Mavuzu: Omonimlar omo va yun oputa

qo’llash mahoratining boyligini ko’rsatib beruvchi vosita sifatida xizmat 
qilmoqda. 
Adib bir baytning o’zida antonimlarni mahorat bilan qo’llay olgani uning 
ohoriy shakldoshlik yaratganini ko’rsatadi. 

---

Qayu erda bo’lsa o’qush birla o’g, 
Ani er atagil necha o’gsa o’g. 
O’qush, o’g, bilig kimda bo’lsa tugal, 
Yavuz ersa kad te, kichik ersa o’g. 
*** 
Agar kimda bo’lsa aql, ilm, zehn, 
 
 
Uni madh etib sen tugal er degin 
Ziyod bo’lsa kimda uquv, aql, bilim, 
Yomon va kichik bo’lsa ham uni maqtagin. 
(www.ziyouz.com kutubxonasi ) 
Mazkur omonim so’zlar misralarda ma’no jozibasini ta’minlash bilan birga 
ohangdorlikni yuzaga keltirishga xizmat qilmoqda. Bu esa adib mahoratining 
ko’zgusidir. 
Eran er nqatinda o’zinko’zladi, 
Tapug’ qildi yuz yil, ani izladi. 
Tapug’ kezlayu qil kishi ko’rmasu, 
Bu so’z mubram erdi, o’zum so’zladu. 
*** 
Yagiz er yashil turqu yuzka badi. 
Xitay arqishi yadti Tavg’ach idi. 
** 
Yashil shohi bo’z yer yuzin qopladi, 

---

 
 
Xitoy karvonin yoydi Tavg’och idi.
 
(www.ziyouz.com kutubxonasi ) 
Mazkur o’rinlarda “yuz ” “sanoq son bilan ifodalangan yoshni, umr”ni 
va “yuz”“Odam boshining old tomoni ko’rinishi, chehra, bet, aft” (O’.T.I.L