Muncha telba 
bo‘lmasam, tog‘dagi g‘or shunchagi gap emasligini tushunmadimmi?» degan savol ham 
qiynardi. Bu tamoman qorong‘ilik, mutlaqo yolg‘izlik va dahshatli qo‘rqinch edi. Men 

---

Ko‘k Turklari asiri (roman). Nouman Smaylz