Международный научно-образовательный электронный журнал «образование и наука в XXI веке». Выпуск №25 (том 3)

---

717 

инсониятнинг табиатга нисбатан муносабатларининг хусусияти 
(мақсадсиз, шахсий қизиқиш, атроф-муҳитга нисбатан лоқайдлик, маълум бир 
мақсадга йўналтирилган, истеъмолчилик, эҳтиёткорона, фаол- ижодий)ни; 

табиат заҳираларидан фойдаланиш мақсад ва усулларини баҳолаш 
зарурати пайдо бўлгандагина юзага келади. 
Бундай баҳолашга зарурат табиий омилнинг инсон ва жамият учун ҳам муҳим 
инсоний қадрият эканлигидан ҳосил бўлади. Жамият аъзоларининг фаровонлиги 
ва ҳузур-ҳаловати атроф-муҳит ҳолатига бевосита боғлиқ. 
Болаларни илк ёшидан ҳайвонот олами билан таништириш орқали уларга 
меҳр уйғотиш, жонсиз ва жонли табиатни муҳофаза қилиш экологик 
тарбиянинг дастлабки элементларидан бири сифатида тадқиқ этилиши 
лозим бўлган муаммодир. Айниқса, бу йўналиш махсус ўрганилмаганлиги, 
ҳозирги кунда эса давлат ва жамиятнинг баркамол шахсга бўлган э 
ҳтиёжининг кучайганлиги долзарб эканлигидан далолат беради. 
Мактабгача ёшдаги боларни табиат билан таништириш орқали эстетик, 
ақлий, ахлоқий жиҳатдан тарбиялаш, жисмоний ривожлантириш барча 
замонларда ҳам ўта долзарб муаммолардан ҳисобланган. Буни ҳар бир фаол 
фуқаро англаб етмоғи ва тарбия жараёнида эътибордан четга чиқармаслиги 
даркор.