Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
63
daryolar, chamanzor bog‘lar hammasi o‘z o‘rnida turibdi-ku. Mana shu chodirlardan 
birida hozir Hamida bonu degan qiz bor. Humoyunning qalbida so‘nib qolgan go‘zallik 
tuyg‘usini shu qiz birdan uyg‘otib yubordi. Bu qizni Humoyun nima qilib bo‘lsa ham yana 
uchratadi. 
— Hamida bonu xonadoningizda o‘sgan bo‘lsa juda soz! — dedi u inisi Hindolga. — 
Ertaga hammalaringiz biz turgan Samandar bog‘iga tashrif buyuringlar. Siz Sultonim 
begim bilan hazrat onangizni birga olib boring. Xo‘ja Muazzam jiyanlari hamida bonu 
bilan borsinlar. Tomosha qilib, yozilib kelursizlar. 
Hindol mirzo bu taklifni rad etolmadi... 
_____________ 
* A q r a b — 22-oktabrdan 22-noyabrgacha.
* * * 
Humoyun turgan bog‘ daryoning o‘rtasidagi xushhavo orolda edi. U kema bilan o‘z 
qarorgohiga suzib o‘tdi-da, Javhar oftobachi boshliq xizmatkorlariga buyurib, ertasi kuni 
Hindol mirzoning kelishiga maxsus dasturxon tuzatdi, bog‘ yo‘lkalarini orasta qilib 
supurtirdi va mayin qum to‘shattirdi. U mana shu yo‘lkalardami yoki suv bo‘yidagi 
naqshin tolordami Hamida bonu bilan ikki og‘iz xoli gaplashish umidida edi. 
Biroq, Hindol mirzoning o‘zi, onasi, xotini, boshqa yaqin kishilari kemaga tushib 
kelishganda ularning orasida Hamida bonu yo‘q edi. 
— Xo‘ja muazzam sizdan uzr so‘radi, — dedi Hindol. — Jiyani kelolmas ekan. 
Humoyunning ko‘ngli g‘ash bo‘ldi, lekin dasturxonga ovqat tortilib, quyuq-suyuq 
tugaguncha bu to‘g‘rida gap ochmadi. 
Sultonim begim kanizi bilan bog‘ni tomosha qilgani ketgach, katta tanobiy uyda 
Humoyun inisi Hindol va uning kayvoni onasi Dildor begim uchovlari qoldi.
— Kechagi qizni nechun birga olib kelmadingiz?— deb Humoyun inisidan so‘radi. 
— Bilmadim... Men yur deb qistasam, vaj ko‘rsatdi. 
— Qanaqa vaj? 
— Podsholarni bir marta ko‘rish yetarli emish. Ikkinchi marta ko‘rsa nomahramlik 
bo‘larmish. 
— Undoq bo‘lsa mahram qilib olgaymiz! 
Humoyunning niyati bu darajada jiddiy ekanidan Hindol iztirobga tushdi: 
— Hazratim, bu qiz ham Mevajonga o‘xshab besh-o‘n oydan keyin nazardan qolsa... 
umri xayf ketgay!.. 
Humoyun kuyunib uh tortdi-da: 
— Muncha toleim past ekan! — dedi. — Xotin jo‘nidan ham omadim kelmay yurganini 
hazrat ammam fahmlar edilar. Afsuski, hozir u kishi Kobuldalar. Bultur Jamna bo‘yida 
ammam Hamidani menga ko‘rsatganda durust e’tibor bermagan ekanmen. U paytda 
o‘zim ham hovliqib osmonda yurgan edim, chamasi. Mana endi yerga qulab ko‘zim 
ochildi. — Humoyun Dildor og‘achaga yuzlandi. — Hazrat begim, siz Hindolga qanday 
ona bo‘lsangiz, menga ham shundaysiz. Dardimni sizlarga aytmasam, kimga aytay? Men 
qachondan beri oqila-yu fozila bir tanmahramga zor bo‘lib yuribmen. Sizdan iltimos, 
begim, Mirbobo Do‘st bilan gaplashib bering, shu qizini bizdan darig‘ tutmasin! 
— Ammo qizning o‘zi bunga ko‘nmasa-chi? — dedi Hindol mirzo labi asabiy pirpirab. — 
Men Hamidani kichikligidan bilurmen. Juda bir so‘zli qiz. Mana bugun kelmadi-ku. Yo‘q 
desa hech kim uni ko‘ndirolmagay! 
Dildor og‘acha ham Hindolning yonini oldi: 
— Hazratim, hozir ahvolimiz ilgarigiday emas... Agrada hukmfarmo bo‘lgan 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov