Marvarid shodasi

Murshidning tadbiri

Bir guruh kofirlar shogirdlari bilan suhbatlashib o’tirgan murshidning huzuriga kelib, murojaat qilishibdi: - Siz yolg’iz Alloh bor, deysiz. Qani o’sha Ilohingiz? Bizga ko’rsating-chi!? - Alloh qalbimizda, - debdi murshid. - Demak, har bir musulmonning qalbida bittadan Iloh bor ekan-da! Iye, bu yog’I qiziq bo’ldi-ku! – masxara qilishibdi ular. – Qani bu gaplarning mantig’i?! - Tunda kelinglar, buni sizlarga tushuntirib beraman, - debdi murshid. Musulmonlarni mag’lub etib, g’alaba nashidasini surish orzusida tayinlangan vaqtda kelgan kofirlar suv to’latilgan chelaklarni, ko’rib, hayron bo’lishibdi. “Osmondagi oyni ko’ryapsizlarmi?” debdi murshid. Ular tasdiq ishorasini qilgach, “Endi chelakka qaranglar”, debdi. Idishlardagi oyning tasvirini ko’rgan kofirlar gap nimadaligini anglab, mulzal bo’lishibdi.

Jasur o’g’lon

Hazrati Umar ibn Xattob (r.a.) yo’l bo’yida o’ynayotgan bolalar yonidan o’tib ketayotgan edilar. Bolalar mo’minlar amirining salobatidan qo’rquvga tushishdi. Shu bois yo’lidan chetlashishdi. Lekin bir bolakay o’z joyida sobit turaverdi. Undan boshqa hech kim qolmadi. Mo’minlar amiri uning oldiga keldilar-da, tabassum qilib: -Nima uchun sen qochmading?-deb so’radilar. Bola Hazrati Umarga (r.a.): -Yo’l tor emas, sizga bo’shatay desam, gunohkor ham emasman, sizdan qo’rqay desam,- deya mag’rur javob qildi. Bolaning shijoatidan Hazrati Umar (r.a.) xursand bo’ldilar. Kelajakda ulug’ inson bo’lishiga umid bo’gladilar. Yillar o’tib bu umid haqiqatga aylandi. Bola ulg’ayib, zamonaning ulug’laridan biri-Abdulloh ibn Zubayr (r.a.) nomi bilan tanilgan sarkarda bo’lib yetishdi.