Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

27
V
Sabah Semyon uyandığında çocuklar uyuyordu, 
karısı da komşulara ekmek almaya gitmişti. Yolcu 
üzerinde eski pantolon ve gömlekle sedirde yalnız 
oturuyor, yukarıya bakıyordu. Yüzünün rengi düne 
göre açılmıştı.
-Pekâlâ, dostum, karın ekmek ister, çıplak be
-
den de kıyafet. Yani geçinmek için çalışmak gerek. 
Ne iş gelir elinden, ne bilirsin?
-Hiçbir iş bilmiyorum.
Semyon şaşırdı.
-Yeter ki istek olsun, insan her şeyi öğrenir.
-İnsanlar çalışıyor, ben de çalışırım.
-Adın ne?
-Mihail.
-Peki, Mihayla, kendinle ilgili konuşmak istemi
-
yorsun, bu senin bileceğin iş, ama karnını doyurmak 
zorundasın. Eğer göstereceğim gibi çalışırsan sana 
yemek veririm.
-Tanrı seni korusun, öğrenir, çalışırım. Ne yapa
-
cağımı göster.
Semyon eline bir toka aldı, parmaklarına geçirdi 
ve uçlarını birleştirmeye başladı.
-Bak, bu kadar kolay...
Mihayla onu izliyordu, tokayı aynı şekilde par
-
maklarına geçirip uçlarını birleştirmeye başladı. He
-
men kapmıştı.

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
28
Semyon ona tokanın uçlarının birbirine nasıl 
yapıştırılacağını gösterdi. Mihayla bunu da hemen 
kaptı. Semyon ipin nasıl takılıp bağlanacağını ve di
-
kişin nasıl yapılacağını da gösterdi. Mihayla bunları 
da hemen anladı.
Mihayla, Semyon’un ne gösterirse hemen an
-
lıyordu, üçüncü günden itibaren sanki tüm haya
-
tı boyunca çizme dikmiş gibi çalışmaya başladı. 
Durmadan çalışıyor, az yiyordu; işi bittiğinde susu
-
yor ve hep yukarıya bakıyordu. Dışarıya çıkmıyordu. 
Fazla konuşmuyor, şaka yapmıyor ve gülmüyordu.
Matryona’nın yemek verdiği ilk akşam dışında 
onun güldüğünü görmemişlerdi.

---

İnsan Neyle Yaşar?