Mektup yayinlari

DOST DAVETİ VE BİR SORU
Gel kardeşim diyorum, Rabb'ini dinle, Dünya gitmeyecek inan ki seninle. Sulara dargın 
mısın ki, guslün yok, O kadar nankör müsün ki, şükrün yok. Kör kütükte kayıtın İslâm'dır 
ama, İslâm'ın kütüğünde belki kayıtın yok. Anamız (Hz.) Havva'dır, babamız (Hz.) Adem. 
Kimimiz niçin cevher, kimimiz neden maden? Bir fincan kahveye teşekkür eden sen, 
Yaratana nankörlük acaba neden?
 
Emine Ö. ŞENLİKOĞLU

---

 
Bismihi Teala,
İslâm'ı yaşamanın ayıp, her türlü rezaletin şeref sayıldığı şu asrımızda bir yanda ilerleyen 
İslâm dininde bizim de bir zerremiz olsun dedik. Bilemiyorum, belki huzur-u ilahi'de 
karşıma çıkmayacak. Belki de tersi olacak, orası o alemde anlaşılacak. Rabbim ahiret zaferi 
nasip etsin.
Muhterem kardeşlerim...
Aslında bu kitabı cebinden çıkarabilecek çok kitap var. Fakat, bu yazdığım kitabımın içinde 
olan soruların hepsini bir arada toplayan bir kitap yok gibi birşeydi veya benim elime 
geçmemişti. Bu arada, konferans ve vaazlarımda, Kur'an kursu ve İmam Hatip 
talebelerinin de, "Siz, bu soruları kitap yapsanız çok iyi olur" teklifleri ile karşılaştım. 
Yalnız Kur'an kursu talebelerinden değil, kitabın içinde okuyacağınız gibi, yüksek okulda 
okuyan öğrenci kardeşlerimden de, "Biz bu soruların cevabını bilmediğimiz için, neredeyse 
imanımız elden gidecekti. Bizim gibi niceleri var ki, bunalım içindeler, siz bir kitap 
çıkarsanız nasıl olur?" dediler. Ben de düşündüm, faydalı olur niyetiyle yazmaya karar 
verdim. Şunu da söyleyeyim ki, herkesi memnun etmek, hiç tenkide uğramayan bir kitap 
yazmak mümkün değil. Zira, gerektiğinde Allah'ın kitabını tenkit eden insanoğlunun, 
benim yazdığımı tenkit etmemesi düşünülemez...
Muhterem kardeşlerim! Olur ya, kitabın baskısında hatalar olabilir. Her türlü hatanın hoş 
görülmesini rica ediyorum. Başka söze gerek yok.
Beni amelimle değil, niyetimle ölçen dost Evet diyorum, odur kardeş, odur dost...
Emine Ö. Şenlikoğlu 7.3.1984/İstanbul
 
GİRİŞ
Adamın biri, bir yılanla arkadaşlık kurar; adam yılanı çok sever. Ona, her gün bir tas süt 
içirir. Arkadaşlıkları bu şekilde günlerce devam eder. Fakat, günlerden bir gün, yılan değil 
mi, yılanlık damarı tutar. Adamın oğlunu sokarak öldürür. Zavallı adam, gelir bir de bakar 
ki, oğlu ölmüş. Yılan da biraz ötede. Adam; "Yazıklar olsun!" diyerek yılanın kafasını taş ile 
ağır bir şekilde yaralar. Adam, ağlayarak oğlunu kapısının önüne gömer. Aradan yıllar 
geçer, adam yılana der ki: "Yılan kardeş, gel seninle eskisi gibi yine dost olalım." Yılan, 
kafasını şöyle bir kaldırarak, "Ah... Ah.." der, "Bu yara benim kafamda, o mezar senin 
kapındayken seninle artık dost olmamız mümkün değildir."
Adamın akılsızlığı, yılanla dost olmakla başlamıyor mu? Müslümanın emperyalist dinsizle 
dost olması gibi birşey. Belki yılanla dost olunur ama kafirle asla dost olunmaz. Kafir, 
Müslüman oluncaya kadar bu böyle sürer. Peki, bugün kafirlere "Dostlar" diye hitap 
ediliyor. Bunun sebebi nedir? Kafir, Müslüman mı oldu? Hayır. Peki, nasıl dostumuz oldu? 
Hani Kur'an-ı Kerim'de 
Rabbulâlemin; "Ey iman edenler, kendi din kardeşlerinizden