Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
253
bosib o‘ta olgan eng dov yigitlarning biri ham Abdurahim edi... Akbar uni va Bhagvan 
Dasni o‘zi bilan markazda qoldirdi. So‘ng hammalari qilich yalang‘ochlab Sarnal 
qal’asining ochiq darvozasidan ot qo‘yib kirdilar. 
Qal’a ichida mirzolarning to‘rt ming askari bor edi. Lekin Akbarning kutilmagan hamlasi 
ularni esankiratib qo‘ydi. Saflanishga va to‘planishga ulgurmagan yuzlab navkarlar 
qal’aning tor ko‘chalarida tiqilishib, o‘zlariga o‘zlari xalaqit bera boshladilar. To‘polonda 
yov askari qaysi, o‘zlariniki qayoqda — ajratish oson emas. Shunday bo‘lsa ham, 
Muzaffar Husayn mirzo boshliq yuztacha otliqlar Akbarning yo‘lini to‘sib chiqdi. Narigi 
ko‘chadan chiqqan Ibrohim Husayn mirzoning navkarlari chap qanotdagi Man Sinxga 
hamla qildi. mas’ud Husayn mirzo Zayniddin ko‘ka bilan olisha boshladi. 
Akbarning egnida zirhli kiyim, boshida dubulg‘a. Qarshidan otilayotgan yoy o‘qlaridan 
biri ko‘kragidagi choroynaga «tars» etib tegib, sirpanib ketdi. Yana bir o‘q tizzasini yopib 
turgan temir zonupo‘shga qarsillab urildi. Akbar boshini yelkasiga tortib xiyol egildi-da, 
qilich yalang‘ochlagan holda o‘q otayotgan navkarga tashlandi. Lekin shu orada Bhagvan 
Das bu navkarni qilichi bilan chopib, otdan yiqitdi. Yon tomondan Zayniddin ko‘kaning: 
— Akbar hazratlariga qarang! — degan xitobi eshitildi. Bu uning: «Akbarni qo‘riqlang!» 
degani edi. 
Amir Temurning oltin sopli qilichini yalang‘ochlab, ot choptirib kelayotgan akbarni yov 
navkarlari endi ko‘rdilar. Bhagvan Das va Zayniddin ko‘kaning zarbalaridan yiqilib 
tushayotgan yovlar ham ularga Akbarning qilichidan ag‘anab ketayotganday tuyuldi. 
Mirzolar tomonidan otilgan yoy o‘qlari Akbarning zirhli kiyimiga tegib, sapchib 
ketayotgani yovlariga uni o‘q o‘tmaydigan nazarkarda qilib ko‘rsatardi. 
— Akbarning o‘zi! Qo‘lida Amir Temurning qilichi! 
— Akbar!.. — degan so‘zlar yov navkarlari orasida xuddi «balo-qazo kelyapti, joning 
borida qochib qol!» degan bir vahimali ohangda tarqaldi. Son jihatidan qirq barobar ko‘p 
bo‘lgan yovlar mana shu vahimaga berilib, tiraqaylab qocha boshladi. Akbar ulardan 
birortasiga qilich tekkizolgani yo‘q. Faqat uning o‘zi oldingi safda o‘q yomg‘iri ostida 
hujum qilib kelayotgani uchun yonidagi bek va navkarlari o‘lgan-qolganlariga qaramay 
dushmanlar ustiga tashlanmoqda edilar. Markazdagi Bhagvan Das Akbarga nayza 
otmoqchi bo‘lgan mirzolardan birining qo‘liga qilich urdi. Dasning butun xayoli Akbar 
himoyasi bilan band bo‘lib, o‘ng yonida jang qilayotgan o‘g‘li Bhupatni ham unutgan edi. 
Mirzolar tomonidan otilgan bir o‘q o‘n yetti yoshli Bhupatning bo‘yniga qadaldi. U otdan 
yiqilayotganda Abdurahim kelib tutib qoldi va bexatar joyga olib chiqdi. 
Qochib borayotgan yov askarlari hujum qilib kelayotganlar bilan aralashib ketgani uchun 
mirzolarga dushman behad ko‘p bo‘lib ko‘rindi. Bu orada Akbarning asosiy kuchlari ham 
daryodan o‘tishga ulgurgan va Sarnalga kira boshlagan edi. Endi Akbarga bas kelib 
bo‘lmasligini sezgan mirzolar qal’aning narigi chetidagi darvozalardan tumtaraqay bo‘lib 
qochib chiqdilar. Ibrohim mirzo shimoldagi Multonga qarab qochgan edi. Uni tutib, 
boshini kesib keltirdilar. Muzaffar Husayn bilan Sharafiddin mirzolar janubdagi Dakan 
podshosining huzuriga qochib borib jon saqladilar. 
Dakan tojdorining mustaqil hukmronlik qilishi uchun Akbardan ko‘ra Muzaffar Husayn 
bexatarroq edi. Mirzolar uning yordamida o‘n ming qo‘shin to‘pladilar va bir yil o‘tgach, 
yana Gujarat chegarasiga bostirib kirdilar. Muzaffarshoh o‘z tarafdorlari bilan qo‘shildi. 
O‘ttiz mingga yetgan mo‘ri-malaxday dahshatli qo‘shin Gujaratda hokim bo‘lgan Aziz 
ko‘kaning atrofini o‘rab Ahmadobodga bostirib kela boshladi. 
____________ 
* O‘ n k u r u r — yuz million.
* * * 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov