Microsoft Word kiprikda qolgan tong ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
26
чиройли бўлиб тарихда қоладилар, дедим. 
Хотинлар Эркинни туғилган, она бағрида биринчи марта кўз очиб оламни кўрган хонага 
опкириб кетишди. Анча ҳаяллаб кетган Эркин кўзлари қизариб хомуш қайтиб чикди. 
Маслаҳат билан учрашувни темирйўл нарёғидаги тинчгина боғда ўтказадиган бўлдик. 
Ҳозир пилла қурти даҳага кирган, қанча барг берсанг кўрдим демайди. Олтиариқ бутун 
Ўзбекистондаги номдор туманлардан бири. Ҳамма вақт олдинда юришга одатланган. Қишлоқ 
хўжалиги вазири Уркинбоев от миниб тутзорларни оралайди. Қурт боқаётган хонадонларга 
кириб, уни ундоқ қил, буни бундоқ қил, деб кўрсатма беради. 
Бодринглар найчалаб қолган. Ўз ишига омил узумчилар валишларга «ингичка бел» 
новдаларини кўтаряптилар. Олд ғўзалар яганага кирган, ола жойларга махсус коғоз стаканда 
тайёрлаган кўчатларни қўйиб чиқишяпти. 
Хуллас, туманда инқиллаб қолган кампирлару ҳали йўлга кирмаган гўдакларгина «бекорчи» 
эдилар. 
Шундоқ иш қизиган пайтда туман марказида одам йиғиб учрашув қилиш таънайи 
маломатларга сабаб бўлиши мумкин эди. 
Темир йўлнинг у томонида битта дала шийпонидан бошқа биронта одам яшайдиган уй йўқ. 
Биз жимжит деб танлаган жойда ўтирган одамнинг қулоғи шовқиндан том битади. 
Қари толлар қуршовидаги ховузда бири-бирига мингашган сон-саноқсиз бақалар бутун 
далани бошларига кўтариб «сайрардилар». Ҳовуз худди қайнаётган қозонга ўхшарди. Бу чидаб 
бўлмас шовқиндан фақат қочибгина қутулиш мумкин эди. Мотоцикл миниб келган мухбир 
йигит, менда балиқ тутадиган тўр бор, бақаларни тутиб узоқроқ жойга обориб ташлайми, деб 
қолди. Шу пайт Адҳам ҳасипга тозаланган икки каричдан мўлроқ пуфлаб шиширилган ичак 
олиб келди. Уни чайқалиб турган сувга ташлаб кафти билан сувни суриб ўртага ҳайдай 
бошлади. Бақалар бирдан жимиб колишди. Кимдир тинимсиз шанғиллаб турган радиони 
ўчириб қўйгандек бўлди. 
Ҳаммаёқ сув қуйгандек жимжит бўлди-қолди. 
— Тамом, — деди Адҳам. — То ичакни олиб ташламагунимча миқ этмай ўтираверишади, бу 
муттаҳамлар. 
Етмиш кишига мўлжаллаб жой қилинган. Адабиёт ўқитувчилари, ўнинчи, ўн биринчи 
синфларда ўқийдиган адабиётга қизиққан ўғил-қизлар, туман газетасида шеърлари, 
ҳикоячалари босилиб турадиган ёш ёзувчилар чақирилган экан. 
Узоқ бригадаларга одам олиб борадиган усти ярим ёпиқ машина йигирма чоғли қизни худди 
консервадек қапиштириб олиб келди. 
Эгарқош қилиб ўсма қўйган, майда ўрилган узун сочини бураб-бураб қилган турмакларини 
зар рўмол билан танғиб олган қизлар машинадан тап-тап қилиб ерга сакраб туша бошладилар. 
Уларнинг пардоз учун ойна олдида анчагина овора бўлганлари билиниб турарди. Машинада 
қапишиб келганларидан баъзиларининг турмаклари тўзғиб, пардозлари чаплашиб кетган. 
Машина кетиши билан улар толзор орқасига ўтиб, бошқатдан пардоз қила бошладилар. 
Ечилиб, тўзғиб кетган ўрим сочлар яна турмак бўлиб бошга қўнди. 
Биров машинада, биров велосипедда, биров пиёда келяпти. 
Туфлисини қўлига олиб ялангоёқ тупроқ кечиб келган бир қиз одамларга орқа ўгириб 
чўнқайганча ариқда оёғини ювяпти. У туфлисини кийиб биз томонга ўгирилди. Ўлмас уни кўриб 
«оббо!» деб юборди. 
Бу Қувадаги учрашувда, бирга сувратга тушайлик, деб Ўлмасни жон-ҳолига қўймаган 
Раъно-Рўнў эди. Уни кўриб ҳаммамиз баробар кулиб юбордик. Бизга қўшилиб «Рўнў»нинг ўзи 
ҳам куларди. 
Учрашувдан хабар топган адабиёт ихлосмандлари Наманган, Андижон тарафлардан 
«Жигули»да, «Москвич»да етиб келган эдилар. Бир ашаддий китобхон Нориндан шу бугун 
эрталаб тутган олтмиш кило келадиган лаққани иккита ҳўл қанорга ўраб, «Москвич» 

---

Киприкда қолган тонг (қисса). Саид Аҳмад