Kitap Kapağı. cdr

Yalıncıkçayı  Yaylağı:  Karasu  köyünde  bulunan  bu  yaylağa,  1582  tahririne  göre 

Benlüşeyh isimli bir kişinin çocukları Mahmud Çelebi, Ahmed Çelebi, Ali Çelebi, Mustafa 

ve Halim tasarruf etmektedir. Bu kardeşlerin verdikleri öşür miktarı 14 akçedir (TT 143, s. 

79).  

Yaylacık Yaylağı: Arazya köyünde bulunan bu yaylağın köy ahalisine tahsis edildiği 

1582 tahririnden anlaşılmaktadır. Yaylaktan bir müdlük sadeyağ ve 30 akçe vergi alınması 

öngörülmüştür (TT 143, s. 53-54).  

Zimmiyan  Yaylağı:  Karasu  köyünde  bulunan  bu  yaylağın  köyün  zimmilerine 

ayrıldığı adından anlaşılmaktadır. Her iki tahrirde de adı geçen yaylaktan 12 akçe gelir elde 

edilmektedir (TT 23m, s. 45; TT 143, s. 79). 

Sonuç Yerine 

Yüzlerce yaylak ve kışlağı barındıran bozkır coğrafyasından gelen ve bu coğrafyanın 

kendilerine  sundukları  şartlar  doğrultusunda  konar-göçer  bir  yaşam  tarzı  benimseyen 

Türkler, Anadolu’ya geldikten sonra da bu yaşam tarzını devam ettirmişlerdir. Anadolu’da 

köyler, kasabalar ve şehirlerle birlikte yaylaklar da kurmuşlardır. Konar-göçer Türkmenlerin 

yoğun olarak yerleştirildiği Ilgaz Dağlarının kuzey yamaçları, Kastamonu kazasının 1487-

1582  yılları arasında  yaylaklarının da bulunduğu  coğrafya olmuştur. Bu coğrafyada köye 

---

256 

Uluslararası Yaylacılık ve Yayla Kültürü Sempozyumu, 26 - 28 Eylül 2019 - Giresun  

International Symposium on Transhumance and Upland Settlement Culture, 26

th

 - 28

th

 of September 2019 – Giresun 

 

bağlı ve köyün bir alt yerleşim birimi olarak ortaya çıkan bu yaylaklar, köylüler ve konar-

göçer cemaatler tarafından özellikle hayvanlarını otlatmak amacıyla kullanılmıştır. O halde 

hayvancılık ve hayvansal ürünler bunların en önemli geçim kaynaklarıdır. Ayrıca az da olsa 

bu yaylaklarda tarım yapılmıştır. Örneğin Karasu köyünde bulunan Suluçemen ve Atalanı 

yaylakları için 1582 tahririnde “zirâat olunan yerlerin öşrün virirler” ifadesi yer almaktadır.  

Hatta  Suluçemen  Yaylağında  pazar  kurulur  olmuş  ve  bu  pazardan  bâc  vergisi  alınması 

yoluna gidilmiştir (TT 143, s. 89). Aynı şekilde Geyiklü köyündeki Meydan Yaylağında da 

tarım yapıldığı anlaşılmaktadır (TT 143, s. 100).  

Bu  yaylaklardan  elde  edilen  en  önemli  hayvansal  ürünlerden  biri  de  defterlerde 

“revgân-ı sâde” olarak geçen sadeyağdır. Buna göre bazı yaylakların elde ettiği yağ miktarı, 

defterlerde bazen  “kıyye”  ya da “vukıyye”  bazen de “müd” cinsi üzerinden  belirtilmiştir. 

Her iki tahrir döneminde yaylaklar üzerine yazılan sadeyağ miktarı aynıdır.  

Yaylakların  çoğunlukla  konar-göçer  cemaat,  Yörük  ya  da  Türkmenlere  tahsis 

edildiği bilinmektedir. Değerlendirilen yıllarda Kastamonu kazasında bulunan yaylakların 

kimlere tahsis edildiği aşağıdaki tabloda yer almaktadır.  

Tablo 2: Yaylakların Tahsis Edildiği Cemaat ve Kişiler