Kitap Kapağı. cdr

Bulgular ve Değerlendirme  

İktisadi  ve  sosyal  hayatımızın  şekillenmesinde  bozkır  kültürü  ve  onun  etrafında 

oluşan  yayla  ve  yaylacılık  faaliyetleri  her  türlü  değişime  rağmen  belirleyici  bir  özelliğe 

sahiptir.  Bozkır  bedevi  ve  ilkel  toplumların  yaşadığı  bir  coğrafya  olmayıp  aksine  burada 

ciddi bir medeniyet yaratıldığı görülmektedir. Bozkırda asırlar boyunca süren bu medeniyet 

uygulamasının  ekonomik  yansımasını  hayvancılık  faaliyetlerinde  bulmak  mümkündür. 

İnsan unsurunun olduğu yerde bir şekilde anlaşmazlıklar ve toprağa hükmetme konusunda 

çatışmalar  yaşanmaktadır.  Yaylalar  göçer  toplumlar  için  hayatın  vazgeçilmezi  sayılan 

topraklar olup, buralarda yaşayabilmek için her türlü hukukî mücadele verilmektedir. 

Doğu  Karadeniz  yaylalarında  Osmanlı  Devleti  zamanından  itibaren  başlayan  bazı 

anlaşmazlıklar bir şekilde günümüze kadar devam etmiştir. Özellikle hayvanları için otlak 

arayan  göçerler  arasında  otlak  kavgalarının  yaşandığını  ve  bu  anlaşmazlıkların 

giderilebilmesi  için  devletin  hadiselere  müdahil  olduğunu  ifade  etmek  gerekir.  Giresun 

sınırları içinde yer alan yaylalarda genellikle diğer illerden gelen göçerler ile otlak kullanım 

konusunda  anlaşmazlıklar  yaşanmaktadır.  Giresun  sınırları  içinde  yer  alan  yaylalara 

Samsun, Tokat, Sivas, Ordu ve Trabzon yöresinden gelen göçerler yaylacılık yapmaktadır.  

Türk  iskânı  ile  Doğu  Karadeniz’de  yoğun  bir  yaylacılık  ve  hayvan  üretimi 

görülmektedir.  Bölgedeki  hayvancılık  faaliyetlerinin  zaman  içinde  artarak  devam  etmesi 

bölgenin  arazi  yapısı  ile  de  yakından  ilgilidir.  Doğu  Karadeniz’de  asırlardır  devam  eden 

yaylacılık  faaliyetleri  zaman  içinde  ihtiyaç  duyulan  hukukî  düzenlemeleri  de  bünyesinde 

barındırmaktadır. Ülkemizde hayvan üretimini desteklemek amacıyla başlatılan 300 koyun 

teşviki uygulaması yaylacılar tarafından faydalı bulunmakla beraber uygulamada kesinlikle 

denetim  yapılması  gerektiği  ifade  edilmektedir.  Son  yıllarda  özellikle  1970’li  yıllardan 

başlayan  iç  göç  hayvancılık  üzerinde  olumsuz  etkiler  yaratmış  ve  işgücü  ihtiyacının 

karşılanmasında zorluklar yaşanmasına vesile olmuştur. Göçerlerin yaş ortalamasının 60’ın 

üzerinde olması bunun bir göstergesi olarak kabul edilmektedir.