Ma’mur qahhorov

Abduraxmon Jomiy
(1414 - 1492) falsafiy qarashlarini «Bahoriston», 
«Xaj qilish yo`llari xaqida», «Voxid atamasi haqida» risolalarida bayon 
etgan. Uning fikricha, xudo abadiy, mutloq. U mavjud bo‘lgan 
vaqtda xali borliq yo‘q edi, dunyo o‘z boshlanishini olloxdan olgan. 
Jomiy buyuk shoir sifatida o‘z falsafiy qarashlarida insonparvarlik 
g‘oyalarini tarannum etdi, tasavvufning naqshbandiya tariqatini 
nazariy va amaliy jixatdan asoslash va rivojlantirishga harakat qildi. 
Sufiylik, mutafakkir fikricha, xalol va pok yashash, kasb-xunar bilan 
tirikchilik qilish, qanoatli va olijanob bo‘lish, ta’magirlikdan o‘zoqroq 
yurish, nafsni jilovlash demakdir. Tasavvufona she’riy satlarda u 
xudoni «go‘zal ma’shuka» deb ta’riflaydi, sufiylik e’tiqodidagi 
insonning oliy maqsadi xudoning vasliga etishdir, deydi. 
Jomiyning ijtimoiy qarashlarida odil jamiyat, adolatli shox, tenglik, 
erkinlik, insof va diyonat, kishilar o‘rtasidagi o‘zaro yordam, mexr-
shafkat, do‘stlik va birodalik xaqida orzu qiladi. 
Temuriy allomalaridan buyuk shoir va mutafakkir