M. M. Axmetjanov, sh sh. Olimov, S. S. Avezov. P e d a g o g I k mahorat

O‘qituvchining jamoa orasidagi etiketi
. Sir emaski, faoliyatining asosiy quroli 
nutq bo‘lgan kasblar orasida o‘qituvchilik birinchi o‘rinda turadi. 
O‘qituvchi nutq etiketida uning ovozi, talaffuzi, diksiyasi o‘qituvchilar uchun 
o‘ziga xos namuna vazifasini bajaradi. O‘qituvchining nutqidagi har qanday nuqson 
o‘quvchi nazaridan chetda qolmaydi. Kasbiga sadoqatli o‘qituvchi o‘z o‘quvchisi ko‘zi 
o‘ngida qo‘rquvsiz va hardli ustoz imidjini yaratish, hamisha nutqining ovoz rasoligi 
uchun qayg‘urishi zarur. To‘g‘ri, tug‘ma hirqiroqlik, chiyildoqlik kabi ovozdan 

---

127 
qutulishning iloji yo‘q. Ammo nutq texnikasini yetarli darajada bilmaslik oqibatida 
yuzaga keladigan nuqsonlardan, fonetik bilimlardan xabardorlik, ovozni yo‘lga 
qo‘yish, aniq talaffuz qilish, nutq jarayonida to‘g‘ri nafas olish bo‘yicha turli mashqlar 
yordamida imkon qadar xalos bo‘lish mumkin. 
O‘qituvchi jamoa orasidagi nutq etiketi asosida – muomala yotadi . ”Muomala” 
so‘zi zamirida butun insoniyat taqdiri mujassam. Uning ildizi Odam ato va Momo 
havomiz o‘rtasidagi muomala va muloqotlariga borib tahaladi. Shundan buyon 
insoniyat muomalaning to‘g‘ri va ravon yo‘llarini izlaydi. Inson tabiatdagi salbiy 
illatlardan biri- manmanlik va keraksiz g‘urur. Bunday illatlar o‘zaro muloqotga raxna 
soladi va o‘zaro munosabatni taqiqlab qo‘yadi. 
Avvalo, muallim tarbiyachi va talim beruvchi inson shu manoda muallim 
manaviy –axloqiy jixatdan qalbi pok, ilmli etuk inson bo‘lishi kerak. Muallimning tili 
va dili bir-biriga mutanosib bo‘lmog‘i, so‘zi va amaliy faoliyatida muntazam 
muvofiqlik bo‘lmog‘i juda muhim. Tashqi ko‘rinishi yoqimli, istarasi issiq, yuuzida 
nim tabassum sezilib turishi lozim. Har bir so‘zida mayin va shirinlik sezilib turmog‘i 
darkor. U doimo ozoda va shinam kiyinishi muhim. Pala –partish kiyinish, soch – 
sahollarini o‘sirib yurishi muallimga yarashmaydi. Chunki undan talim va tarbiya 
olayotgan shogirdlari unga katta ishonch bilan qarab, uning ko‘p jihatlariga havas bilan 
qaraydi va unga taqlid qila boshlaydi. O‘z navbatida muallim ham o‘zi talim –tarbiya 
berayotgan shogirdlariga mehribon va talabchan bo‘lishi kerak. Agar muallimning 
shogirdlari qizlar bo‘lsa, o‘zining qiziday ko‘rishi, shogirdlari o‘g‘il bolalar bo‘lsa, 
o‘zining o‘g‘liday ko‘rib muomala qilishi shogirdlariga hech qachon tamagirlik ko‘zi 
bilan yoki qiz shogirdlariga noto‘g‘ri ko‘z bilan qaramasligi muallim qalbining 
pokligidan dalolat beradi. 
Muallimning boyligi shu shogirdlari ekanligini esdan chiqarmasligi kerak. 
Negaki, u shogirdlariga manaviy oziq bermoqda, kelajak avlod uchun ulardan hosil 
kutmoqda. SHogirdlarini biridan-birini kamsitmasin, dilini og‘ritmasin. ”Toyni toy 
dema, toy ham bir kun ot bo‘ladi” –deydi dono xalqimiz. 
Qadimda ota –bobolarimiz –muallimga katta ishonch va umid bilan qarashib, 
izzat va hurmatlarini joyiga qo‘yishgan. Ular qo‘liga farzandlarini olib borib 

---

128 
topshirganlarida “Eti sizniki, suyagi bizniki ” deyishlari bejiz emas. Ana shunday ulug‘ 
ehtirom va hurmatni joyiga qo‘ya olmagan muallim bu nomga loyiq emas. 
Muqaddas kitob sanalgan “Avesto”-da yomon muallim haqida shunday 
deyilgan: “ Rostini aytsam , yomon ustoz hayotni g‘amgin qiladi, johillarni ulug‘ 
sanab, buyuk ayol-u erkaklarni, Yazdon nematlariga etishishdan mahrum etadi. 
Bunday ustozlar o‘z nodurust ta’limi bilan xalqni eng yaxshi yumushlardan 
bezdiradilar, noto‘g‘ri pandlar bian xalqni tirikchilik yo‘lidan urib, yomon yo‘lga 
boshlaydilar. Hayot chirog‘ini so‘ndiradilar. Johillarni buyuk bilib, eng mo‘tabar ayol-
u erkaklarni Tangri yo‘lidan qaytaradilar. O‘z nodonliklaridan yuz o‘giradilar, jahon 
xalqlari hayotini gaplar bilan parishon qiladilar”. Kitobning boshqa bir o‘rnida 
Zardushtning mana shu tarzidagi iltijosi ham bor:”Noshud, yomon muallim o‘quvchi 
qalbida xiradmanlik (ulug‘lik)ni uyg‘otarmas ekan, ey Yazdon, yomon ustozdan o‘zing 
asra”- !”-deb yomon o‘qituvchini qoralaydi. 
Mirzo Ulug‘bek haqiqiy ustoz sanalgan. Bu haqda yozadilar:”Ulug‘bek 
mudarrislarning insoniy xislatlariga, bilimi va mahoratiga katta ahamiyat bergan. 
Talabalarning o`qishdan sovib ketishiga o‘qituvchining razolati sabab deb hisoblagan, 
u davlat ishlari bilan juda band bo‘lishiga qaramay, mudarrislarning darslarini tahlil 
qilishga, ilmiy munozaralarda ishtirok etishga doimo vaqt ajrata olgan. U Qozizoda 
Rumiy, Mavlono Koshiy, Ali Qushchi, Avaz Kirmoniylarning darslaridagi 
mahoratlarini yuksak qadrlagan. Ayni paytda u mudarrislarning dars berishdan tashqari 
ilmiy tadqiqotlarda faol ishtirok etishlarini talab etgan. Ilmiy izlanishlar, tadqiqotlar 
olib borishga uquvsiz mudarrislarni ishdan bo‘shatgan. 
Agar, o‘qituvchida notiqlik qobiliyati sust va past bo‘lsa, u o‘z fani sohasida 
bilimini shogirdlari ongiga singdirolmaydi. Ikki o‘rtada ustoz-shogird qiynaladi. Agar 
muallim notiq bo‘lsa, barcha bilganlarini talabalar va o‘quvchilar qalbiga yo‘naltiradi 
va bundan o‘zi ham tinglovchilar ham rohatlanadi. Ba’zi bir o‘quvchilar darsga kirib “ 
charchab chiqdim”desa, ba’zi bir o‘qituvchilar dars o‘tib “dam olib chiqdim” deydi. 
Dam olib chiqdim degan muallim, bilimini o‘z ona tilida, notiqlik mahoratini ishga 
solib mehnatidan rohatlangan. Charchab chiqqani esa buning aksi sifatida notiqlikda 
no‘noq. U, albatta, charchaydi-da, chunki tinglovchilar uni yaxshi qabul qilmagan, 

---

129 
fikrlarini ko‘ngildagidek yyetkazolmagan. Uning nutq quroli nosoz, uni tarbiyalash va 
moylash kerak. Buni o‘sha muallimning o‘zi ham yaxshi biladi. 
O‘qituvchi nutq etiketi –jamoa orasida yaqqol namoyon bo‘ladi. Ayrim 
o‘qituvchilar o‘zidan bir yosh kichik, hatto tengdoshi bilan ham bolalarga xos tabiat 
bilan bemalol “senlashib” gapiraveradi. Bu nutq etiketining buzilishidir. Ayniqsa, 
talabalar bilan ham, o‘quvchilar bilan ham “siz”lashib gapiradigan o‘qituvchi nutq 
etiketi go‘zalligidan dalolat beradi. Sizlashib gapirishning o‘ziyoq ikki shaxs – 
o‘qituvchi va tarbiyalanuvchi munosabatining qat’iylashuvidan dalolat beradi. 
Nutq etiketidagi asosiy talablaridan biri-burchlilikdir. O‘qituvchi topshirgan 
topshirig‘i, bildirgan gapi va fikriga mas’ul bo‘lishi shart. ”Aytilgan gap –otilgan o‘q” 
degan naql ushbu etiketning tub mohiyatining tashkil etadi. Nutq etiketidagi go‘zal 
fazilatlardan biror-bir manbaga asoslanib gapirish, aniq daliliy misollar bilan fikrini 
boyitish uning dunyoqarashi, bilimining asosli ekanligidan dalolat beradi. Biror 
manbani yuzaki o‘rganish, pala- partish o‘zlashtirish va uni o‘z nutqida yoki boshqalar 
bilan munosabatda qo‘llash o‘qituvchi nufuzini past bo‘lishiga olib keladi. 
O‘qituvchi o‘quvchi ota –onasi, atrofdagi kishilar bilan shirin muomalada 
bo‘lishi ham katta sanat. Chunki, insondan qoladigani eng ulug‘ meros –bitta yaxshi va 
shirin so‘zdir. Nutq etiketining go‘zal namunasi shirinso‘zlik odatidir. Axir o‘zingizga 
yarashmaydigan, sizni chiroyli, qimmatli qilib ko‘rsatmaydigan libos yoki kiyimni 
kiymaslikka harakat qilasiz. So‘zingizga libos sifatida “ohang”ni kiydiring. 
Gapingizning libosi ham ohangdan tashkil topsin. Ana shunda tinglovchi o‘sha 
“ochilmagan qo‘riq” so‘zingizni, gapingizni qabul qiladi, bag‘riga oladi. Hattoki, 
taboatda “Shunday vositalar bo‘ladiki, ularni faqat so‘z bilan davolamoq zarur”, -deydi
Abu Ali ibn Sino. 
Donishmandlar:”So‘z”ni doriga o‘xshatadilar, ortiqchasi zarar keltiradi” – 
deydilar . Bir rivoyatda keltirishicha, yunon faylasufi Arastuning huzuriga ezma va 
sergap bir yigit kelib, notiqlik sanatini o‘rganmoqchi bo‘libdi. Kelgan yigit Arastuga 
dabdabali so‘zlarni o‘rgatgani uchun aytganidan ham ko‘p haq to‘layman – deb 
so‘raydi. 
-Sendan ikki barobar haq olinadi- debdi Arastu. 

---

130 
-Nima uchun ? -hayron bo‘libdi yigit. 
-Chunki, sen bilan ikki barobar ishlashga to‘g‘ri keladi. Senga so‘zlashni o‘rgatishdan 
avval, jim turishni o‘rgatishim lozim, -degan ekan Arastu. 
Eshitish qobiliyati tufayligina insonda til, nutq paydo bo‘ladi. Quloqdan kirgan 
tovush, so‘z, gap va iboralar og‘izdan chiqadi. Dono xalqimiz:”Suv onasi buloq, so‘z 
onasi quloq ”, - deb bejiz aytmaydi. 
“So‘zlamoq” so‘zining o‘zagi “so‘z” bo‘lib, inson so‘zlangan gapni qulog‘i 
orqali “so‘radi”. Shu bois uning fikri, so‘z boyligi ortib, nutqi ravonlashadi, yaxshi 
suhbatdoshga aylanadi. 
Alisher Navoiy hazratlari: “Bilmaganni so‘rab o‘rgangan olim, orlanib 
so‘ramagan o‘ziga zolim”,-degan hikmatlarida intiluvchanlik motiviifodalangan. 
O‘zimizga zamondosh, O‘zbekiston xalq yozuvchisi O‘tkir Hoshimov: “Xalqning 
o‘zidan tinglab o‘ziga qaytardim”, deb yozgan bo‘lsa, O‘zbekiston Qahramoni, sevimli 
shoirimiz Erkin Vohidov ham: 
El ustozim, men esam tolib, 
So‘z durlarin termoqdir ishim. 
Odamlarning o‘zidan olib, 
Odamlarga bermoqdir ishim. . .