Microsoft Word kr sh xolmirzayev 2 ziyouz com doc

 
12 
Қоянинг бағри — камар жуда қоронғи жойга, аниқроғи, қора ўрмонга айланди. Қизнинг эгнидаги 
қора духоба камзул... юпун бир кўйлак тусини олди. Оёкдари ён-верида хас-хашаклар эмас, балки 
чучмома, бўтакўз ва шулар каби чечаклар очилиб турарди. 
Қиз қандайдир қийналиб ёруғликка чиққандек, шундан лабида табассум ўйнар, табассуми ҳам... 
ёрқин ва шодон туюлар ва умуман, у ўзлигини йўқотиб... 
... Зумрадга айланган эди! 
Зумраднинг кимлигини биласизми? 
«Икки сандиқ» эртагини эсланг... Балли! Ўша етим қиз. Ўз онаси ўлиб кетиб, ўгай онанинг қўлида 
қолган... кунларнинг бирида ўрмонда адашиб, сеҳргар кампирнинг ҳужрасига бориб қолган... 
Билар экансиз... Шошманг, ўшанда айтилади-ку: Зумрад юрган йўлларда чечаклар бош эгиб унга 
салом берарди... Қизиқ-а? Гуллар салом берса... 

---

САЙЛАНМА. Шукур Холмирзаев. 2-жилд 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
136
Лекин, ишонинг, азизим, мен шу гапларга юз фойиз ишонардим! Шунинг учун гулларнинг менга 
салом бермаганларини кўриб, ҳайрон қолган, аламим келган пайтлар ҳам кўп бўлган... Яхши эслайман! 
Ўша эсдаликлардан қолгани, афтидан, шу эдики, гулларни... қанақа бўлмасин, яхши кўрардим! 
Афсуски, йиллар, бу ёқда ҳар хил турмуш таш-вишлари, устига-устак, ёвуз салтанатнинг 
инқирозидан кейин пайдо бўлган тентирашлар... 
... халкнинг ҳам гангиб қолгани, арбобларнинг тезда йўл тополмасликлари... 
Ҳа-ҳа, менинг охир-оқибат хизматдан бўшаб, дарвишнамо бўлиб бу томонларга кеп қолишимнинг 
буюк боислари ўша-ўша чечакларга меҳрни ҳам ўтмаслаштириб қўйган-юборган эди. 
Бугун — кечки пайтдагина мен табиатни фавқулодда ўткир ҳис эта бошлагандим, холос! 
Энди бўлса, мен учун энг суюмли, балки менинг шеъриятга ҳавас қўйишимга, табиатни-ю ҳаётни 
борича — барча товланишлари билан яхши кўришимга ва тасвирлашимга сабаб бўлган азиз эртагим 
(эртакларимдан бири) ҳам жонланди. Ва бир неча дақиқага бўлсада, мени... 
...ёш болага айлантирди. Йўғ-е, ўсмирга! Нималар деяпман? Зумрад ўн икки-ўн уч яшар бўлади. 
Демак, менинг тоғ-тошлар кезиб юришим ҳам ўша даврга тўғри келади: ҳа-ҳа, қоронғи ўрмонларни 
яхши кўришим, бойқуш сайрашларига ишқибозлигим, ой... 
Хуллас, қиз келиб, менга яқин тошга сал қийшайиб ўтирди. Оёғида эски шиппак, лекин пайпоғи 
оппоқ. Лозими атласдан экан. Қулоғида сирға-пирға деган нарса йўқ. 
Болтабой ҳам бу ёндаги тошга ўтириб, қўлларини ўтга тоблади-да: 
— Домла, нима қилай? Анавини опкелайми? — деди. 
Мен ҳамон паришон эдим. 
— Э, опкелинг! Опкемайсизми? — дедим. 
У туриб кетди.