Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
138
— Уйда иш кўп, — деди у ва оёкдарини сал узатиб, ёнбошидаги тошга тирсаклаб олди. 
Унинг гавдаси кичик, оёқлари бўлиқ, ўзи бақувват ва миқти эди. 
— Ичасизми? — деб сўрадим. 
— Сўраб нима қиласиз. Бўлар иш бўлди, — деди у. Ва баҳайбат харсангга қараб алланечук 
кулимсиради. 
Пешонамдан тер чиқиб кетди, шампандан қуйиб тутдим. У тағин ютди-қўйди. Ўзим коньякдан 
отдим. Сигарет тутатдим. Шу тариқа ҳалиги уят-андиша пардаси юздан туша бошлади. Ҳа, лабда 
табассум, кўзлар биё-биё... 
Ниҳоят сўрадим: 
— Почтага кирганимда мени танибмидингиз? 
У бирдан сергак тортди. 
— Йўқ-йўқ, — деди. — Эгнингизда чопон... Танимадим. Кейин уялдим. Кейин нима бўлса бўлар деб 
мошина ёнига чиқиб турдим. Онам билан гаплашгандим. У киши опамни кўргани қўшни районга кетиб 
эдилар... 
— Ҳим, тушундим... Бу тоғларимизни севасизми? 
— Вей, албатта! — деди у гапимга ҳайрон қолгандай. — Отам чўпонлик қилганда, мен қўзи-улоқ 
боққанман... Кейин бари молимизни сел олди. Отам касал бўлиб қолди. Ўнгланмади. Марказга тушиб 
кетдик... — У тошга ўмровини тираб сой томонга боқди. — Шундай тунларда бемалол юрардим... 
Ҳозир уйда свет ўчса, шабкўрга ўхшаб қолади одам. Ёмғир ҳам яхши: одамни ўстиради... Арчанинт 
ҳиди келаяпти! 
Сезмадим. Лекин: «Сиз ҳам шоир экансиз!» дейишимга оз қолди. Қизиқ-да: тун, арча, ёмғир 
тўғрисида шундай жўнгина қилиб гапиргандики, шу жўнлиги билан мени ларзага солганди. 
Ахир, биродар, мен ҳам севардим-да: тунни ҳам, ойни ҳам, ёмғир, қоялар, арча... 
Сезаяпсизми, унинг табиатга қараши менинг қарашларимга мос келаётир! 
Мен — дорилфунунни битирган, ҳаёт тажрибасига эга, оилали-фарзандди, тағин мавжуд 
турмушнинг пасту баландига баҳоли қурат ақли етадиган одамнинг... 
...табиатга муносабати бу қиз-жувон — Зумрадникидан деярли фарқ қилмас эди. 
 
15 
— Сиз, синглим, бу турмушдаги, мана, кўриб турган ўзгаришларга қандай қарайсиз? 
Бу саволимдан кулманг, ҳайрон ҳам бўлманг: ахир, ўқувчилар билан учрашувларда ўн-ўн бир яшар 
бо-лалар ҳам шу маънода савол беришади. 
Ана шу кўникма туфайлими ёки Зумраднинг бу масалаларга ҳам муносабатини билиш менга қизиқ 
туюлдими, балки унинг бу йўриғидаги қаноатларини ҳам ўзимникига мос тушишини истадимми — шу 
саволни бердим. 
— Э, мени қизиқтирмайди, — деди у чарслик билан. — Пошшолар кеп кетаверар экан. Сиёсатчи 
деганларингиз ҳам... Райкомлар ҳам! Бари... — Кейин менга боқиб, майингина кулимсиради. — Мен 
газета ўқимайман. Телевизордаям... кино бўлса кўраман. «Ҳайвонот оламида», «Оламга саёҳат». 
— Яхши, жуда яхши, — дедим. 
Зумрад энди оёқларини бемалол узатиб, ёнбошлаган эди, мен: 
— Чопонни тўшай, чопонни, — дедим. 
— Ўзингиз шамоллаб қоласиз, — деб қўйди у. 
— Ҳа. Тўғри. 
— Биласизми, нимага эргашдим сизга? — деб қолса бўладими шунда. 
— Билсам, ҳар нарса бўлай!.. — дедим-у, бошни кўтаролмадим. 
— Бола-чақангизни Тошкентга юбориб, бир ўзингиз тоққа кетганингизни эшитган эдим. Буни 
кўплар билади... Ҳар ким ҳар хил гапиради. Бунинг устига, нуқул хафа кўриндингиз. Сизни кўплар 
кузатди... 
— Тушунарли, — дедим. Ва, тасаввур этингки, бунинг менга қизиқиб, ҳатто эргашиб чиқиши ҳам 
менга анави... дейлик, Мисирнинг меҳр-оқибати, почтачи-ю ресторан хизматчиларининг 
дилдорликларига ўхшаб кетди. 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд