Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
165
Kobulda qirchillama qish bo‘ladigan dalv oyida ham Dehlida havo bahor paytidagiday 
mayin, atrof ko‘m-ko‘k edi. Hajdan qaytgan munajjim mavlono Roziullo Humoyunga 
sahar paytida Suhayl yulduzini ko‘rsatmoqchi bo‘ldi. 
— Suhayl yulduzini bir ko‘rgan odam bu dunyo-yu u dunyoda barcha murodlariga 
yetgay, — dedi mavlono Roziullo. 
Bu so‘zlarning odatdagi mubolag‘a ekanini Humoyun bilardi, lekin u Suhayl yulduzini 
ko‘rishga ko‘pdan ishtiyoqmand edi. Otasi bu yulduzni umrida bir marta Hindikush 
tog‘ining baland bir joyida turib tong saharda ko‘rganini «Boburnoma»da yozib ketgan 
edi. «Toleim otamnikichalik bo‘lsa umrimdan zinhor shikoyat qilmagaymen» degan 
e’tiqodni ko‘ngliga tukkan Humoyun Suhayl yulduzini albatta bir ko‘rmoqchi bo‘ldi. 
U ham Boburga o‘xshab uyqusizlikdan qiynalar, ba’zan afyun qo‘shilgan ma’jun yeb 
uxlar edi. Bugun kechasi ham ma’jun yeb to‘rt soatcha qattiq uxladi. Asli u kam uyqu 
odamlardan edi, to‘rt soat uxlasa bir kunga kifoya qilardi. Shuning uchun doim erta 
turardi. Bugun ham shunday paytda turib bet-qo‘lini yuvdi. 
Mavlono Roziullo yana bir munajjim bilan uni kutubxona oldida kutib turishgan ekan. 
Humoyun ularni ergashtirib, o‘sha tor va tik zinapoya oldiga keldi. Soqchilar ularga yo‘l 
berdilar. Zinapoya qorong‘i bo‘lgani uchun charog‘bon oldinga o‘tdi. Shu orada mavlono 
Roziullo bilan kelgan munajjim: 
— Hazratim, — deb Humoyunga murojaat qildi.— Faqir Makkatulloni tafov qilgandan 
so‘ng Damashqqa borgan edim. O‘sha yerda iningiz mirzo Komronni ko‘rdim. 
Humoyun bu xabardan suyunib: 
— Eson-omon ekanmi? — dedi. — Nechun hanuzgacha qaytmabdir? 
— Damashqda hovli-joy sotib olibdilar. Tanmahramlari Chuchuk begim yonlarida. yana 
bir qancha vaqt o‘sha joyda istiqomat qilsalar kerak. Sizga salom yo‘lladilar. 
— Salomat bo‘lsin, — dedi Humoyun zinapoyaga qadam qo‘yarkan. Inisining tirik ekani 
haqidagi xabardan yengil tortib, uchinchi qavatdagi shiyponga odatdagidan osonroq 
ko‘tarildi. 
Bugun osmon nihoyatda tiniq, yulduzlar odatdagidan ham ko‘p. Osmonning sharqi endi 
oqarayotgan paytda uning janub tomonida, ufqqa yaqin bir joyda sariq aralash aqiqday 
pushtirang yulduz ko‘rindi. 
— Suhayl* ana shu! — dedi mavlono Roziullo hayajon bilan. 
Humoyun uni usturlob orqali kuzatar ekan, umri davomida ko‘rgan yulduzlarining eng 
go‘zali shu ekanini sezdi. 
Shu payt pastdagi masjidning imomi mezanaga ko‘tarila boshladi. Mavlono Roziullo: 
— Hazratim, bomdod namoziga bormoq kerak, — deb qoldi. 
Tong endi yorishgan. Suhayl uning nuriga singib ketayotgandek ko‘rinmay qoldi. 
Humoyun namozga borish uchun zinapoyaga tomon yo‘naldi. Shu payt tong qorong‘isi 
ichida yotgan quduqsimon zinapoyaning og‘zi Humoyunning ko‘ziga xuddi o‘n olti juft 
ho‘kiz sudrab yuradigan eng katta zambarakning og‘ziday qorayib ko‘rindi. Bu 
zambarakning ichidan hozir o‘q otilib chiqadigandek tuyuldi. Sherxonni halok qilgan 
zambarak o‘qi Humoyunning xayolida gavdalanib, uni shunday seskantirdiki, boshi 
muzlab ketdi. «Bema’ni ro‘yo! — deb ichida o‘zini koyidi. — Menga ne bo‘ldi? Kechasi 
yegan ma’junimda afyun ko‘proq ekanmi?» 
U charog‘bonga qarab: 
— Oldinga o‘ting, — dedi. 
Zinapoyaga chiroq nuri tushgach, odatdagi tosh pillapoyalar ko‘rindi-yu, ro‘yo yo‘qoldi. 
Uch-to‘rt qadam oldinda charog‘bon, o‘rtada Humoyun, undan uch-to‘rt qadam narida 
munajjimlar zinalarni bir-bir bosib pastga tusha boshladilar. Boyagi seskanish o‘tib 
ketgan bo‘lsa ham, Humoyunning tizzalarida ozgina titrog‘i qolgan, oyoqlari avvalgidan 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov