Мавзу: Қон клиник таҳлили. Қон хужайраларини автоматик анализ усуллари

Шифокор сўзининг "Ш" - харфи ширин суханликни, шижоаткорликни, шафкатлиликни билдиради. Шифокор сўзининг "И" харфи илмли, ихлосли, иродали, хар ишда илгор инсонпарвар, интизомли, иктидорли булишни билдиради. Шифокор шу хислатларни узида мужасамлаштирган булиши керак. Шифокор сўзининг "Ф" харфи фидойилик, фахм-фаросатликни билдиради. Шифокор сўзининг "О" харфи одоблиликни, окиллиликни, олий— жанобликни билдиради. Шифокор сўзининг "К" харфи камтарликни билдиради. Камтарлик шифокорга хос хислатдир. Шифокор сўзининг “О” харфи орасталикни, озодаликни билдиради. Шифокор сўзининг "Р" харфи рахмдилликни, мехр-шафкатли бўлишни ростгўйликни, режа асосида иш кўришликни билдиради, Бу сифатлар шифокорда бўлмоги лозим.

Тиббиёт деонтологиясининг асосий вазифалари қуйидагилардан иборат: - тиббиёт ҳодимлари ҳулқ атворларининг даволаш самарадорлигини имкони борича оширишга қаратилган тамойилларини ўрганиш; - тиббий хизматдаги ноқулай омилларга ҳамшира ва врач фаолиятидаги зиддиятларга, патологик кўринишларга барҳам бериш; - тиббиёт ҳодимлари билан беморлар ўртасида ўрнатиладиган ўзаро муносабатлар тизимини ўрганиш; - замонавий тиббиёт ва бемор талабига жавоб бермайдиган тиббиёт хизматининг зарарли омилларини тугатиш.

Беморни даволаш ва инсонлар орасида касалликларни олдини олишга қаратилган тиббиёт ходимларининг бурчи фаолиятидаги қоидалар, принциплар мажмуасидир. Врач этикаси ва тиббиёт деонтологияси, тиббиёт ходимининг фуқаролик бурчини бажаришдаги аҳлокий нормалари, муносабатлари врач ҳатти - ҳаракатидаги қоида ва принципларга асосланади. Этик нормалар инсон фаолиятининг, ҳатти ҳаракатининг, юриш - туришининг меъёрлари сифатида жамият томонидан шахснинг ўз виждони, аҳлоқий масъулияти орқали назорат қилиб борилади. Ушбу фаолиятни бузилишини гарчи қонун билан жазоланмасада, лекин жамият ҳамда ўз виждони томонидан қораланиши ёки таҳқирланиши ҳар қандай маъмурий жазодан кўра оғиррок ҳисобланади.

Тиббий этика (юнон ethice- ахлоқий ўрганиш) - тиббий ходимлар ўз касбий вазифаларини бажаришларидаги амал қилиши лозим бўлган ахлоқий меъёрлар ва хулқ тамоиллари тўпламидир. Замонавий ғояларга кўра, тиббий этика қуйидаги жихатларни ҳамраб олади: - Илмий - тиббиёт ходимларининг ахлоқий-маънавий жихатларини ўрганадиган тиббиёт фанининг соҳаси; - Касбий - амалиётда ахлоқ меъёрлари ва қоидаларини шакллантириш ва қўлаш масалалари бўлган тиббий амалиёт соҳаси. Тиббий этика учта асосий йўналиш бўйича шахслараро муносабатларни ва улар орасидаги турли муаммоларини хал қилишни ўрганади: тиббий ходим- бемор, тиббий ходим - беморнинг қариндошлари, тиббий ходим - тиббий ходим.