Kimyo fanini o’qitishda mavjud muammolar va ularning yechimlari

III. Asbob va reaktivlarning yetishmasligi. Sir emaski, ko’pgina maktablarimizda kimyo fanidan laboratoriya mashg’ulotlarini olib borish uchun reaktiv va asboblar yetarli emas.Vaholanki, o’quvchini kimyo faniga bo’lgan qiziqishini orttirish hamda nazariy olgan bilimlarini amalda mustahkamlash, mavzu haqida to’liq tasavvurga ega bo’lishida amaliy, laboratoriya mashg’ulotlarining ahamiyati katta. Shu sababdan barcha maktablarni faqat zarur reaktivlar (ba’zi maktablarda aynan bitta reaktiv juda ko’p) va asboblar bilan ta’minlash kerak, yoki bu muammoni yechim sifatida mavjud mahalliy materiallar: ko’rgazmalar uchun (masalan , osh tuzi, ichimlik sodasi, sirka kislotasi,shakar, aktivlangan ko’mir, ohak, gips, alebastr, qum, dorixonalardagi ayrim moddalar etil spirt, ammiak eritmasi, gliserin, yod eritmasi va hokazolar) foydalanib darslarni olib borish ;
Umuman hech qanday reaktiv va asboblar yo’q hollarda virtual laboratoriyadan foydalanish. Bunda o’quvchi hech bo’lmasa shu tajriba haqida tasavvurga ega bo’ladi. Ko’pchilik maktab kimyo laboratoriya xonalari suv quvurlari, suv jo’mraklari, tok manbaiga ulangan partalar bilan ta’minlangan, ammo juda kam maktablarda ular ishlayapti yoki umuman ishlamayapti, bu esa davlatga shunchaki moddiy zarar yetkazyapti xolos. Bu jo’mraklar va parta ostidagi kabel, burama quvurlar o’quvchini dars vaqtida diqqatini bo’lib, darsga bo’lgan e’tiborini susaytirib, ularni dars vaqtida o’ynab, buzib qo’yish va yaroqsiz bo’lishiga sabab bo’lyapti.
Yechim: sinf xonasining faqat 1 qatorlaridagina (3 ta yoki 4 ta)suv jo’mraklari bilan ta’minlangan partalarni qoldirib qolganlarini odatdagi partalar bilan almashtirish. Amaliy mashg’ulotda o’quvchilar shulardan ham samarali, navbat bilan foydalana oladi, xavsfizlikni ta’minlash, nazorat qilish ham oson bo’ladi.