Mavzu: Xondamirning ‘‘Makorim ul-axloq’’ asarida Navoiy shaxsiyati va faoliyatiga doir qarashlar. Mavzu: Xondamirning ‘‘Makorim ul-axloq’’ asarida Navoiy shaxsiyati va faoliyatiga doir qarashlar

Yuqoridagi asarlar bilan birga, shoirning «Majolisun - nafois» asarida Shohrux mirzo podsholigi davridan o‘z zamonasiga qadar yetakchi shoirlar va olimlarning sifatlari tavsiflangan. Shu bilan birga, ikkita qisqacha tarix kitobi: «Tarixi anbiyo va hukamo», «Tarixi muluki ajam» asarlarini ham yozganki, bu kitoblarga ular haqida hikoyalar, rivoyatlar ham kiritilgan.Allomaning yana bir asari «Xamsat ul-mutahayyirin» kitobi bo‘lib, unda «Nasrlarining yorqinligi va nazmlarining nozikligi»dan barcha hayratga tushgan. Mazkur asarda Jomiy va Navoiylarning o‘zaro munosabatlari bayon etilgan. Bundan tashqari, shoirning turli odamlarga turkiy tilda yozgan maktublari ham risola shaklida to‘plangan.

Navoiyning yana ikkita «Holoti Sayid Hasan Ardasher», «Holoti Pahlavon Muhammad» asarlari ham turkiy tilda tartib berilgan.

Hayotining so‘nggi yillarida yaratgan «Mahbub ul-qulub» asari esa sof ta'limiiy-axloqiy asar bo‘lib, turli tabaqadagi kishilarning odob-axloqiga bag‘ishlangan. Hozirgi davrda ham pedagogik darslik sifatida katta ahamiyatga ega.

Navoiy Husayn Boyqaroning xizmatida - amirlik lavozimida turganida ham hokimiyatni adolat va insof bilan boshqarishda podshohga maslahatgo‘y bo‘ldi. Lekin amirlik mansabidan iste'fo berib, o‘z umrini ijodiy ish va xalq farovonligi yo‘lida xizmat qilishga bag‘ishlashga bel bog‘laydi. Husayn Boyqa­ro Astrobodga hokim qilib yuborganda ham bu yerni ikki yil davomida obod etib, adolat bilan ish yuritadi. Lekin ikki yildan so‘ng hukumat ishlaridan «etak yig‘ishtirib», yana Hirotga qaytadi. Endi u faqat ijod va xayriya ishlari bilan shug‘ullanib, «Nasoyim ul-muhabbat», «Lison ut-tayr» asarlarini yaratadi.

Alisher Navoiy tabiatan mehr va marhamatda, karam va saxovatda, kamtarlikda tengi yo‘q inson edi. Bu borada «Makorim ul-axloq»da qator hikoyatlar keltiriladi. Masalan, uning urushda asir tushgan kishilarga mar­hamati, Hirot xalqini Xorazm viloyatiga ko‘chirishni qisqartirishga erishishi, safarda chodiriga in qurgan qushning tuxum ochib, bolalarini uchirma qilguniga qadar chodirni qimirlatmasligi, kiyimiga ilashgan chumolini uyasiga olib borib qo‘yishi, yuksak lavozimga erishganda ham «o‘zini tufroq bilan teng tutish»ga doir o‘gitlari, amirlik lavozimiga tayin etilganda muhr bosish marosimida eng quyiga - undan pastga hech kim muhr bosolmaydigan joyga muhr bosishi, bularning barchasi uning insoniyligi namunasidir.