|
TO'RTINCHI BO'LIM O'zimni o'ldirmoqchi bo'lgan kunlarim
"Buni qarangki, men jonimga qasd qilishni o'ylarkanman, ishonib bo'lmas voqealar ham navbat bilan tizilishmoqda edi...
Alloh bor bo'lsa...?
Yana hayotimning bir sahifasi yopildi. O'ta jiddiy va iztirobli sahifa. Katta bir shifoxona bo'limida ko'zlarimni ochdim. Ish tugagan ekan. Kasalligim bir sabab sifatida meni jonimga qasd qilishdan saqlb qolgan ekan. Yana shifoxonadaman, ya'ni o'lim to'shagida. O'limni ko'ryapman, biroz narida turib meni kutmoqda.Shunday ayanchli kezlarda maktub yozib, kimdir ovozimni eshitsin, deya qog'ozni qoralamoq.Nega deysizmi? Oh, qaniydi buning javobini balsam. Balki yana puch xayollarga berilayotgandirman. Balki, ayblanish, haqoratlanish va xo'rlanish uchndir. Balki, "Men shunday qildim, siz ehtiyot bo'ling", deyish uchundir. Yoki bir tasalli ma'naviy bir ko'mak, balki duo olishdir maqsadim...Balki bulardan hech biri uchun emas, o'zimdan bir xotira, ma'lumot qoldirish uchun. Nima bo'lganida ham...Ammo bu maktubni yozish uchun katta kuch sezdim.
Go'yo bu maktubni yozish uchun alohida berilgan bir quvvat...Hayotni yangidan yashash, o'zimni so'nggi marotaba so'roq qilish uchun bir quvvat edi bu. Maktubni yoza boshlaganimga ikki kun bo'ldi. Bir necha soatda yozib, tugatishni o'ylagan edim. Ammo bunday bo'lmadi. Har xil tuyg'ular, turli fikrlar, holatlar va ularning bir-biridan farqli izohlarni his qilib, qog'ozga tushira boshladim. Holbuki, maktubni boshlarkanman, jonimga qasd qilish niyatim qat'iy edi. Bu maktub orqali hayotimni zaharlagan benomuslarga so'nggi arta nafrat bildirmoqchi edim. Ammo shu ikki kun ichida maktub bitarkanman, hayotimni qaytadan tahlil qildim. To'g'ri ishlarim bilan xatolarimni solishtirdim. Qaysidir ma'noda o'zimga hisob berdim. Bu hayotimning umumiy bahosi edi. Ehtimol, bugungacha hech o'ylamagan va hatto aqlimga ham sig'dirolmagan muhim farqlarni sezdim. Eng muhim farq:bu borliqning, koinot va insonlarning ulug' bir Yaratuvchisi borligini anglayotganim edi. Avvalboshdan qat'iy tarzda "yo'q" deya keskin uzib tashlaganim bu mavzuni, aqlim qabul qila boshlagan edi. Xo'sh, Alloh bor bo'lsa? Alloh bu koinotni va insonlarni yaratgan bo'lsa? Bizdan qilgan hamma amallarimizni so'rasa? Bu hisobga men qanchalik hozirman? Mana shu savol, bir gumon tarzda bo'lsa ham, ichimni, aqlimni kemira boshlagandi. Maktub yozarkanman, dilimga yangi bir quvvat sezardim. Go'yo qalamim meni bir tomonga boshlayotgandek.Men istamagan, bu haqda o'ylashni ham xohlamagan bir tomonga. Endi o'zim ham bu maktubning qanday yakunlanishini qiziqish bilan kutayotgandim.Xojam yana charchadim, darmonim quridi yana. Ertaga davom ettiraman degan umiddaman...
Bugun uchinchi kunki maktub yozyapman. Ammo bugun butkul o'zgacha holatdaman. Mudhish tuyg'ular qurshovidaman. Bu satrlarni yig'lab, faryod chekib yozyapman. Vaqt yarim tundan oshdi. Ishonib bo'lmas hodisalarni boshdan kechirdim. Butun tanam titrardi. Dahshatli hayajonda edim. Go'yo yuragim qinidan otilib chiqib ketadigandek. .
O'zimni zo'rg'a qo'lga olib, bu voqelarni sizga bayon qilmoqdaman. Bu voqealar hayollarimni ostin-ustun qilib yubordi. Bir zumda dunyoimni o'zgartirdi, zehnimni xiralashtirdi. Hayajonimni bosolmayapman. Barmoqlarimda, umuman kuch yo'q. Nima qilayotganimni bilmayman. Qalam qo'limdan tushib ketyapti. Tunning ikkinchi yarmi. Quyuqlashgan qonni tortib olishganiga ham bir soat bo'ldi. Uxlasin deb ukol ham qilishdi. Xonada yolg'izman. Boshsiz, adog'siz qorishiq o'y-fikrlar aro bir yo'l izlayapman. Yana hayot kemamni o'ngga-'so'lga burib, bir umid, bir ilinj kutyapman. O'ylayapman. Koinotning boshi bo'sh qo'yilganmi? Yoq'lik va cheksizlik sari uchyaptimi u? Bir kun kelib, butun jonzotlar va barcha insonlar o'lib, hamma narsa yo'q bo'lib ketadimi? Bu olamlarning yagona Allohi bormi? Hamma narsa Uning amri biraln bo'ladimi?Biz o'lganimizdan keyin, yana qayta tirilib, hisob beramizmi? Men orzu qilganim, qo'llarimni tutib, tizzalariga bosh qo'yishni xohlaganim onamga, dadamga, akamga yetisha olamanmi? Agar jahannam bor bo'lsa, men shu holimda, u jannatiy insonlar bilan topisha olamayman. Yana tinchim yo'qoldi. Ya'ni, qayta tiriladigan bo'lsam, menga tinchlik va rohat yo'q, bo'lmaydi ham. Yana boshi berk ko'chalarga kirib qoldim. Iztirob chekyapman.
Do'stlaringiz bilan baham: |
