Мавзӯи Мафҳуми фарҳанг, тамаддун ва култура. Маданият ва мақсади омӯзиши фанни фарҳангшиносӣ

Расми 12. Рафаэл (аз чап). Сикстинская мадона (аз рост).
Ба корҳои аввалини ӯ Хоргув дохил мешавад.Соли 1501 Рафаэл ба устохонаи Петро Перуҷино меояд ва барои ҳамин авалин корҳои ӯ ба услуби Перуҷино монандӣ дорад. Соли 1502 аввалин мадонаи рафаэли пайдо мешавад бо номи “Мадона Солли”. Дар охирҳои соли 1504 ӯ ба Флоренсия омада, бо Леонардо да Винчи, Микеланҷело Бартоломео ва дигар устодони соҳаи санъат шиносоӣ пайдо мекунад.
Охирин шоҳасари устод “Дигаргун” ном дорад.Рафаэл 6 апрели соли 1520 дар синни 37 – солагиаш вафот мекунад. Дар Пантеон устод дафн карда шудааст.

Реферат дар мавзӯи “ Ҷаҳонишавӣ ва таъсири он ба халқу фарҳанги ҳар як миллат”
Мафҳуми ҷаҳонишавӣ ё глобализатсия қариб зиёда аз си сол истифода мешавад, ки ба зиндагии мо ворид шуд. Агарчи маънии ин калимаро ҳама надонанд ҳам, таъсири он то дуртарин гӯшаи кишвар расидааст. Ин раванде аст, ки раванди умумишавии арзишҳои сиёсиву иқтисодиву фарҳангиро дорад. Солҳои охир ин мафҳум дар муносибатҳои байналмиллалӣ мавқеи муҳим ишғол карда, аз тарафи рӯзноманигорон, иқтисодчиён, сиёсатмадорон, муҳофизони ҳуқуқҳо, ки бо масъалаҳои байналмиллалӣ машғуланд, бисёртар истифода мешавад. Ҷаҳони муосир торафт рушд карда, дар он сарфи назар аз фарқиятҳои мамлакату қитъаҳо ва миллатҳо дар он беш аз беш ҷиҳатҳои умумӣ пайдо мешавад.

Анҷом ёфтани ҷанги дуюми ҷаҳонӣ ба рушди ҳуқуқи байналмиллалӣ ва таъсиси созмонҳои бонуфузи байналмиллалӣ дар миқёси ҷаҳонӣ телефон ва дигар воситаҳои алоқа пайдо шуданд.Дастовардҳои охири солҳои 70 – уми асри ХХ дар соҳаи технологияи иттилоотӣ ва телекоммуникатсия ба рушди ҷаҳонишавӣ асос гузоштанд. Дар ҳақиқат, тавассути телефон ё кабелҳои оптикӣ ва сигналҳои радио ҳаҷми калони иттилоотро дар як лаҳза ба таврӣ ҳатмӣ ба ҳар нуқтаи кураи Замин фиристодан мумкин аст. Барои ҳамин, ҷаҳонишавӣ дар худ бисёр равандҳои ҷойдошта, барои мисол интернатсионаликунонии сармоя, савдои байналмиллалӣ, инкишофи донишгоҳҳои пуриқтидори байналмиллалӣ ва технологияҳои нави алоқаро дар бар гирифта, одамонро бо ҳам мепайвандад.
Яъне, ҷаҳонишавӣ – табдилёбии оҳистаи фазои ҷаҳонӣ ба минтақаи ягонаест, ки дар он бе ягон монеа сармояҳо, молҳо, хадамотҳо ҳаракат мекунанд, фикрҳо озодона баён мешаванд. Ҳамин тавр, ҷаҳонишавӣ маънои ба вуҷуд омадани макони байналмиллалии ҳуқуқӣ ва фарҳангӣ – иттилоотӣ, инфрасохтори ба худ хоси байниминтақавро дорад.

Ҷаҳонишавӣ на танҳо раванди қонунии таърихӣ, инчунин дар асоси худ ҷараёнест, ки ба пешрафт ва шукуфоии инсоният мусоидат мекунад.Барои ҳамин вай бояд, сулҳу амнияти умумиро таъмин кунад, паҳншавии силоҳи ядроӣ, биологӣ ва химиявиро барҳам диҳад, истифодаи оқилонаи сарватҳои табиӣ, муҳити зистро ҳамчун шарти зарурии зинда мондани инсон таъмин созад. Аз тарафи дигар, вай сабаби бекорӣ, муфлисӣ, ҷудоӣ байни бою камбағал ва бисёр оқибатҳои дигар мегардад. Бинобар ин ҷомеаи ҷаҳонӣ кӯшиш мекунад, ки бисёр тарафҳои манфидоштаи ҷаҳонишавиро пешгирӣ кунад.
Имрӯз ҷомеаи ҷаҳонӣ ба як қатор мушкилиҳои ҷаҳонӣ рӯ ба рӯ шудаанд, ки ба ҳалли онҳо ҳамаи давлатҳо кӯшиш карда истодаанд. Ин мушкилиҳо ба монанди амнияти аҳолии кураи Замин, терроризм ва экстремизм, ҷиноятҳои миллидошта, таъмини аҳолӣ бо оби тозаи нӯшиданӣ ва ғизо, ҳифзи саломатии аҳолӣ, ҳифзи ҳуқуқҳои инсон ва ғайраҳо.

Вақте ки китоби Эмомали Раҳмон “ Тоҷикон дар оинаи таърих” – ро мехондам дар он ҷо гуфта шудааст, ки “ Имрӯз, ки мо ба истиқлолияти миллӣ соҳиб шудем ва низоми давлатдории хешро пеш мебарем, зуҳуроти бегонапарастӣ дар либосу ҷомаи нав ба ҷилва омадааст, ки баъзан арзишҳои таърихӣ ва дастовардҳои фарҳангии миллати тоҷикро ба марзҳову кишварҳои ҳамҷавор ва халқиятҳои дигар нисбат медиҳанд...