Microsoft Word avlodlar dovoni ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
192
o‘xshatib o‘ldirib yuborishi yoki Pirmuhammad atkaning ahvoliga solishlari hech gap 
emas. Shuning uchun Akbar ichidagini ularga sezdirmay, zimdan tayyorlik ko‘rishi kerak. 
Ota-bobolardan o‘tgan sabr-bardosh unga yana ish berdi. Akbar tishini tishiga qo‘yib 
indamadi, otalig‘iga biron og‘iz so‘z qotmadi. Go‘yo beparvo yurib Zarafshon bog‘iga 
qaytib ketdi. Faqat kech kirganda Bhishan Chand ham boqqa kelib, darra zarbidan 
momataloq bo‘lib ketgan yelkasini ochib ko‘rsatganda Akbarning g‘azabi keldi. 
Intiqomga to‘la past tovush bilan: 
— Ular sizni emas, meni kaltaklashdi! — dedi. — Buning qasosi qaytgusidir! 
Akbar kechasi bilan uxlay olmay to‘lganib, Bayramxonni hokimiyat tepasidan qanday 
ketkazishni o‘ylab chiqdi. Otalig‘i unga doim: «Yog‘iyni g‘aflatda qoldirib, sherday pusib 
borishga o‘rganing!» deb ta’lim berardi. 
Akbar ana shu o‘gitga amal qildi-yu dilidagi niyatini Agradagi biror kishiga sezdirmadai. 
Uning uchun bexatarroq joy — Dehli edi. Eng ishongan kishilari ham hozir o‘sha yoqda. 
Akbar Bayramxonni hokimiyatdan ketkazish haqidagi qarorini Dehliga borib e’lon 
qilganda Agradagilar uning o‘rniga Komronnnig o‘g‘lini taxtga chiqarmasligi uchun Akbar 
Abulqosimni birga olib ketishi kerak. 
Navro‘z yaqin edi, Akbar har bayramda onasidan xabar olib turar edi. U otalig‘iga shuni 
osoyishta turib aytdi, go‘yo oralaridan hech bir xafalik o‘tmaganday xayrlashishdi. 
Abulqosim esa ko‘pdan beri Akbarga 
— Meni Dehliga birga olib keting, — deb iltimos qilib yurar, buni Bayramxon bilar edi. 
Shuning uchun Akbarning bu gal amakivachchasini birga olib ketayotganidan Bayramxon 
ortiqcha bir shubhaga bormadi. «Xayriyat, filbonini jazolatganimga uncha xafa 
bo‘lmabdir, popugi bosilib, durust bo‘lib qolibdir», degan o‘y bilan Akbardan o‘zicha 
mamnun ham bo‘ldi. 
_____________ 
* O t a sh d o r — olovdor degani. Fil jangini to‘xtatish kerak bo‘lsa otashdor maydonga kiradi.
* * * 
Biroq shundan keyingi voqealar xuddi daryo toshib, atrofini suv bosgandagiday tahlikali 
tus oldi. Toshqin goho shunday sekin boshlanadiki, qirg‘oqdan uzoqda turgan binolar, 
bog‘loqlik mollar tagiga avval ozgina loyqa suv o‘rmalab keladi. Biroq suv sathi to‘xtovsiz 
ko‘tarilib boradi. Toshqin uylarga yopirilib kiradi, loyqa suv ichida qolgan qantarig‘lik 
otlar no‘xtasini uzguday bezovta bo‘lib kishnaydi. Bir vaqt qarasangiz, toshqin avjiga 
chiqib, devorlarni qulatadi, odamlar va mollarni oqizadi, katta-katta pichan g‘aramlarini 
lapanglatib o‘rnidan qo‘zg‘atadi va ko‘tarib olib ketadi. 
Navro‘z kunlari Bayramxonning xufiyalari Dehlidan keltirgan axborotlar toshqin suvning 
avval jimgina o‘rmalab kelganiga o‘xshadi. Akbar Kobuldan Munimxon degan begini, 
Bhiradan Shamsiddin atkani chaqirtiribdi. Dehli kutvali Shahobiddinga: «Davlatni o‘zim 
boshqarmoqchimen, otalig‘im iste’foga chiqsa mayli», degan ma’noda maktub yuboribdi. 
Yosh yigit, bu gapni Mohim enaga va Hamida begimlar ta’sirida aytgan bo‘lsa kerak, 
ammo hali davlatni boshqara oladigan darajada tajribasi yo‘qligi Bayramxonga ma’lum. 
Shuning uchun vakili saltanat bu gaplardan uncha tahlika-yu sarosimaga tushmadi. 
Faqat barcha viloyat hokimlari-yu poytaxtdagi a’yonlarni ichki kurash boshlanganidan 
xabardor qilib, maxfiy maktublar yubordi: «Akbar mirzoni siz-u bizga qarshi 
qo‘zg‘atayotgan g‘animlarimiz xuruj qilmoqda. Dehlidan noxush xabarlar oldik, navkar-u 
qurol-aslahani tayyor tuting, maydonga chiqish zarur bo‘lganda maxsus farmon 
yuborgaymiz, inshoollo, bizga qasd qilganlar past bo‘lg‘ay!» 

---

Humoyun va Akbar – Avlodlar dovoni (roman). Pirimqul Qodirov