M. V. Alekseevaning (1960, 1967) bergan ma’lumotlariga ko’ra Xitoy va Osiyo-oldi mamlakatlari piyoz turlari eng ko’p tarqalgan makon bo’lganligi, ammo u yovvoyi va madaniy piyozlarni birini ikkinchisidan ajratmagan

G’arbiy kenja tur. Bunga o’suv davri 120-160 kun bosh piyozlari o’rtacha yirik, turli shakldagi, har xil rangli, ta’mi achchiq yoki yarim achchiq, o’rtacha yoki yaxshii saqlanadigan navlar kiradi.

Sharqiy kenja tur, o’suv davri 120-150 kun, vegetativ yo’l bilan ko’paytirilganda 80-100 kun davom etib, ko’p uyali, turli rang va shaklda bo’ladi.

Janubiy kenja tur va qisman G’arbiy kenja tur O’rta Yevropa guruhidagi piyozlar, Osiyo ekologik guruhiga kiradigan mahalliy piyozlar, ayniqsa O’rta Osiyo va Qozog’istonning janubida keng tarqalgandir.

Demak, piyoz turlari nihoyatda ko’p bo’lib, ular navlarini u yetishtiriladigan tuproq-iqlim sharoitidan kelib chiqqan holda tanlash va ekish amaliy jihatdan katta ahamiyatga egadir.

N.P.Rodnikov, I.A.Kuryukov, N.A.Smirnovlar (1978) ta’kidlashicha piyoz navlari achchiq, yarim achchiq va chuchuk turlarga bo’linadi. Achchiq navlar efir moylarini, quruq moddalarini ko’p saqlashligi (o’rtacha 15,1%) va qandlarini (9,1%) serob bo’lishligi bilan boshqalardan ajralib turadi. Achchiq navlardan Bessonovskiy, Pogarskiy, Sinskiy, Maskovskiy va Karatalskiylar ko’p ekilmoqda.

I.I.Ershova, A.A.Kazakovalar (1967) hozirgi davrda bizni mamlakatimizda piyozning 75 selektsion va mahalliy navlari rayonlashtirilgan bo’lib, ularning 29 navi Noqoratuproqli zonada ekishga tavsiya etilgan. Bulardan eng ko’p Arzamasskiy mestny, Bessonovskiy mestny, Danilovskiy 301, Rostovskiy kubasty hamda Krasnodarskiy G-35 lar ekiladi. Bu navlar gektardan 150, 200 va 300 ts gacha hosil beradi.

X.Mirpayozov (1970) ta’kidlashicha Toshkent viloyati tuproq-iqlim sharoitida piyozni Kaba, Tuxum piyoz, Andijon oq piyozi va Faro kabi navlarni ekish gektardan olinadigan hosilni 15-20 foizga ko’paytiradi.