Microsoft Word kr vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
26
Бу йўлда бировларнинг эшигида ишлади. Мени муҳтож қилмаслик учун кечани кеча, кундузни 
кундуз, иссиқни иссиқ, совуқни совуқ демай ишлади. Емай едирди, киймай кийдирди, мени 
ўқитди, одам қилди. Онам энди менинг ёнимда ўтириб роҳат кўрадиган ҳузур топадиган 
пайтларда сиз кўриб турган мана бу келин онамни тоғорага, қутига(аҳлат қутиси 
деёлмади)тенглаштириб, унга ўз уйидан жой беришни ҳоҳламади. Онамни тоғора деб уни 
ҳоҳламади. Менинг онамни ҳоҳламаган унга бундай муомала қилган аёлни мен ҳам 
ҳоҳламайман! Марҳамат қилиб онасини тоғора дегизадиганга тегсин!- дедида ўрнидан туриб, 
онасини қўлтиқлаб ҳайратлар ва кўзёшлар аро тўйҳонадан чиқиб кетди...
Бу ҳодисадан кейин қиз уйига қайтди. Орадан 20йил ўтди. Ҳали ҳануз турмушгачиқмади, 
чиқолмади. Ҳануз боши очиқ.
ҲАЙВОННИНГ ҲАҚҚИ 
Қимматли опа-сингилларим. Бу ҳодисани Аллоҳнинг амрига мувофиқ Исломий яшаган 
усёзимнинг тилидан эшитганман. У киши айтдилар, мен ёздим, сиз ўқинг. Бу ибртали 
ҳодисадир.
"Маҳалламизда, уйимизнинг рўпарасида бир қўшним бор эди. Кўчиб келган кунимиз ҳамма 
қўшнила "ҳуш келибсиз" дея кутиб олишди. Аммо ўша қўшним билан кўриша олмадим. 
Бошқаларда сўрадим, шофёр экан, намоз рўза билан иши йўқ дейишди. Майли, Аллоҳ ҳидойтга 
бошласин, ддим. Бомдод вақтида шовқин эшитилди. Қарадим. Катта очиқ юк машинаси эшик 
олдида тўҳтади. Ҳалиги қўшнимиз келганини билдим. Соат ўнда ҳотинмга: 
- Мен боғда бўламан, яҳшилаб чой дамла, қўшни келибди, нонуштани бирга қилайлик, - 
дедим.
- Яҳши, лекин сап терсроқ эмиш, - деди ҳотиним.
- Майли қўявер, - дедим. Боғ айланиб юрганимда қўшни кўринди. Майин табассум билан: 
- Ҳуш келибсиз қўшни, - дедим. Биринчи кўришдаёқ маҳмадоналик қилиб жавоб берди: 
- Ҳуш кўрдик, отаҳон. Сиз кимсиз ўзи?
- Биз энди кўчиб келдик, янги қўшнимиз, мана бу боғда бирга чой ичайлик марҳаматр 
қилнг, - дедим. Қўлидаги сигарани тутатиб келди. Кимлиги ҳолидан маълум эди. Ҳаводан, 
сувдан бироз гаплашган бўлдик. Менинг диний домла эканлигимни билиши билан безовталана 
бошлади. Англадимки, осонлик билан йўлга юрадиганлардан эмас. Аммо Расулуллоҳ с. а. вни, 
Имоми А;ъзамни ҳотирладим. Сукут қилдим. Чой ичдик. Асосий ҳодиса кейинроқ бошланди... .
Бу қўшнимиз ичар, бақирар, магнитафонни жаранглатиб қўяр, қўшниларни безовта 
қиларди. Орадан бир ҳафта ўтди. Қўшнимиз уйига жигар олиб келиб ошҳонага қўйибди. 
Маҳалланинг мушуги паққос туширибди. Бечора жониворни ушлаб олиб, тити питисини 
чиқариб, қопга солиб, устидан мазут қуйиб ёқиб юборибди. БИз намоздан чиқиб келдик, 
маҳаллада шовқин сурон, аҳволни айтиб беришди. Ҳаммамиз жниворга ачиндик, лекин 
қўлимиздан нима ҳам келарди. Бўлар иш бўлганди.
- Қўшни шу ишни қилмасангиз бўларди, гуноҳга қолибсиз, - дедим. Менга бетамиз сўзлар 
айтди...
- Бу одам телба Аллоҳда қўрқмайди. Балога учрайди бир кун, ҳафа бўлманг, - дейишди. 
Лекин ман кўп ҳафа бўлдим. Орадан кўп ўтмай қўшни ҳалокатга учради, ҳамма енгил ториб, 
севингандай бўлди. Лекин мен кўпроқ ачиндим. Ўз-ўзимга дедим:"Сув тоғра сув йўлида 
синади". Зиёрат куни келид. Қўшнилардан ҳеч ким кирмади. Мен бордим. Ҳолбуки, қўшни 
менга қўпол муомала қилганди. Қўшни ҳаққини ўйлаб бордим. Борганимда ҳуши ўзида эмасди. 
Тарми куйган ҳолда ётарди. Уйидагилар бошида йиғлашарди. Бир ҳафатадан бери алаҳлайди 
дейишди. Мен ҳам эштиб сесканиб кетдим. Оғзидан шу сўзлар чиқарди:"Мушукни 
тортинг!Узоқлаштиринг, олинг мушукни!Ёққан мушугим мени емоқда!" дерди. Кўп туролмадим, 

---

Виждон азоби. Амина Шанликўғли