Korrupsiya

«Biz korrupsiya illatidan bus-butun qutulmoqchi bo‘lsak, diniy bilimlarni farzandlarimiz ongiga singdirishimiz kerak» — Odilxon qori Yunusxon o‘g‘li
— Aslida bizda kasallik, uning zarari, bemori aniq, hatto bu kasallikning dorisini ham bilamiz. Faqat bu dori, kasallikning oldini oluvchi qoidalarga tilimiz, dilimiz, iymonimiz bilan amal qilsak bo‘lgani.
Biz diniy soha vakili o‘laroq, yechimni avvalo muqaddas dinimizdan izlaymiz. Chunki dinimiz Alloh tomonidan qiyomatga qadar insoniyat hayotini, bu hayotda navbat bilan keladigan bahor, yoz, kuz va qishni, muammolar va tugunlarning barchasini hal qilib bo‘lgan. Shifo, muolajalarini ko‘rsatib bo‘lgan.
Qur'oni karimning «Yusuf» sur'asi 11 oyatida Alloh: «Bu Qur'on to‘qima gap emas. O‘zidan avval kelgan kitobning tasdig‘i va barcha narsaning tafsiloti. Hidoyat va iymon keltirganlar uchun ramatdir», – deydi.
Qurʼoni karimda poraxoʻrlik bevosita taqiqlanadi: “Bir-birlaringizning mollaringizni botil yoʻl bilan yemang. Bilib turib odamlarning mollaridan bir qismini yeyishingiz uchun uni hokimlarga gunohkorona tashlamang” (Baqara surasi, 188).
Bu va'da olim, akademik, faylasuf yoki biror hikmatli insonning gapi emas. Bu va'da – barchamizni yaratgan va o‘sha muammolarimizning bo‘lishini bilgan Allohning va'dasidir. Demak, biz har qanday muammomizni eng avvalo Allohning ta'limotidan qidirishimiz kerak.
Mana shu holatda bizning xatolarimiz oydinlashadi. Biz xatolarga yechimlarni boshqa joydan axtaramiz.
«Banda dedim pand yedim, Alloh dedim qand yedim», deya bejizga aytishmagan.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning muqaddas hadislari bor. Ulamolar, olimlar, hikmatli insonlar bu hadisni musibat bo‘lgan, janoza bo‘lgan xonadonlarda, vazima ehsonlarda, diydorlashuvlarda ko‘p aytishadi.
Payg‘ambarimiz (s.a.v): «Lazzatlarni kesuvchi, buzuvchi, sindiruvchi, yo‘q qiluvchi narsani, ya'ni o‘limni ko‘p eslanglar», degan.
Xo‘sh, bu hadisning korrupsiya illati bilan qanday bog‘liqligi bor?
Ming afsuski, qonunlarimiz korrupsiyani butkul yo‘qotishda foyda bermayapti. Qancha tashkilot va jamoatlar tuzyapmiz. Lekin qani foyda bergani? Qaytanga o‘sha tashkilotlardagi eng ishonchli deyilgan ayrim xodimlarning o‘zi shu illat bilan kasallanyapti. Tashviqot, targ‘ibotlar foydasiz qolyapti.
Buning sababiki, inson Allohdan uzoqlashgan sari, kim bo‘lishidan qat'i nazar, orzu havasga ruju qo‘yadi va birovning haqidan qo‘rqmaslik illatini yuqtiradi.
«Falonchi rektor qo‘lga tushibdi, falonchi o‘qituvchi ushlanibdi, falonchi tashkilot xodimi pora olibdi», degan gaplarni kunora eshitayotganimiz sababi shundan. Bu hatto oddiy xabarga aylandi jamiyatimizda.
Pora olayotganlar va berayotganlar ko‘p narsani o‘rganishgandir, lekin Allohni, uni borligini, bizni doim ko‘rib, bilib, ishlarimizning shohidi bo‘lib turganini unutganlardir. Oxiratni eslashni unutganlardir. Diniy ta'limotni o‘zlashtirishni chetga surib qo‘yganlardir. Nafaqat chetga surganlar, balki diniy ta'limga qarshi bo‘layotganlardir.
Bizda ko‘p yillar «uni 18 yoshdan keyin o‘rganishadi», deya kelajak avlodni diniy savoddan bebahra qilishdi va bu harakatlar hamon bor. Bu haqiqat, buni tan olishimiz kerak. Alloh hammasini ko‘rib turibdi.
Hadisda «O‘limni ko‘p eslanglar», deyilishi ham shundan. Kimki, Allohni, o‘limni eslashni tark qilibdimi, uning gunoh qilishi ham muqarrardir.
Har bir kishi ertami-kechmi o‘lim topishini, ertaga Allohning qabulida, uning savol-javobida bo‘lishini unutdimi, gunoh ishlarga, birovning haqini yeyishni, birovning «eni», birovning «bo‘yi»dan urishni boshlaydi. Bechorami, g‘aribmi farqi yo‘q, zulmga beriladi.
Biz korrupsiya illatidan bus-butun qutulmoqchi bo‘lsak, diniy ta'limni, diniy bilimlarni farzandlarimiz ongiga quyishimiz kerak.
Farzandlarimiz, o‘g‘il-qizlarimizni bu ma'rifat bog‘i suvlaridan qondirishimiz kerak.