Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
74
qulog‘idan ham o‘pa boshladi... 
___________ 
* D a l v — 22-dekabrdan 22-yanvargacha. 
* M u s l i n — eng nafis ipak mato. 
* Tarjimasi: Dilimda la’lning havasi — mastmen. 
Havasim boshi qaddingga payvast — pastmen. 
Sargashta dilimni tori zulfingga bog‘ladim, 
Shundan beri g‘am-u g‘ussadan xalosmen. 
* Humoyun bu gaplarini forsiy tilda g‘azal shaklida yozgan. Uning tur-kiy she’rlari hali topilganicha yo‘q. Patnada saqlanib qolgan forsiy de-
vonida quyidagi satrlar bor: 
Har joki asosi johoni mo bunyod ast 
Az gardishi charxi bebaqo barbod ast. 
Az xonavu manzil dilu kasshod nashud 
Xurramiyi dil onki bo nigore shod ast. 
Shukr ollohki toza shud jonam 
Tog shukufta ast gunchayi tari tu.
* * * 
Chodir ichidagi bu mas’ud damlar uzoq davom etmadi. Oradan uch kun o‘tgach, tashqi 
olamning alg‘ov-dalg‘ovlari Humoyunni yana qurollanib otla-nishga va yovga qarshi 
qo‘shin tortishga majbur qildi. Bu galgi xavf orqa tomondan — shu vaqtgacha unga tobe 
Bhakkardan chiqqan edi. Humoyun Pothurga ketayotib, Bhakkar qal’asiga mirzo Yodgor 
Nosir degan qarindoshini besh yuz navkar bilan qo‘riqchi qilib kelgan edi. So‘nggi 
kunlarda Yodgor Nosirni shoh Husayn arg‘un o‘z tomoniga og‘dirish va Humoyunga 
qarshi qo‘zg‘atish harakatida ekanini xufiyalar ma’lum qildi. Humoyun ikki ming askar 
bilan darhol Pothurdan Bhakkarga yo‘l oldi. 
Ammo u yetib borguncha Yodgor Nosir shoh Husaynga qal’a darvozalarini ochib beribdi. 
Daryo ichidagi qal’aning yo‘lini va ko‘prik atroflarini shoh Husaynning uch mingdan ortiq 
qo‘shini himoya qilib turibdi. Shoh Husayn murchal* ustiga o‘z odamini chiqartirib, 
qattiq-qattiq gapirtirdi: 
— Mirzo Humoyun, behuda qon to‘kilmasin desangiz, Sind viloyatidan yaxshilikcha chiqib 
keting! Shoh Husayn janoblari sizga besh kun muhlat ber-dilar. Shu kunlar ichida tuz 
haqini saqlaydirlar*. siz hujum qilmasangiz sizga tegmaydirlar. Ammo qilich 
yalang‘ochlasangiz oqibati uchun o‘zingiz javobgar bo‘lursiz! 
Daryo tomondan esib turgan shabada murchal ustidan aytilgan bu tahdidli so‘zlarni 
Humoyunning qulog‘iga baralla yetkazdi. U o‘z yonidagi jangovar amiri Turdibekka savol 
nazari bilan qaradi. 
— Hindol mirzo ketib qolmaganda bu gaplarga quloq solmay hamla qilardik, — dedi 
Turdibek. — Lekin hozir odamimiz oz. 
Humoyun inisi Hindolni og‘ir bir xo‘rsinish bilan esladi. U Hamida bonuni nikohiga 
olgandan keyin inisi bilan ikkovining orasiga yana so-vuqchilik tushdi. Hindol 
Qorachaxon degan amiri bilan Qandahorga ketaman deb turib olgach, Humoyun noiloj 
rozilik berdi. Inisi mingga yaqin bek-u navkarini o‘zi bilan olib ketayotganda 
Humoyunning odamlaridan ham anchasi unga ergashdi. Chunki yetti oydan beri 
sargardon bo‘lib quvg‘inda yurish ularning joniga tekkan, Sindda qimmatchilik 
boshlangan, don topish qiyin, navkarlar Humoyun bergan maosh bilan tirikchilik 
tebratolmay qolgan edi. Qandahor tomonlarda don-dun arzon deb eshitgan bek-u 
navkarlardan mingga yaqini Hindol mirzo bilan ketdi. 
Humoyunning qo‘shini bir necha kun ichida ikki barobar kamayib ketganini shoh Husayn 
arg‘un bilar, shu vajdan ham oshkora tahdid qilmoqda edi. Humoyun: 
— Endi bu itning og‘zidan suyak olib bo‘lmas, — dedi-yu, Bhakkardan umidini uzib, yana 
Pothurga qaytdi. 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov