Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

APPENDIX 1 
YAKUP KADRI’S ATEŞTEN GÖMLEK 
FRAGMENT A 
305 
Hepsi cevap vermeksizin gözlerini yere indirdi. Tıpkı evde öyle yapardı. Her günahın 
her hıyanetin sonunda yüzüne dikkatle baktığım veya inkâr edemeyeceği dela’il 
(delil) önüne koyduğumuz zaman mahcup ve ma’sum bir tavırla gözlerini yere indirir 
ve susardı. Belki biraz da bunun için dir ki asabımı ânî bir hiddet bürüdü. Gayet sert 
bir sesle Cennet’e dedim ki:
--- Bu akşamdan tezi yok. Mutlaka çıkıp gitmelisin …. 
--Nereye Efendi? 
--Nereye istersen. Fakat, bu köyde artık duramazsın, mutlaka, mutlaka gitmelisin… 
Kudretten sürmeli koyu kestane renkli gözlerine derin bir endişenin gölgesi çöktü. 
Bir müddet kaşlarını çattı, düşündü. Sonra dedi ki:
---Giderim, giderim ama, yolumu keserler bana bir şey yaparlarsa… 
---Yanına iki asker veririm. Seni gideceğin yere kadar götürürler. 
Daha ziyade telaşa düştü. Şaşırdı. İki dizi dikili bir vaziyette köylülerin çadırlarımız 
civarından tamamıyla uzaklaşmasını bekledi; sonra birdenbire toplandı, ayağa kalktı 
ve bana bir kelime bile söylemeğe lüzum görmeksizin çadırdan çıktı, gitti. Nereye? 
Ne tarafa? Bilmiyorum. Çavuşumun ifadesine göre arka taraftan dağ yolunu tutmuş. 
Bu yol gayet çetin ve uzundur. İlk köye vasıl olmak için tam dört saat fasılasız 
yürümek lazım gelir. Vakit de geçti.

---

APPENDIX 1 
YAKUP KADRI’S ATEŞTEN GÖMLEK 
FRAGMENT A 
306 
Zavallı kadın ne yapacak? Akşam karanlığında, sonra gece o ıssızlık içinde 
yaralarından kanlar sızarak; yalın ayak nasıl yürüyecek? Bunu düşünerek yaptığıma 
nedamet ediyorum. Gönlüme koyu bir hüzün doluyor. Zavallı kadın, zavallı 
kadınlar… Etin ve masivanın zahmetini, işletilen günahın cezasını hiç şüphesiz ki 
bizden ziyade onlar çekiyorlar. Aşkın ilk ra’şesinden son ra’şesine kadar geçilen 
ümitsiz yolun taş, dikenlerinde bizden ziyade onların ayakları, onların dizleridir ki 
şerha şerha kanıyor.
Huzuzda bizim şerikimizken ukûbette daima yalnız başlarına kalıyorlar. En hakiki 
göz yaşları bizim görmediklerimiz, en yürekten feryâtları bizim işitmediklerimiz dir. 
Biraz evvel yola çıkan kadının ıstırabını yalnız geçebilecek halbuki gündüzün tattığı 
zevke herkes âşina idi, herkes onu kıskandı. Bütün bir köy halkı bir cehennem 
zebanileri gibi onun üzerine hücum etti, derisinin biraz evvelki tatlı ürperişlerini, 
dişleri ve tırnakları ondan nez’e kalkıştı.
Cemiyetler, kanunlar, görenekler, dinler ve mezhepler gibi tabiat da dişinin 
düşmanıdır. Onun tatlı etinden arzu denilen hayvanı parça parça veren nahif 
vücuduna vâlidiyetin mühim mehip yükünü yükleten tabiattır. İşte kadın bunun 
içindir ki fena bir mahlûk oldu. Cins takdirinin bu sert çehresi karşısında yegâne 
melcei yalanda, riya ve hıyanette buldu ve yegâne silahı olan güzelliği mekr ve hile 
ateşinden şeytanî bir unsur haline koydu. O vakitten beri bakışı bir hançer, 
tebessümü bir zehir. Kadın en büyük zevki şer ve ihanetle karışmış sevgilerden 
buluyor, nicesine düşenlere karşı zalim zebunküş ve müntakim oluyor.

---