Ma’mur qahhorov

balki  uning  in‟ikosi  bo„lgan  bilim.    Bilim  bo‗lganda  ham  yolg‗on 
bilim,yanglish  bilim,  qotib  qolgan  aqida  emas, balki v oqelikni to‗g‗ri 
aks ettiradigan, unga muv ofiq, tajribada tasdiqlangan chin, hayotiy 
bilim, nazariya, g‗oya.  Shu ma‘noda bilimning haqiqat yoki haqiqat 
emasligini  ayrim  odam,  gurux,  xatto,  olomonning  tasdiqlashi  yoki 
inkor  etishi  bilan  ulchanmaydi,  zero  «ko‗pchilikning  e‘tirof  etishi  xali 
haqiqat uchun uzil-kesil dalil emas» (D.Didro).   
Bilim  haqiqatligining  hamma  uchun  birday  obektiv   mezoni  –  bu 
amaliyot.  Bu fikrni soddaroq qilib italiyalik mutafakkir T.Kampanella: 
«Haqiqat  mezoni  -  tajriba»  degan.  Ilm-fanda  xaqiqatni  ko‘proq 
yolg‗iz olim kashf etadi, ammo bundan u subektiv  mazmun kasb etib 
qolmaydi.    Fan,  ilmiy  tadqiqotlar  sohasida  ham  obektiv   mezon  o‗z 
kuchini  saqlaydi,  zotan  Albert  Eynshteyn  ta‘kidlaganidek,  «tajriba 
sinov iga bardosh bergan narsagina haqiqat». 
Shunday  qilib,  haqiqat,  ilmiy  fasafaga  ko‗ra,  v oqelikka  to‗la  mos, 
ya‘ni  adekv at  bilim.    Bilimning  haqiqatligi  amaliyot  bilan  yoinki 
chinligi avvaldan ma‘lum, isbot talab qilmaydigan aksiomatik bilimlar 
(masalan, «ikki karra ikki - turt» qabilidagi) bilan mantiqan isbotlanishi 
yoki rad etilishi mumkin. 
Dunyoda  xech  narsaga  haqiqatchalik  mashaqqat  bilan 
erishilmaydi.    Bu  –  yanglishuv lar,  ikkilanishlar,  taxminlar,  omadsiz 
urinishlar  v a  kashfiyot  lazzatlari  bilan  to‗la  yo‗l.    Haqiqat  yuzada 
yotmaydi,  ammo  uni  izlashga  jur‘at  bilan  kirishishning  o‗ziyoq 
taxsinga  loyiq.    Qotib  qolgan  bilim  yo„q,  binobarin,  haqiqat  ham