Кодекси Ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Моддаи 19. Такрори ҷиноят 
1) Такрори ҷиноят кирдоре эътироф мешавад, ки шахс дар вақти гуногун ду ё зиёда ҷинояти 
дар ҳамон як модда ё қисми моддаи ҳамин Кодекс пешбинишударо содир намудааст. 
2) Содир кардани ду ва ё зиёда аз он ҷинояти дар моддаҳои мухталифи ҳамин Кодекс
пешбинигардидаро танҳо дар ҳолатҳое такрори ҷиноят ҳисобидан мумкин аст, ки агар он дар Қисми 
махсуси ҳамин Кодекс зикр гардида бошад. 
3) Ҷиноят такрорӣ эътироф намешавад, агар шахс барои ҷинояти қаблан содирнамудааш
мувофиқи тартиби муқаррарнамудаи қонун аз ҷавобгарии ҷиноятӣ озод шуда буд ё доғи судӣ 
барои ин ҷиноятҳо барҳам хўрда ё бардошта шудааст. 
4) Дар мавриде, такрори ҷиноятро ҳамин Кодекс ба сифати ҳолатҳое пешбинӣ менамояд, ки
барои он ҷазои нисбатан сахтарро пешбинӣ кардааст, ҷинояти аз тарафи шахс содиргардида
мутобиқи қисми дахлдори моддаи ҳамин Кодекс, ки ҷазоро барои такрори ҷиноят пешбинӣ
менамояд, банду баст (квалификатсия) карда мешавад. 
5) Ҷинояте, ки аз як қатор кирдорҳои ҷиноятии ҳаммонанд иборат буда, бо қасди умумӣ ва 
мақсади ягона равона шудааст ва дар маҷмўъ ҷинояти давомдорро ташкил мекунанд, такрори 
ҷиноят эътироф намешавад. 
6) Дар муддати дароз иҷро накардани ўҳдадориҳое, ки хусусияти пайваста содир намудани
таркиби як ҷинояти дарозмуддат дорад, такрори ҷиноят эътироф намешавад. 
Моддаи 20. Маҷмўи ҷиноят 
1) Содир кардани ду ё зиёда аз он кирдори ҷиноятии дар моддаҳои гуногун ё қисмҳои
мухталифи ҳамон моддаҳои Қисми махсуси ҳамин Кодекс пешбинигардида, ки шахс барои ҳеҷ
кадоми он маҳкум нашудааст, маҷмўи ҷиноят эътироф мешавад. Дар айни замон ҷиноятҳое, ки
шахс барои содир кардани онҳо тибқи асосҳои муқаррарнамудаи қонун аз ҷавобгарии ҷиноятӣ озод 
шудааст, ба назар гирифта намешаванд. 
2) Як кирдоре, ки аломатҳои ҷинояти дар ду ё бештар моддаи ҳамин Кодекс 
пешбинигардидаро дорад, ҳамчунин маҷмўи ҷиноятҳо эътироф мешавад. 
3) Ҳангоми содир намудани маҷмўи ҷиноят шахс барои ҳар ҷинояти содирнамудааш дар асоси 
модда ё қисми дахлдори ҳамин Кодекс ба ҷавобгарӣ кашида мешавад. 
4) Агар ҷиноят аз ҷониби меъёрҳои умумӣ ва махсус пешбинӣ шуда бошад, он гоҳ маҷмўи 
ҷиноят ҷой надорад ва ҷавобгарии ҷиноятӣ дар асоси меъёри махсус ба миён меояд.