Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
33
O’zimni zo’rg’a qo’lga olib, bu voqelarni sizga bayon qilmoqdaman. Bu voqealar 
hayollarimni ostin-ustun qilib yubordi. Bir zumda dunyoimni o’zgartirdi, zehnimni 
xiralashtirdi. Hayajonimni bosolmayapman. Barmoqlarimda, umuman kuch yo’q. Nima 
qilayotganimni bilmayman. Qalam qo’limdan tushib ketyapti. Tunning ikkinchi yarmi. 
Quyuqlashgan qonni tortib olishganiga ham bir soat bo’ldi. Uxlasin deb ukol ham qilishdi. 
Xonada yolg’izman. Boshsiz, adog’siz qorishiq o’y-fikrlar aro bir yo’l izlayapman. Yana 
hayot kemamni o’ngga-‘so’lga burib, bir umid, bir ilinj kutyapman. O’ylayapman. 
Koinotning boshi bo’sh qo’yilganmi? Yoq’lik va cheksizlik sari uchyaptimi u? Bir kun 
kelib, butun jonzotlar va barcha insonlar o’lib, hamma narsa yo’q bo’lib ketadimi? Bu 
olamlarning yagona Allohi bormi? Hamma narsa Uning amri biraln bo’ladimi?Biz 
o’lganimizdan keyin, yana qayta tirilib, hisob beramizmi? Men orzu qilganim, qo’llarimni 
tutib, tizzalariga bosh qo’yishni xohlaganim onamga, dadamga, akamga yetisha 
olamanmi? Agar jahannam bor bo’lsa, men shu holimda, u jannatiy insonlar bilan 
topisha olamayman. Yana tinchim yo’qoldi. Ya’ni, qayta tiriladigan bo’lsam, menga 
tinchlik va rohat yo’q, bo’lmaydi ham. Yana boshi berk ko’chalarga kirib qoldim. Iztirob 
chekyapman.
Allohning izni bilan 
Shunga o’xshash hayollar bilan o’tgan yillarimga nazar tashlar ekanman, xonamning 
eshigi g’ichirladi. Tushimmi yo o’ngimmi? Eshik tomonga o’girildim. Ikkita ayol, oppoq, 
top-toza libosda. O’rangan. Boshlari ustida o’zgacha nur. Yuz – ko’zlaridagi nurlar 
ichimga kirib, iliqlik paydo bo’ldi. Ko’z-ko’zga to’qnashdi. Shunchalar muloyim, mehribon 
boqishlari, tabassumlari borki, go’yo atrofni o’zlariga rom etishdi, meni o’sha sirli olamga 
tortishdi. Bular kim? Hamshiralar emas, Hamshiralarning boshlari ochiq, bo’ylari kichik, 
ular unchalik yoqimli ham emas. Tunning bu paytida meni kim ham yo’qlardi. Bu nurli 
chehralarning, umuman, boshqacha ta’sir kuchini sezdim. Xona ularning ajib nuriga 
to’ldi. Ular quloqlarimni, miyamni, butun vujudimni chulg’agan, ta’sirlantirgan bir 
ohangda: 
-Alloh shifo bersin, qizim, -dedi o’ng tomondagi ayol. Ikkinchisi esa qo’llari oldinda, 
bog’li, go’yoki “tayorlan” degandek qarab turardi. Men rahmat deya olmadim. Chunki 
karaxt bo’lib qolgandim. Yuzlariga hayajon, qiziqish bilan titrab qarab turardim. Shu 
qadar hayajonda edimki, yuragimning otashi ko’ksimni kudirar, go’yo parcha-parcha 
bo’lib ketgudek edi.
-Siz kimsiz, nima istaysiz mendan, -deya so’ramoqchi edim, mendan oldin ayol gap 
boshladi.
-Bizlar Allohning izni va Payg’ambarimizning sav amri ila nochor qolgan, yordamga 
muhtoj va yordamga munosib bo’lgan musulmonlarga ko’maklashamiz.
So’zlari shunchalik ta’sirli va muloyim ediki, har bir so’zi menga xush yoqar, ichimni 
kuydirardi. Bir zumda bu so’zlar minglarcha, milyonlarcha aks-sado bera boshladi. 
“Allohning izni va Payg’mabarimizning amri ila nochor, yordamga muhtoj va yordamga 
munosib musulmonlarga ko’maklashamiz”.
Qandaydir umid paydo bo’ldi:demak, meni Alloh va Payg’ambar nazardan chetda 
qoldirmadi, yordamga loyiq inson ekanman, shundaymi? Bu juda muhim. Balki so’nggi 
najot yo’li…Men shularni o’ylarkanman, kelgan ayollar fikrlarimni o’qirdilar.
-Alloh hamma narsani ko’rguvchi, bilguvchi va ko’mak berguvchidir. Payg’ambarimiz 
esa, ummatlarida boxabar, nochor qolganlar ko’mak uchun shoshilguvchidir. Olamning 
ajoyib tartibi Allohnung ilmi va qudratidandir. Son-sanoqsiz ne’matlar esa, Allohning 
qullariga ikromidir. Alloh qullarini O’zini tanishi va qullik vazifasini ado etishlari uchun 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul