Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
118
ustida maxsus maslahatchi qilib oldi va uni tutib kelish yuzasidan ko‘rgan tadbirlarini 
Zirg‘omga aytib berdi. 
Zirg‘om Afshinga: 
— Mening xodimim Vardon armanistonlik. Ota-bobosi ham, o‘zi ham armanlardan. U 
o‘sha yerlarni juda yaxshi biladi. Bu ishda undan foydalansangiz bo‘ladi. Istasangiz uni 
hozir oldirib kelaman, — dedi. 
— Yaxshi bo‘lardi, — dedi Afshin. Zirg‘om bir g‘ulomni chaqirib, Vardonni aytib kelishni 
burdi. Vardon kirib, tik turganicha salom berdi. Afshin undan: 
— Sen Armanistonning ko‘cha va yo‘llarini bilasanmi? — deb so‘radi. 
— Ha, bilaman, — dedi Vardon. 
— Xurramiy Bobak qaerga yashirinadi va kimning panohiga boradi deb o‘ylaysan? 
— U Armanistonning biror shahariga bora olmaydi, chunki armanilar uni yomon 
ko‘rishadi. Qo‘lga tushsa, o‘ldirmay qo‘yishmaydi. U biror o‘rmon yoki vodiy ichida 
yashirinishi mumkin. U to‘qayzor deb ataladigan katta vodiyda yashirinsa kerak. Bu 
vodiy Ozarbayjon bilan Armaniston orasidagi sero‘t, serdaraxt bir joy. Daraxtlarining 
zichligidan unga ot-ulov kirib bora olmaydi, ichida yashiringan kishini topib ham 
bo‘lmaydi. 
Vardonning bu ma’lumotlaridan foydalanib, Afshin o‘sha to‘qayzorga ayg‘oqchilarini 
yubordi. Ular borib, Bobakning o‘sha yerda yashiringanini aniq bilib kelishdi. 
Afshin: «Bobak va uning yaqin kishilariga tegmaslik va omonlik berish to‘g‘risida bir 
vasiqa yuborsangiz», deb Mu’tasimga kishi yuborgan edi, vasiqa kelgach, omonlik 
berilgan kishilardan ba’zilarini chaqirib, «sizlarga omonlik berildi. Endi hech kim sizlarga 
tega olmaydi», deb tushuntirdan va shu vasiqani olib, «Bobakning o‘g‘li bilan birga uning 
oldiga boringlar», deb buyurdi. Lekin Bobakdan qo‘rqib, uning oldiga borishga hech 
kimning yuragi dov bermadi. Afshin: 
— Xalifa tomonidan berilgan bu omonlik haqidagi xushxabarni olib borsanglar, u albatta 
xursand bo‘ladi, — dedi. 
Lekin ular: 
— Bobakning kimligini biz yaxshiroq bilamiz, — deyishdi. 
Ularning orasidan ikki kishi o‘rnidan turib: 
— Mabodo, bizga biror shikast yetsa, bola-chaqalaringni boqaman deb va’da bersangiz, 
biz boramiz, — deyishdi. 
Afshin o‘z bo‘yniga bu kafolatni olgandan keyin, ular vasiqani olib, jo‘nab ketishdi. Ular 
Bobakning oldiga borib, nima maqsadda kelishganini aytgandi, Bobak ulardan birini 
o‘ldirib, ikkinchisini: «Bu vasiqasini o‘ziga olib borib ber», deb Afshinning oldiga qaytarib 
yubordi, Bobakning o‘g‘li o‘sha kishilarning biridan otasiga xat yozib yuborgandi. Bobak 
unga: «U haromi mening farzandim bo‘lganda, orqamdan yetib kelgan bo‘lardi. Mening 
unday o‘g‘lim yo‘q. Qirq yil qul bo‘lib, xor-zor yashaganingdan, bir kun boshliq bo‘lib 
yashaganing yaxshiroq. Shu gapim senga omanat, unga borib, aytasan», — dedi. Bobak 
o‘sha to‘qayzordan jilmay, oziq-ovqatlari tugaguncha yashadi. Ovqati tamom bo‘lgandan 
keyin ba’zi odamlarini olib, to‘qayzordan chiqdi. O‘zini qamal qilish uchun yuborilgan 
Afshin askarlaridan bittasini ham ko‘rmagandan keyin: «Meni poylab-poylab, qo‘lga 
tushirishdan umidlari uzilib, jo‘nab qolishibdi», deb o‘ylagan Bobak akasi Abdullohni, 
onasini va boshqa bir xotinni olib, Armanistonga borish niyatida yo‘lga chiqdi. Afshinning 
soqchilaridan biri ularni kuzatib turish tayin qilingan askarga xabar qildi. Kuzatuvchilar 
boshlig‘i Abussoj degan kishi Bobak ketidan ot qo‘ydi. Ular bir soy yoniga o‘tirib 
ovqatlanishayotgandi. Bobak kuzatuvchi askarlarni ilgariroq payqadi-da hamrohlari bilan 
qochib qutuldi. Abussoj esa, Bobakning onasi va yonidagi ayolni qo‘lga tushirib Afshinga 
yubordi. 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon