Microsoft Word fargona kelini ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
11
Taka yiqildi, keyin qochib borib ikki xarsang o‘rtasidagi bir chuqurlikka burildi. Takaning 
yiqilganini ko‘rgan Jahon sevinganidan: «Ana yiqildi. Marjon, yugur, uni olib kel», deb 
baqirdi. Marjon, hamrohi va otboqar uchalasi taka tomon chopib ketishdi. Jahon 
sevinganidan yuragi yorilguday bo‘ldi. Hayzuron kulib, uning yoniga keldi: 
— Bu takani qulatganingdan juda xursand bo‘ldim. O‘qing unga tekkani uchungina 
emas, yo‘q. Sen uni nishonga olayotganingda men, «agar Jahon shunga tekkiza olsa, 
albatta Zirg‘omga ham yetishadi», deb xayolimdan o‘tkazgan edim. Endi, qizim, albatta 
maqsadingga yetishasan. Xursandligim mana shundan. 
Jahon jilmayib dedi: 
— Men ham xuddi shuni ko‘nglimga keltirgan edim. Endi «Zirg‘om sening munosibing», 
deb ayta olasizmi? 
— Men g‘o‘r mulohazalarimni senga aytgan edim. Hozir esa Zirg‘omga muhabbatim juda 
ham oshib ketdi. 
Ular shu qabilda hazillashib kulishdi. Hayzuron o‘z fikrini ochiq aytib, Jahonning ko‘ngliga 
chiroq yoqqandek bo‘ldi. 
Tog‘ takasini sudrab kelayotganlarning hayqiriq ovozini eshitgan Jahon ular tomon 
yugurdi. Taka o‘lgan edi. Uning bir o‘q bilan o‘lganidan Jahon ajablandi. Uning o‘qi 
hamon takaning biqinida sanchig‘liq turardi. U yana boshqa bir o‘q takaning bo‘g‘zida 
sanchilib yotganini ko‘rib qoldi-da, «Hoy, bunda ikkita o‘q bor, men faqat bitta otgan 
edim-ku, mana bu ikkinchi o‘qni qaranglar, bu qaerdan kelib tegdi? Marjon, bu o‘qni 
darrov chiqarib ol!» deb, xizmatkorga buyurdi. Marjon juda qiyinchilik bilan o‘qni tortib 
oldi va «taka shu o‘q bilan o‘lgan», deb uni Jahonga uzatdi. Jahon o‘qni oldi-da, 
barmoqlari bilan u yoq-bu yog‘ini ag‘darib ko‘zdan kechirdi. O‘qning patida arab tilida 
yozilgan bir xatga ko‘zi tushdi. Jahon arabcha xatni o‘qishni bilardi. U xatning harflarini 
hijjalab, turib, birdan «Zirg‘om» deb baqirib yubordi-da: — Mana bu o‘qda Zirg‘omning 
ismi yozilgan ekan, — dedi. Marjon ham arab harfi bilan bitilgan yozuvlarni bilgani 
uchun, uni o‘qib ko‘rdi-da: «Ha, to‘g‘ri, bunda Zirg‘omning ismi bor», — dedi. 
Bu tasodifdan hang-mang bo‘lib qolgan Jahon Hayzuronga qaradi. Esankirab qolganini 
ikki erkakdan yashirmoq uchun u o‘zini bazo‘r qo‘lga oldi. Keyin ularga qarab: «Takani 
biror yerga olib borib so‘yinglar-da, nima qilsangiz, ixtiyor o‘zlaringizda», — dedi. Ular 
uzoqlashgach, Hayzuronga qarab: 
— Bu hodisaga nima deysiz? — dedi. 
— Meningcha, — dedi Hayzuron, — Zirg‘om shu o‘rtada bo‘lishi kerak. Bu o‘q bilan 
takani otgan ham muqarrar o‘shaning o‘zi. Lekin taka jarohatlanganicha uzoq yerlarni 
bosib kelganga o‘xshaydi, chunki tog‘ takalari bu yerdan uzoq bo‘lgan Toshkent 
daryosining* qirg‘oqlarida yoyilib yuradi. 
Jahon «bu tushimmi yo o‘ngimmi» deb xayolga cho‘mdi va boshini quyi solib: 
— Bu juda g‘alati tasodif, ammo hali ham men yanglishdimmikan degan xavotirdaman. 
Lekin ko‘nglim buni rost deb aytyapti. Xo‘p, mayli, gumonimiz to‘g‘ri chiqsa, uni siz hozir 
qaerda deb o‘ylaysiz? — dedi. 
— U Farg‘onaga kirishdan avval dam olish uchun biror soy atrofiga tushgan bo‘lsa kerak. 
Lekin men bu tomonlarda Toshkent daryosidan bo‘lak suv borligini bilmayman, ehtimol, 
u daryoning sharqiy qirg‘og‘iga tushgan bo‘lsa,— dedi Hayzuron. 
Jahon so‘radi: 
— Siz aytayotgan qirg‘oq bu yerdan uzoqmi? 
— Bir-ikki farsah* keladi, o‘sha tomonga borging kelayotganga o‘xshaydi-a? 
Xijolat aralash tabassum qilgan Jahon, nega bunday savol berayotganini aniq bilish 
uchun Hayzuronning ko‘ziga tikildi. O‘zining fikriga qo‘shilayotganini sezib, Hayzuronga: 
«Ha, biz uni izlab borsak, qanday bo‘larkin deysizda», — dedi. 

---

Farg‘ona kelini (roman). Jo'rjiy Zaydon