Lxxxil амир соҳИБҚироннинг бағдоддан қайтиб, табриз томон

С. ҚАРО ТАТОРЛАРНИ РУМ ЕРИДАН КЎЧИРИШГА ҲУКМ
ҚИЛИНГАНЛИГИ БАЁНИДА 
Шу вақт (Амир Соҳибқирон)нинг подшоҳона иродаси қаро таторларни элу ҳ.ашамлари 
ва аскарлари билан Рум мамлакатидан шарқ томонга кўчиришга қарор қилди ҳамда илғор 
йўсунида равона бўлиб, Амосия саҳросига— Қайсария ерлари яқинига юрди. Улуғ амирзода 
Шоҳрух баҳодир, Сул-тон Ҳусайн ва амир Сулаймоншоҳларни кўп аскар билан ўнгу сўл 
қанотлардан юришга тайинлаб, (қаро таторлар) йўлларини эгаллашни ва улардан бирор 
махлуқ ҳам ўртадан чиқиб кетишига йўл қўймасликни толширди. Аммо шуни шарт 
қилдики, ҳеч бир важҳдан уларга таарруз қилмагайлар ва озор бермагайлар, уларнивг 
молига, жонига зарар стказ-магайлар. Сўнгра (қаро таторларга) одам юбориб, улардан 
иккита ақлли, иш кўрган ва тажрибали донишманд киши тсзлик билан ҳузуримизга келсин, 
дсб буюрди. Улардан Табаррук ва Мурувват номли икки киши келиб, палос ўпишга 
мушарраф бўлдилар. Амир Соҳибқирон уларнинг кўнглига ѐқадиган подшоҳона сўзлар, 
хисравона тарбиятлар билан уларни қувватлантириб, ишончларини муста^кам қилиб, 
қасамлар билан таъкидлаб деди: "Сизларга нисбатан иноят ва марх,аматдан бошқа ниятим 
йўқ ва бундан кейин ҳам бўлмайди. Ўтмишдаги подшоҳлар ва султонлар сизлар-нинг ота-

---

боболарингизни у срлардан бу диѐрга келтирган-лар . Сизлар бир муддат ғурбатда 
бўлдингизлар, энди биз-нинг иноятимиз ва мсҳрибончилигимиз соясида <ватанни суйиш 
имондандир> (дсган ҳадисни) ўзларингизга ўқинг-лар~да, ота-боболарингиз қароргоҳи 
бўлмиш ватанларингиз-га қайтинглар, қолган умрингизни бизнинг иноятимиз соя-сида амну 
амонликда кечиринглар". Улар бунга розилик ва миннатдорлик билдирдилар ҳамда бандалик 
изҳори мақоми-да туриб: "Биз Амир Соҳибқирон ҳазратнинг фармонларига итоат қиламиз ва 
бўйин қўямиз, бу марҳаматларию банда-парварликларига хурсанд ва дилшодмиз. Биз учун 
бундан ҳам яхшироқ нима борки, шундай бир ҳ_азрат соясида узоқ муддату замонлардан сўнг 
яна тинч ва хушҳолликда (276) хотин-болаларимиз, қавм-қариндошларимиз, чорлоларимиз 
ва юкларимиз билан ўз мулкимизга қайтамиз", дсдилар. Амир Соҳибқирон ҳазратга 
уларнинг нияти софлиги маълум бўлгач, ҳеч бир киши буларнинг ўзигаю молига таарруз 
қилмасин, деб фармон берди ва амирлардан бир гуруҳини бу муҳим ишга тайин қилди, 
токи уларга йўлбошловчилик қилиб, ҳар қандай йиғин ва солиқлардан уларни озод ва 
саломат сақласинлар, уларга мулозим бўлиб, муҳофазат қилиб, аҳволни кузггтиб боришни 
ўзларига лозим билсинлар, уларни сувли, ўтли, хушҳаво жойларга туширсинлар. Шу 
тартибда қарийб бир минг уйли хонадон асбоб-олатлари, юклари ва туя, қорамол, қўйлардан 
иборат моллари билан амну амонлик ҳамроҳлигида бу мамлакатга келдилар. "