Mauriyalar sulolasi geografi jihatdan juda keng bo’lib qadimgi Hindistonda eramizdan avvalgi 321 dan 185 yilgacha boshqargan sulola hisoblanadi

Diniy  e`tiqodlar. 

Qadimgi  hindlar  xuddi  misrliklar  va  bobilliklar  singari  tabiatning 

ko`pdan  ko`p  hodisalari  qarshisida  ojiz  edilar:  tropik  jalalar,  suv  toshqinlari, 

qurg`oqchilikdan  qo`rqardilar.  Hindlar  tasavvurida  tabiatni  xudolar  boshqarayotgandek 

tuyillardi. Qadimgi hind rivoyatlarida aytilishicha, Quyosh xudosi har tongda oltin aravada 

osmon  bo`ylab  yo`lga  tushadi.  Quyosh  tungi  zulmatni  parokanda  qilib  tashlab,  odamlarga 

harorat  va  yorug`lik ulashish  niyatida ufqdan  bosh  ko`taradi. Momaqaldiroq  xudosi 

Indra 

osmondagi  suvni  tutqinlikdan  xalos  aylagach,  Yer  yuzida  qurg`oqchilik  poyoniga  yetibdi. 

Hindlar  ayrim  xudolarni  yovvoyi  hayvonlar  timsolida  tasavvur  etishgan.  Masalan,  filga 

sig`inishgan:  Bosh  xudolardan  biri  boshi  filnikiga  o`xshash  donishmand 

Ganesha 

bo`lgan.Sigir  esa  hindlar  orasida  alohida  ehtiromga  sazovordir.  Sigir  muqaddas  hayvon 

hisoblangan. Sigirni o`ldirgan kimsa jinoyatchi deb e'lon qilingan: bunday kishi jamiyatdan 

haydab  yuborilar,  hech  kim  u  bilan  muloqot  qilishga  haqli  bo`la  olmasdi.  Hindlar  jon  bir 

tanadan  boshqasiga  ko`chib  o`tishiga  e'tiqod  qilishgan.  Ular,  vafot  etganidan  keyin  odam 

baribir o`lmaydi, balki atigi boshqa bir mavjudotga evrilib, o`z tashqi qiyofasini o`zgartiradi, 

hayvonga,  qumursqaga  va  o`simlikka  aylanadi  deb  hisoblashgan.  Inson  vafot  etganidan 

keyin  kimga  va  nimaga  aylanib  qolishi  esa  uning  bu  hayotdagi  sa'y-harakatlari  va 

amallariga bog`liq.  

---