Microsoft Word kr shaytanat4 ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
123
олишини» Худодан сўради. 
Булутлар билан олишиб чарчаган қуёш уфққа умидсиз равишда бош қўйди. Зайнаб, табиат 
одатига хилоф бўлса-да, бу сафар қуёшнинг ботмаслигини, шом, сўнг хуфтон кирмаслигини 
истарди. Чунки шом кириши билан йўқловчиларнинг қадамлари узилади. Сўнг эса ширин 
сўзлари, ширингина жилмайишлари билан Зайнабнинг хуфтон кўнглини ёритаётган келинлар 
ҳордиқ чиқармоқ учун уй-уйларига кириб кетадилар. 
Шунда... Зайнаб онаси билан ёлғиз қолади. Узоқ вақт дийдор кўришмаган, ҳар дақиқаси соғинч 
азоби билан ўтаётган она билан қизнинг ёлғиз қолишлари одатда саодат ҳисобланади. Агар 
онаси йўқлигида шум кўргиликлар балчиғидан ўтмаганида балки Зайнаб учун ҳам шундай 
бўларди. Бу кеч эса онаси билан юзма-юз ўтириш бахтни эмас, руҳ азобини ваъда қиларди. 
Шубҳасиз, онанинг сезгир нигоҳи фарзанду аржумандининг ич-ичини кемираётган дардни 
пайқайди. Дардга рўпара қилган сабабни билмоқни истайди. Ўшанда Зайнаб нима деб жавоб 
беради? Мардонанинг макрига учраганиними ё отасига шармандали ҳолда кўринганиними? Ё 
отасининг арқондан сиртмоқ ясаганиними? Балки Мардонани ўлдириш қасдида бориб, 
уддасидан чиқолмаганини баён қилиб берар? 
О, йўқ! Она қиз учун энг яхши ҳамроз бўлса-да, дард дафтарининг бу қора саҳифалари унга 
очилмайди. Бу сирни билувчилардан тўрттаси тупроқ остида ётибди. Энди заққум дарахтининг 
мевасидан ҳам аччиқроқ бўлмиш ғам болини фақат ота-болагина баҳам кўради. То сўнгги 
нафасларига қадар ўлчаб қўйилган бу ғам болига Манзуранинг шерик бўлишини Асадбек ҳам, 
Зайнаб ҳам исташмайди. 
Зайнаб Элчин томонидан ўғирланиб, уйга ташлаб кетилгач, нима воқеа юз берганини онасига 
неча юз минг азоб билан зўрға айтганди. У воқеа қиз учун шармандали бўлса-да, Зайнабнинг 
айби йўқ эди. Шунда ҳам бир неча сўзни айтгунча қизнинг тили гўё чўққа айланиб, куйган эди. 
Энди-чи, энди қандай айтади?.. 
Сиртмоқ ясаб, ташлаб чиққан отаси қайтиб келиб, уни бағрига босган, бу билан гуноҳидан 
ўтганини маълум қилган бўлса ҳам, Зайнаб ўзини ўзи кечиролмас эди. Узоқ йиллар Кумуш 
бўлишни орзу қилган қиз, сўнг эса китобдаги Зайнабдан ҳам баттарроқ аҳволга тушган бахтсиз 
жувон ўз тақдирининг тушунуксиз сатр-ларидан ҳайрону лол қоларди. «Ўлайин десам ўлим
олмаса, ҳеч бўлмаса Зайнабга ўхшаб ақлдан оза қолмайманми?» деб ўйларди. Кейин... унинг 
синиқ кўнгли бир тошга дуч келишни истади. Тошга қараб: «Ёрилгин тош, ёрилтошим 
ёрилгиней, мен бағрингда паноҳ топайин», деса-ю, тош унинг илтижоларига чидай олмай 
ёрилса-да, ёрилтош қучоғига кириб, ўткинчи дунё ўтгунича унда қолиб кетса... Ёшлик сурури 
тупроққа қорилган, Кумушбиби эмас, «Тупроқбиби» «мартабаси»га етган жувон энди болалик 
умидларидан паноҳ изларди. Умидлари пуч эканини билса-да, ғойибдан мўъжизали паноҳ 
кутарди. 
Бир донишманд ҳаётни тумшуқ томони йиртилиб, оғзи очилиб қолган этикка ўхшатган экан. 
Этик оч одам каби оғзини очиб тургани билан унга биров таом бермайди. Аксинча, менсимай 
тепиб ўтади. Ўша этикни бахтга ташна одамга ҳам ўхшатиш мумкиндир... Ҳар ҳолда 
Зайнабнинг ҳаётдан бахт кутиши шу ҳолатни эслатади. У ғойибдан ўз саодатини кутарди. 
Ғойибдан келувчи «сенинг бахтинг отангнинг нафси учун қурбон бўлган», деган садони 
эшитмас, эшита олмас эди. 
Ўзигина эмас, отаси, онаси ҳам эшитмас, эшита олмас эдилар. Чунки ғойибнинг бу каби 
овозларини ҳидоят йўлидагиларгина эшита олишлари мумкин... Ҳидоят йўлидагилар эса 
фарзандлари бахтини ўз нафс-лари йўлида қурбон қилмаслар. 
Зайнаб хавотир билан кутган кеч сел каби ёпирилиб кирди. Меҳмонлар тарқалишди. 
Манзуранинг изни билан келинпошшалар ётоқларига йўналишди. 
Келин аяларини кузатган Зайнаб меҳмонхонага қайтиб, диванда ўтирган онасининг ёнидан жой 
олди-да, эрка қизалоқ каби уни қучди. Кўкрагига бош қўйди. Манзура қизининг сочларини 
силаб, ўпди. 

---

Шайтанат (4-китоб). Тоҳир Малик